စာဖမ္းသမား
ေအာင္ဒင္
ဒီဇင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၁
မိတ္ေဆြမ်ား ခင္ဗ်ား၊
၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ကလ်ာမဂၢဇင္း ကိုဖတ္ရင္း ကဗ်ာတပုဒ္က ရင္တြင္းကို စူးစူးရွရွ ထြင္းေဖာက္ဝင္ေရာက္လာပါတယ္၊ ေရးသူက က်ေနာ္တို႕ရဲ့ ေနာင္ေတာ္ၾကီး ဆရာ ေမာင္သင္းပန္ ပါ၊ ကဗ်ာ ေခါင္းစဥ္က "စာကေလးမ်ားရဲ့ ျပန္ၾကားခ်က္" တဲ့၊ စာမ်က္ႏွာ ၇ မွာေဖာ္ျပထားတဲ့ အဖြင့္ကဗ်ာတပုဒ္ပါ၊ က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံက ျဖစ္ရပ္မွန္ ဘဝျပဇာတ္တပုဒ္ကို စာလုံးမ်ားနဲ႕ သရုတ္ေဖာ္ျပလိုက္တာပါပဲ၊
ဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ၊ ဘုရား ေစာင္းတန္းမွာ၊ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ၊ ေစ်းေတြမွာ၊ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ စာငွက္ကေလးမ်ားကို သယ္ထမ္းရင္း "စာကုသိုလ္၊ စာကုသိုလ္" လို႕ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ရင္း အမ်ားျပည္သူကို ဇီဝိတဒါန စာငွက္ကေလးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးၾကဖို႕ စာကေလးေတြ ရဲ့လြတ္လပ္ခြင့္ကို အခေၾကးေငြနဲ႕ ေရာင္းခ်ေနၾကသူေတြကို မိတ္ေဆြမ်ား ေတြ႕ဘူးၾကမွာပါ၊ ေတြ႕ဘူး႐ံုတင္မက အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ခ်စ္သူ၊ ခင္သူ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ရည္စူးျပီး၊ ဒါမွမဟုတ္လဲ အဆင္မေျပလွတဲ့ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ ကံၾကမၼာေတြ ေကာင္းမြန္လာဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ျပီး၊ စာဖမ္းသမားကို သူေတာင္းဆိုသမွ် အခေၾကးေငြေပးျပီး စာကေလးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးျပီး ၾကည္ႏူးခဲ့ဘူးၾကမွာပါ၊
ေနာင္ေတာ္ၾကီး ကိုသင္းပန္ က ဒီကဗ်ာကို စာကေလးမ်ားက သူတို႕ကို စာဖမ္းသမားဆီက ဝယ္ယူျပီး လြတ္လပ္ခြင့္ေပးမည့္သူကို ေျပာတဲ့ အေနနဲ႕ ေရးဖြဲ႕ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႕ကို ေကာင္းကင္မွာ၊ ေျမျပင္မွာ ပိုက္ေတြျပင္ျပီး ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ဖမ္းတာလဲ သူပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႕ကို ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲထည့္ျပီး စာကေလးေတြလႊတ္ျပီး ဇီဝိတဒါန အသက္ကယ္ၾကပါဗ်ိဳ႕လို႕ ဟစ္ေအာ္ျပီး ျမိဳ႕လွည့္၊ ႏိုင္ငံလွည့္ ေရာင္းခ်တာလဲ သူပါပဲ၊ ကုသိုလ္ရွင္ေတြက ပိုက္ဆံေပးျပီး က်ေနာ္တို႕ကို လႊတ္ေပးေတာ့ ပိုက္ဆံေတြကို ေရတြက္ရင္း က်ေနာ္တို႕ ပ်ံသန္းသြားၾကတာကို ျပဳံးျပဳံးၾကီးၾကည့္ျပီး ေက်နပ္ေနတာလဲ သူပါပဲ၊ အေတာင္ခ်ိဳးထား၊အေမႊးျဖတ္ထားလို႕ ေဝးေဝးလံလံ ျမင့္ျမင့္မားမား မပ်ံႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့ က်ေနာ္တို႕ကို ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ရယ္မသိ၊ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ျပန္ဖမ္းဦးမွာလဲ သူပါပဲဲ တဲ့၊ ဒါေပမည့္ စာကေလးမ်ားက စိတ္ေကာင္းရွိၾကပါတယ္၊ သူတို႕ စာမုဆိုးရဲ့ အဖမ္းခံရဦးမွာကို သိေနေပမည့္ သူတို႕အတြက္ ယာယီလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေဆာင္က်ဥ္းေပးသူကို "က်ေနာ္တို႕ အသက္တခါလႊတ္၊ ခင္ဗ်ား ဆယ္ခါ လြတ္ပါေစ" တဲ့၊ ဆုေတာင္းေပးေနျပန္ပါေသးတယ္၊ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး၊
"စာကေလးမ်ားရဲ့ ျပန္ၾကားခ်က္"
# က်ေနာ္တို႕ကို
ေကာင္းကင္ပိုက္ ေျမျပင္ပိုက္ဆင္ျပီး ထည့္တာလဲ
သူပါပဲ၊
# က်ေနာ္တို႕ကို
"စာကုသိုလ္" "စာကုသိုလ္" ဆိုျပီး ျမိဳ႕ထဲလွည့္ေရာင္းတာလဲ
သူပါပဲ၊
# က်ေနာ္တို႕ကို
ခင္ဗ်ားဝယ္ျပီး လႊတ္ေတာ့လဲ
ျပဳံးျပဳံးၾကီးၾကည့္ေနတာ
သူပါပဲ၊
# က်ေနာ္တို႕ကို
ေနာက္တခါ ထပ္ရွာဦးမွာလဲ
သူပါပဲ၊
#က်ေနာ္တို႕ အသက္တစ္ခါလႊတ္
ခင္ဗ်ား ဆယ္ခါလြတ္ပါေစ။
ေမာင္သင္းပန္၊ ကလ်ာမဂၢဇင္း၊ ၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာ၊ စာမ်က္ႏွာ ၇၊
ဒီကဗ်ာကို ဖတ္ရင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚက လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္ ေတြးျမင္မိပါတယ္၊ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႕ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ စြန္႕လႊတ္အနစ္နာခံျပီး တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ ရဟန္း ရွင္လူ၊ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီး သူရဲေကာင္းေတြ၊ အယူအဆမတူညီတာကို အၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္ ေထာင္ခ်တဲ့နည္းလမ္းနဲ႕ တုန္႕ျပန္တတ္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရေတြ၊ တကယ္ ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ကိုသင္းပန္ရဲ့ ကဗ်ာထဲက စာဖမ္းသမားပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႕ရဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ ကို အဓမၼဖမ္းဆီးေထာင္ခ်၊ ျပီးေတာ့ ႏိုင္ငံတကာကို မ်က္ႏွာမူျပီး ကုသိုလ္ယူၾကမလားဗ်ိဳ႕လို႕ ေႂကြးေက်ာ္ျပီး သူလိုတဲ့ ေစ်းေခၚေနသူပါ၊ လိုတဲ့ ဆုလာဘ္ ရတဲ့အခါမွာ တခ်ိဳ႕တဝက္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ျပီး အခ်ိန္တခုမွာ ျပန္ဖမ္းလိုက္တာပါပဲ၊ ဒီလိုနဲ႕ သူ႕ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာက ကုသိုလ္ယူခ်င္သူေတြကို ဖ်ားေယာင္းဖို႕ ဓားစာခံေတြ အျမဲျပည့္ေနတာေပါ့၊
တကယ္႕ဘဝမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႕ရဲ့ ရဲေဘာ္ေတြဟာ စာကေလးေတြမဟုတ္ၾကပါ၊ ခြပ္ေဒါင္းေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္၊ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရေတြကိုလဲ အာဏာရွင္ကို အခေၾကးေငြေပးျပီးမွရမည့္ ယာယီလြတ္လပ္ေရးအစား အာဏာရွင္ရဲ့ ေလွာင္ခ်ိဳင့္နဲ႕ ပိုက္ကြန္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္မွသာ ခြပ္ေဒါင္းေတြ ထာဝရလြတ္ေျမာက္ျပီး ေဝးေဝး၊ ျမင့္ျမင့္၊ ပ်ံသန္းႏိုင္ၾကမယ္ ဆိုတာ သိေစခ်င္ပါရဲ့၊။
ေလးစားစြာ
ေအာင္ဒင္
