ထိေတြ႔မႈ
ေအာင္ဒင္/ဒတၳ
ႏိုဝင္ဘာ ၂၅၊ ၂ဝဝဝ
က်ေနာ္ လြတ္ေျမာက္ခ့ဲရင္ေလ
တေယာက္ေယာက္ကို ေျပာလိုက္ခ်င္ရဲ႔
က်ေနာ့္ကို ထိေတြ႔ပါ
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ႏူးႏူးညံ့ည့ံ ျငင္ျငင္သာသာ
လူတေယာက္က လူတေယာက္ကို ထိေတြ႔သလို
က်ေနာ့္ကို ထိေတြ႔ပါ
ျပန္ၿပီးသင္ၾကားပါရေစ
ဘဝရဲ႔ခံစားမႈမ်ား ….
ႏွစ္ေပါင္း ခုႏွစ္ႏွစ္ၾကာ
ဘဝကို မထိမေတြ႔ခ့ဲရ
ဘဝရဲ႔အထိအေတြ႔ကို မခံစားခ့ဲရ
မလြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔ ေမ့ေလွ်ာ့ခံရျခင္းရဲ႔အဓိပၸါယ္သာ
သင္ၾကားနားလည္ခ့ဲရတယ္ …
လံုးဝ
အထိအေတြ႔ ကင္းမ့ဲခ့ဲသလားဆိုေတာ့
မဟုတ္ေသးဘူး
သတိမရခ်င္ပဲ
ခုထိ သတိရေနေသးတ့ဲ
ထိေတြ႔ ခံရမႈတစ္ခ်ိဳ႔ေတာ့ရွိရဲ႔
ပထမဆံုး သတိရမိတာက
လက္သီးဆုပ္ႀကီးေတြ
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ႐ူးသြပ္တ့ဲလက္သီးဆုပ္ေတြ
ထိုးႏွက္
ထိုးႏွက္ (ထိုးႏွက္)
ရက္စက္စြာ ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ
“မလုပ္ၾကပါနဲ႔
ေက်းဇူးျပဳၿပီး မလုပ္ၾကပါနဲ႔” … လို႔
အလန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္ဖို႔ သတိရမိတ့ဲတိုင္ေအာင္ …
အဲဒီေနာက္
ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္လက္ၾကမ္းႀကီးမ်ား
ေန႔စဥ္ရက္စက္
“လက္ကိုေျမႇာက္္ ဖိနပ္ခြၽတ္
ေျခခြဲ ဒူးေကြး ခါးကုန္း”
အသံုးမက်တ့ဲ လက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားရဲ့ ရွာေဖြေရး
အေဝးကို လႊင့္ပစ္ခံလိုက္ရတ့ဲ
ဂုဏ္သိကၡာ မာနနဲ႔ အရွက္တရား …
အဲ့ဒီလက္သီးေတြ မလိုခ်င္ဘူး
အဲ့ဒီလက္ၾကမ္းႀကီးေတြ မလိုခ်င္ဘူး
အ့ဲဒီလက္သီးဆုပ္ေတြနဲ႔ လက္ၾကမ္းႀကီးေတြ အထိအေတြ႔
မလိုခ်င္ဘူး
ဘဝရဲ႔ ယုယမႈကို ခံယူပါရေစ
ဘဝကို ထိေတြ႔ပါရေစ
ရွင္သန္မႈကို အသက္ရွင္လ်က္ ခံစားပါဒေစ
က်ေနာ္ လြတ္ေျမာက္ခ့ဲရင္ေလ
ေျပာလိုက္ခ်င္ရဲ႔
ဒီ .. ဒီမွာ … ဗ်ာ
ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်ေနာ့္ကို ထိေတြ႔ ၾကပါ … လို႔
(ဘာသာျပန္ကဗ်ာ, Touch)
0 comments:
Post a Comment