Burma's Parliament Watch Part 21

(ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၁၄၅၊ ေမလ ၁၆ ရက္၊ ၂၀၁၃၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၈/၃၂)

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို အနီးၾကည့္ အေ၀းၾကည့္

ေအာင္ဒင္

အပိုင္း (၂၁) လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ မတရားေသာဥပေဒမ်ား ဖ်က္သိမ္းေရး (က)

တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံတိုင္းအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမွ၊ တရားဥပေဒရဲ့ အထက္မွာ မည္သူမွမရွိမွ၊ အဂတိလိုက္စားမႈကင္းမဲ့ျပီး လြတ္လပ္မွ်တပြင့္လင္းေသာ တရားစီရင္ေရးစနစ္ရွိမွ ႏိုင္ငံတစ္ခုဟာ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမွာျဖစ္ပါတယ္၊ တိုင္းျပည္တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမွပဲ စီးပြါးေရး၊ ပညာေရး၊လူမႈေရးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွာပါ၊

"တရားဥပေဒ" ဆိုရာမွာလဲ "ဥပေဒ" ဆိုတဲ့စကားလုံးကို "တရား" ဆိုတာနဲ႕ အထူးျပဳထားတဲ့အတိုင္း တရားမွ်တတဲ့ ဥပေဒေတြျဖစ္ဖို႕လိုပါတယ္၊ "ဥပေဒ" ဆိုတာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ထိန္းေၾကာင္းၾကပ္မတ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြျဖစ္ျပီး အာဏာရွင္အစိုးရမ်ားအတြက္ေတာ့ ျပည္သူလူထုက ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားျပီး သူတို႕ရဲ့ အာဏာကို မဖီဆန္ေအာင္ ကန္႕သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြျဖစ္ပါတယ္၊ ၁၉၆၂ခုႏွစ္က စလို႕ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီစစ္အစိုးရ၊ မဆလပါတီအစိုးရ၊ နဝတစစ္အစိုးရ နဲ႕ နအဖစစ္အစိုးရေတြလက္ထက္မွာ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ကြဲျပားသူေတြ၊ အတိုက္အခံေတြကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႕ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတြ၊ ဥပေဒကဲ့သို႕ အာဏာတည္ေသာအမိန္႕ေတြ အမ်ားအျပားရွိခဲ့ပါတယ္၊ အခ်ိဳ႕ဥပေဒေတြဆိုရင္ ျဗိတိသွ်ကိုလိုနီအစိုးရလက္ထက္ထဲက ရွိခဲ့ျပီး အာဏာရွင္စနစ္ကို အေထာက္အကူျပဳတာမို႕ ျပင္ဆင္ျပီး ဆက္လက္သုံးစြဲၾကတာပါ၊ အဲဒီ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြ၊ ျပည္သူလူထုရဲ့ အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးကို ကန္႕သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဥပေဒေတြဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေျပာင္းလဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနျပီဆိုတဲ့ ဒီကေန႕အခ်ိန္ကာလမွာေတာင္ ဆက္လက္တည္ရွိေနတာေတြ႕ရပါတယ္၊ ႏွစ္ႏွစ္သက္တမ္းရွိလာျပီျဖစ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာလဲ ဒီဥပေဒေတြကို ဖ်က္သိမ္းဖို႕ ျပင္ဆင္ဖို႕တင္ျပေဆြးေႏြးတာေတြ မရွိခဲ့ပါ၊

၂၀၁၃ခုႏွစ္၊ ဧျပီလ ၂၉ ရက္ေန႕မွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ လႊတ္ေတာ္ရုံးခြဲအေဆာက္အအံုမွာ "ေခတ္စနစ္နဲ႕ မကိုက္ညီေသာ တည္ဆဲဥပေဒေဟာင္းမ်ားပယ္ဖ်က္ျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္းႏွင့္ ေခတ္စနစ္ႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ ဥပေဒသစ္မ်ားျပ႒န္းျခင္း ညွိႏိႈင္းအစည္းအေဝး" ကို ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ဦးေရႊမန္းက ဦးေဆာင္ျပီးက်င္းပတယ္လို႕ သိရပါတယ္၊ အဲဒီအစည္းအေဝးမွာ ဦးေရႊမန္းက "ဥပေဒအထက္တြင္ မည္သူမွ်မရွိေၾကာင္း၊ ဥပေဒေအာက္တြင္ အားလုံးတေျပးညီဥပေဒအတိုင္းလိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိတို႕ႏိုင္ငံတြင္ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္လိုက္သည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြေသာ ဥပေဒမ်ား ရွိေနျပီလား၊ မရွိဘူးလားဆိုတာကို ျပန္လည္သုံးသပ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႕ေၾကာင့္ မိမိတို႕အေနျဖင့္ ယေန႕ေခတ္စနစ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီေသာ ဥပေဒမ်ား ျဖစ္တည္ေနေအာင္ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပီး ျပင္ဆင္ရန္၊ ပယ္ဖ်က္ရန္၊ အစားထိုးရန္ သို႕မဟုတ္ ဥပေဒမ်ားသည္ မလံုေလာက္ေသးပါကလည္း ဥပေဒမ်ားအသစ္ ျပ႒န္းေပးရန္လိုအပ္ေၾကာင္း ၊ ျပ႒န္းေပးျပီးေသာဥပေဒမ်ားကို ႏိုင္ငံအတြင္းရွိျပည္သူမ်ားလိုက္နာရန္ျဖစ္သကဲ့သို႕ သက္ဆိုင္ရာ႒ာနမ်ားကလည္း ဥပေဒအတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သို႕မွသာ ယေန႕ေျပာဆိုေနသည့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း" ေျပာဆိုသြားတာ ၾကားလိုက္ရပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ ဦးေရႊမန္းက လာမည့္ ဇူလိုင္လႏွင့္ ဩဂုတ္လ မ်ားတြင္ ျပန္လည္က်င္းပမည့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ သတၱမပံုမွန္အစည္းအေဝးတြင္ ဥပေဒၾကမ္းျပ႒န္းႏိုင္ရန္ ေမလကုန္ေနာက္ဆုံးထား၍ ဝိုင္းဝန္းအၾကံျပဳျပင္ဆင္ေပးရန္ ေျပာဆိုတယ္လို႕လဲ သိရပါတယ္၊

ဒီလိုေျပာတာၾကားရေတာ့ မတရားတဲ့ ဥပေဒမ်ားဖ်က္သိမ္းေရးအတြက္ အားတက္မိပါတယ္၊ လာမည့္ ဇူလိုင္လမွာ ျပန္လည္က်င္းပမည့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးက စလို႕ ဦးေရႊမန္းရဲ့ အခန္းကဏၰက ပိုျပီးျမင့္မားလာပါျပီ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္နဲ႕ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ေပါင္းအဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ့ နာယကတာဝန္ကို အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒က ပထမ ႏွစ္ႏွစ္ေျခာက္လ၊ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒က ဒုတိယ ႏွစ္ႏွစ္ေျခာက္လ၊ တာဝန္ယူရတာမို႕ ၂၀၁၃ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လကစျပီး ဦးေရႊမန္းဟာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒တာဝန္အျပင္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္နာယကတာဝန္ကိုပါ ၂၀၁၅ခုႏွစ္ ပထမအၾကိမ္လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းကုန္တဲ့အထိ တာဝန္ယူရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ တခါ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္က ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီ ဥကၠ႒တာဝန္က ႏႈတ္ထြက္လိုက္ျပီမို႕ ဦးေရႊမန္းဟာ လႊတ္ေတာ္မွာ အမ်ားစုပါတီျဖစ္တဲ့ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီရဲ့ ဥကၠ႒လဲ ျဖစ္လာပါတယ္၊ ဒီေတာ့ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြကို ဖ်က္သိမ္း၊ ျပင္ဆင္ဖို႕ လိုအပ္တဲ့ ေထာက္ခံမဲအေရအတြက္ရေအာင္ ဦးေဆာင္စီမံႏိုင္တဲ့အေနအထားမွာရွိေနပါတယ္၊ ဦးေရႊမန္းဟာ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲကေန ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အလားအလာလဲ ရွိေနေတာ့ ဒီႏွစ္ႏွစ္ခြဲသက္တမ္းအတြင္း သူ႕ရရွိထားတဲ့ အခြင့္အာဏာေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္အသုံးခ်လို႕ သူေျပာသလို "ျပည္သူ႕အတြက္၊ ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ိဳးစီးပြါးမျဖစ္တဲ့ ဥပေဒေတြကို ပယ္ဖ်က္ဖို႕၊ အက်ိဳးစီးပြါးျဖစ္ထြန္းမည့္ ဥပေဒမ်ားကို အသစ္ျပ႒န္းဖို႕" အမွန္တကယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္၊

ဒါေၾကာင့္မို႕ ဖ်က္သိမ္းဖို႕၊ ျပင္ဆင္ဖို႕လိုအပ္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႕ မကိုက္ညီတဲ့ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို ဒီေဆာင္းပါးမွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်င္ပါတယ္၊

ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအနၱရာယ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ဥပေဒ

ပထမဆုံးေျပာခ်င္တာက ၁၉၇၅ခုႏွစ္မွာ မဆလအစိုးရရဲ့ ပထမအၾကိမ္ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကေန ျပ႒န္းခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ဥပေဒ အမွတ္ (၃) " ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအနၱရယ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ဥပေဒ" ပါ၊ ဒီဥပေဒဟာျဖင့္ "မည္သူမဆို တရားရုံးတစ္ခုခုမွ နည္းလမ္းတက် စစ္ေဆးျပီး အျပစ္ရွိသည္ဟု မဆုံးျဖတ္မျခင္း အျပစ္မဲ့သူဟုယူဆရမည္" ဆိုတဲ့ တရားစီရင္ေရးဆိုင္ရာအေျခခံမူဝါဒကို ဆန္႕က်င္ျပီး လူတစ္ေယာက္ကို အနၱရာယ္ရွိတယ္လို႕ သံသယရွိရုံနဲ႕ တရားရုံးရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္မလိုပဲ ဖမ္းဆီးထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီးထားတာပါ၊ ဒီဥပေဒအရ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံုေရးနဲ႕ ျပည္သူလူထုရဲ့ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေရးကို အနၱရာယ္ျပဳတဲ့ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ (ဒါမွမဟုတ္) က်ဴးလြန္ရန္ၾကံစည္အားထုတ္ေနသူလို႕ ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီး၊ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးစတဲ့ ဝန္ၾကီးသုံးပါးပါဝင္တဲ့ ဗဟိုအာဏာပိုင္အဖြဲ႕က ယံုၾကည္တယ္ဆိုလို႕ရွိရင္ ယင္းစြပ္စြဲခံရသူကို ဗဟိုအာဏာပိုင္အဖြဲ႕ရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း၊ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္တားဆီးအေရးယူျခင္းမ်ား လုပ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဖမ္းဆီးဖို႕၊ တားျမစ္ကန္႕သတ္ဖို႕အတြက္ တရားသူၾကီးရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္မလိုပါ၊ ဗဟိုအာဏာပိုင္အဖြဲ႕ရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္ပဲလိုပါတယ္၊ ျပန္လႊတ္ဖို႕၊ တားျမစ္ခ်က္ေတြရုပ္သိမ္းဖို႕ကိုလဲ ဗဟိုအာဏာပိုင္အဖြဲ႕ကပဲ ဆုံးျဖတ္ပါတယ္၊ ရုံးတင္တရားစြဲစရာမလိုတဲ့အတြက္ အေရးယူခံရသူမွာ ဥပေဒအက်ိဳးေဆာင္နဲ႕ ခုခံေခ်ပခြင့္လဲ မရွိပါ၊

ဒီဥပေဒမွာ အေရးယူတဲ့ ျပစ္ဒါဏ္ေတြကို ပုဒ္မ ၁၀ (က) နဲ႕ ၁၀ (ခ) မွာ ျပ႒န္းထားပါတယ္၊ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာ မူလျပ႒န္းစဥ္က ပုဒ္မ (၁၀) (က) အရ အေရးယူျခင္းခံရသူအား တစ္ၾကိမ္လ်င္ရက္ေပါင္း ၆၀ ထက္မပိုပဲ စုစုေပါင္း ရက္ေပါင္း ၁၈၀အထိ  (၆လ) ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားႏိုင္ျပီး ပုဒ္မ (၁၂) အရ ဝန္ၾကီးအဖြဲ႕ရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ေျခာက္လထက္ပိုျပီးလဲ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားႏိုင္ပါတယ္၊ ပုဒ္မ (၁၀) (ခ) အရ အေရးယူျခင္းခံရသူအား တစ္ႏွစ္အထိ တားဆီးမႈျပဳလုပ္ႏိုင္ျပီး ပုဒ္မ (၁၃) အရ ဝန္ၾကီးအဖြဲ႕ရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ တစ္ႏွစ္ထက္ပိုျပီး တားဆီးႏိုင္ပါတယ္၊ ပုဒ္မ (၁၁) အရ တားဆီးမႈဆိုတာကို (က) မည္သည့္ေနရာတြင္မေနထိုင္ရဟု သတ္မွတ္ျခင္း (ခ) မည္သည့္ေနရာေဒသတြင္သာ ေနထိုင္ရမည္ဟု သတ္မွတ္ျခင္း (ဂ) သြားလာမႈကိုလိုအပ္သလို တားဆီးျခင္း နဲ႕ (ဃ) သတ္မွတ္ထားေသာအရာဝတၳဳမ်ားကို လက္ဝယ္ထားရွိျခင္း သို႕မဟုတ္ အသုံးျပဳျခင္းကို ပိတ္ပင္တားဆီးျခင္း လို႕အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုပါတယ္၊ လြယ္လြယ္နဲ႕ ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့ ဝန္ၾကီးသုံးပါးအမိန္႕နဲ႕ ဖမ္းႏိုင္တယ္၊ ပုဒ္မ (၁၀) (က) အရ ေထာင္ထဲမွာ ၆ လအထိဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းႏိုင္တယ္၊ ပုဒ္မ (၁၀) (ခ) အရ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႕ တစ္ႏွစ္အထိတားျမစ္ႏိုင္တယ္၊ ပုဒ္မ (၁၂) နဲ႕ (၁၃) အရ ဝန္ၾကီးအဖြဲ႕ရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ ပုဒ္မ (၁၀) (က) နဲ႕ ပုဒ္မ (၁၀) (ခ) က ျပစ္ဒါဏ္ကာလေတြကို တိုးျမႇင့္ႏိုင္တယ္လို႕ ျဖစ္ပါတယ္၊

ပုဒ္မ (၁၄) မွာ "ဝန္ၾကီးအဖြဲ႕သည္ ဆက္လက္ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ရန္ျဖစ္ေစ၊ ဆက္လက္တားဆီးမႈျပဳလုပ္ရန္ျဖစ္ေစ ၾကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးရာတြင္ တစ္ၾကိမ္လ်င္ တစ္ႏွစ္ထက္မပိုေစပဲ စုစုေပါင္း ၃ႏွစ္အထိ ခြင့္ျပဳႏိုင္သည္" လို႕ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခြင့္၊ တားျမစ္ခြင့္သက္တမ္းကို သတ္မွတ္ထားပါတယ္၊ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ နဝတအစိုးရက ႏိုင္ငံေတာ္ျငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ ဥပေဒအမွတ္ ၁၁/၉၁ နဲ႕ ပုဒ္မ (၁၄) အရ ဆက္လက္ဖမ္းဆီးခြင့္၊ တားျမစ္ခြင့္ကို သုံးႏွစ္ကေန ၅ႏွစ္အထိ တိုးျမႇင့္လိုက္ပါတယ္၊ 

ဒီဥပေဒကို အသုံးခ်ျပီး မဆလအစိုးရေခတ္က ႏိုင္ငံေရးအတိုက္အခံေတြ၊ စီးပြါးေရးသမားေတြကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့ပါတယ္၊ နဝတ၊ နအဖစစ္အစိုးရေတြလက္ထက္မွာလဲ ဒီဥပေဒကို သုံးျပီး ႏိုင္ငံေရးအတိုက္အခံေတြ၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္၊ နဝတ၊ နအဖေခတ္ ဒီဥပေဒရဲ့ သားေကာင္ေတြထဲမွာ အထင္ရွားဆုံးကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏု၊ ဗိုလ္မႉးေအာင္ စတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႕ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီးစတဲ့ ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လကေန ၁၉၉၅ခုႏွစ္ မတ္လအထိ တစ္ၾကိမ္၊ ၂၀၀၀ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလကေန ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေမလအထိ တစ္ၾကိမ္၊ ၂၀၀၃ခုႏွစ္ ေမလကေန ၂၀၀၉ခုႏွစ္ ေမလအထိ တစ္ၾကိမ္၊ သုံးၾကိမ္တိုင္ေအာင္ ပုဒ္မ (၁၀) (ခ) နဲ႕ ေနအိမ္မွာ တားျမစ္ခံခဲ့ရပါတယ္၊ 

၂၀၀၉ခုႏွစ္ ေမလကေန ေနာက္ဆုံးျပန္လြတ္တဲ့ ၂၀၁၀ ႏိုဝင္ဘာလအထိကေတာ့ ပုဒ္မ (၁၅) အရ ကန္႕သတ္တားဆီးမိန္႕ကို ခ်ိဳးေဖာက္လို႕ဆိုျပီး ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ၁၈လက်ခံရတာပါ၊

မင္းကိုႏိုင္ ဆိုရင္လဲ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ မတ္လမွာအဖမ္းခံရျပီး ပုဒ္မ (၁၀) (က) နဲ႕ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရတာပါ၊ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလက်မွ စစ္ခံုရုံးတင္ တရားစြဲျပီး ျပစ္ဒါဏ္ (၁၅) ႏွစ္ ခ်မွတ္တာပါ၊ အစိုးရရဲ့ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္မ်ား၊ ျပစ္ဒါဏ္ေလွ်ာ႕ေပါ့ေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ သူ႕ရဲ့ ျပစ္ဒါဏ္ကာလဟာ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လမွာျပည့္ေျမာက္ခဲ့ေပမည့္ နအဖအစိုးရက ျပန္လႊတ္မေပးပဲ ပုဒ္မ (၁၀) (က) နဲ႕ ထပ္မံထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ပုဒ္မ (၁၄) အရအျမင့္ဆုံးထိန္းသိမ္းႏိုင္တဲ့ကာလ ၅ႏွစ္ခြဲျပည့္ေျမာက္ျပီး ၂၀၀၄ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလက်မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ပါတယ္၊ ကိုကိုၾကီးကိုလဲ စစ္အစိုးရက ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလမွာ ဖမ္းဆီးျပီး ေထာင္ဒါဏ္အႏွစ္ ၂၀ ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္၊ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္မ်ား၊ ျပစ္ဒါဏ္ေလွ်ာ႔ရက္မ်ားေၾကာင့္ သူ႕ရဲ့ ျပစ္ဒါဏ္ကာလဟာ ၁၉၉၉ခုႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ျပည့္ပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ အစိုးရက ျပန္လႊတ္မေပးပဲ "ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအနၲရာယ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ဥပေဒ" ျဖင့္ ရုံးမတင္၊ တရားမစြဲပဲ ေနာက္ထပ္ ၅ႏွစ္ခြဲ ထပ္မံခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့လို႕ ၂၀၀၅ခုႏွစ္ မတ္လက်မွပဲ အက်ဥ္းေထာင္က ျပန္လြတ္ပါတယ္၊

ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွဲ႕မွာကို ေသခ်ာေစခ်င္လို႕ပါ

ဒီေလာက္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ ဥပေဒၾကီးက ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနပါျပီဆိုတဲ့ က်ေနာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီကေန႕အထိ ဆက္လက္တည္ရွိေနဆဲပါ၊ “ရွိေပမည့္ အာဏာပိုင္ေတြက ဒီဥပေဒကို အသုံးမခ်ရင္ ျပီးတာပဲ” လို႕ ဆင္ေျခေပးလို႕မရပါ၊ ဒီလိုမတရားတဲ့ ဥပေဒေတြကို အျပီးတိုင္ဖ်က္သိမ္းႏိုင္မွ "ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္မွာ မဟုတ္ဘူး" ဆိုတာကို စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရဲမွာပါ၊

တခါ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၊ အခန္း (၈) ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏အခြင့္အေရးႏွင့္ တာဝန္မ်ားအခန္းမွာပါတဲ့ ပုဒ္မ ၃၇၆ ျပ႒န္းခ်က္ေတြကလဲ စိတ္မခ်မ္းသာစရာပါ၊ ပုဒ္မ ၃၇၆ မွာ "ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံုေရး၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး၊ အမ်ားျပည္သူ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ အမ်ားျပည္သူအက်ိဳးငွါ ဥပေဒႏွင့္အညီ ၾကိဳတင္ကာကြယ္ထားရွိရန္လိုအပ္ေသာ ကိစၥ သို႕မဟုတ္ တည္ဆဲဥပေဒတစ္ရပ္ရပ္က ခြင့္ျပဳသည့္ ကိစၥမွတစ္ပါး စီရင္ပိုင္ခြင့္ရွိေသာ တရားသူၾကီး၏ ခ်ဳပ္မိန္႕မရပဲ မည္သူ႕ကိုမွ ၂၄နာရီထက္ပို၍ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းမျပဳရ၊" လို႕ျပ႒န္းထားေတာ့ လက္ရွိအစိုးရက ဒီ "ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအနၲရာယ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ဥပေဒ" ကို မဖ်က္သိမ္းသ၍ တည္ဆဲဥပေဒအျဖစ္နဲ႕ လိုရင္လိုသလို အသုံးခ်ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာရွိေနပါတယ္၊ 

ဒါေၾကာင့္မို႕ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကေန "ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအနၲရာယ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ဥပေဒ" ကို အျမန္ဆုံး ဖ်က္သိမ္းသင့္ပါေၾကာင္းနဲ႕ အလားတူဥပေဒမ်ိဳးကိုလဲ ဥပေဒအသစ္အျဖစ္မျပ႒န္းသင့္ေၾကာင္း ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္၊

ဆက္ေရးပါဦးမယ္၊

ေလးစားစြာ၊

ေအာင္ဒင္
ေမလ ၂ရက္၊ ၂၀၁၃

 

Obama, Burmese President to Discuss Reform Progress, Challenges; VOA

Obama, Burmese President to Discuss Reform Progress, Challenges

Dan Robinson

May 17, 2013
http://www.voanews.com/content/obama-and-burmese-president-discuss-reform-progress-and-challenges/1663509.html

WHITE HOUSE — Obama, Burmese President to Discuss Reform Progress, Challenges
Burma's President Thein Sein holds talks on Monday with President Obama at the White House. The discussions will focus on progress in reforms, barriers toward greater democratization and next steps in the changing U.S. - Burma relationship.

November 2012. Barack Obama becomes the first serving U.S. president to visit Burma. He meets with President Thein Sein, who has led a bold but cautious reform process since 2011 after decades of military rule. Obama also meets with Aung San Suu Kyi who had visited the White House a few months before.

Now, Thein Sein reciprocates - the first Burmese president to visit the White House in nearly 50 years.
Retired diplomat Priscilla Clapp, chief of mission in Rangoon from 1999 to 2002, calls Thein Sein's visit “a piece of history.”

"There has been only one other occasion when the head of state from Burma at that time, Myanmar now, visited here and this was Ne Win in 1966,” she said.

After decades of political upheaval in Burma, the Obama administration continues to press for more progress on human rights and political and economic reforms.

Aung Din is a former political prisoner in Burma. Now living in the United States, he continues to advocate for full democracy. “They [the U.S.] believe their best option for further improvement in Burma is to continue to engage with President Thein Sein and to continue to encourage him to do more.”

The ability of Burma’s government to fully resolve ongoing ethnic tensions and religious violence will have a major bearing on success. Retired diplomat Clapp identifies two other keys to stable democracy and a free market economy.

“Dealing with corruption and instituting transparency everywhere, not only in government but in the economic system.  The biggest problem right now is that everything is opaque and that is just a ready-made situation for corruption of the worst sort, and they recognize it,” she said.

Aung San Suu Kyi spoke about the reform process last year. "The most difficult time in any transition is when we think that success is in sight. Then we have to be very careful that we are not lured by a mirage of success,” said Suu Kyi.

Ahead of the Thein Sein visit, the Burmese government released some political prisoners. Activist Aung Din is hopeful for the future of his country but urges Obama to press for full unconditional release of all political prisoners.

“I believe that on this visit Obama will take the opportunity to press President Thein Sein more and more to move forward with significant results, significant outcomes,” said Aung Din.

The White House says Thein Sein's visit underscores Obama's commitment to supporting and assisting governments that embrace reform and helping Burma's people realize the full potential of their country.

 

Aung Din's View on the Visit of President U Thein Sein to the United States

သမၼတဦးသိန္းစိန္ခရီးစဥ္ ဦးေအာင္ဒင္အျမင္

Published 17.05.2013

ျမန္မာအစိုးရ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ခရီးစဥ္အတြင္း၊ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ေတြ႔ဆုံတဲ့အခ်ိန္ ျမန္မာႏုိ္င္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အေရး၊ တရားဥပေဒ စိုးမုိးေရးနဲ႔ အရပ္ဖက္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္ေတြ အားေကာင္းလာေရး ကိစၥေတြကို အဓိက ေဆြးေႏြးမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အေၾကာင္း ျမန္မာ့ အေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ဳိးဆက္ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဦးေအာင္ဒင္က သုံးသပ္ပါတယ္။ ဦးေအာင္ဒင္ကိုVOA ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္က သိန္းထုိက္ဦးက ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းထားပါတယ္။ 

http://burmese.voanews.com/media/video/1662588.html?z=0&zp=1

 

 

Burma's Parliament Watch Part 20

(ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၁၄၄၊ ေမလ ၉ ရက္၊ ၂၀၁၃၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၈/၃၂)

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို အနီးၾကည့္ အေ၀းၾကည့္

ေအာင္ဒင္

အပိုင္း (၂၀) လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား

၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဧျပီလ ၂၃ ရက္ေန႕မွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ရဲ့ အမိန္႕နဲ႕ အက်ဥ္းသူအက်ဥ္းသား ၉၃ ေယာက္ကို အက်ဥ္းေထာင္မ်ားကေန လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးျပီး ျပန္လႊတ္လိုက္ပါတယ္၊ အဲဒီ ၉၃ ေယာက္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၅၉ ေယာက္ပါဝင္တယ္လို႕လဲ သိရပါတယ္၊ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (ႏိုင္/က်ဥ္း) မ်ားအတြက္ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးရျပီး က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ႏိုင္/က်ဥ္းမ်ားလဲ အျမန္ဆုံးျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ၾကဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္၊ ျပည္သူလူထုရဲ့ အက်ိဳးစီးပြါးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို ေျပာင္းလဲဖို႕ၾကိဳးစားၾကသူမ်ား အက်ဥ္းေထာင္ၾကီးမ်ားထဲမွာ ဘဝနိဂုံးမခ်ဳပ္ေစခ်င္ပါ၊

ဦးသိန္းစိန္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတတာဝန္ယူတဲ့ အခ်ိန္ကစျပီး လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ေပးခဲ့လို႕ အက်ဥ္းသားေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ အက်ဥ္းေထာင္ၾကီးမ်ားထဲက ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ အဲဒီလိုလြတ္ေျမာက္ၾကသူေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား တစ္ေထာင္ေလာက္ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက လြတ္ေျမာက္လာတာကို ၾကိဳဆိုဝမ္းေျမာက္ေပမည့္ သူတို႕ကို ျပန္လႊတ္ေပးတဲ့ပံုစံကို သေဘာမက်ပါ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ (၁) အစိုးရက မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီး၊ ကိုဇာဂနာ၊ ဦးခြန္ထြန္းဦး၊ အရွင္ဂမၻီရ၊ စုစုေႏြး၊ နီလာသိန္း အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျပီး ျပန္လႊတ္ေပးတာမဟုတ္ပါ၊ ရာဇဝတ္မႈနဲ႕ အက်ဥ္းက်တဲ့ သာမန္အက်ဥ္းသားမ်ားအျဖစ္နဲ႕ပဲ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးတာပါ၊ (၂) လႊတ္ေပးတာကလဲ ခြၽင္းခ်က္မရွိလႊတ္ေပးတာမဟုတ္ပါ၊ ျပစ္မႈဆိုင္ရာက်င့္ထုံးဥပေဒ ပုဒ္မ (၄၀၁) ပုဒ္မခြဲ (၁) အရ လက္ရွိျပစ္ဒါဏ္မွ ႂကြင္းက်န္ကာလမ်ားကို အကန္႕အသတ္နဲ႕ သက္သာခြင့္ျပဳတာပါ၊ ဒီေတာ့ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြဟာ အစိုးရမၾကိဳက္တာလုပ္မိလို႕ရွိရင္၊ သမၼတက စိတ္တိုင္းမက်ရင္ ရဲက ဝါရမ္းမပါပဲ ျပန္ဖမ္းခြင့္ရွိျပီး ေထာင္ထဲမွာ အရင္ေကြၽးက်န္ျပစ္ဒါဏ္ကာလကို ျပစ္ဒါဏ္အသစ္နဲ႕ေပါင္းျပီး ဆက္လက္ခံစားရမွာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ မင္းကိုႏိုင္တို႕လို ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ေထာင္ဒါဏ္ ၆၅ႏွစ္နဲ႕ ၆လက်ျပီး ၂၀၁၂ခုႏွစ္မွာ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေထာင္ထဲမွာေနျပီး ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ့ ပုခုံးေပၚမွာ ကြၽင္းက်န္ျပစ္ဒါဏ္ကာလ ႏွစ္ ၆၀ေက်ာ္က ေလးပင္စြာတင္က်န္ေနပါေသးတယ္၊

ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနျပီ၊ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထားမတူညီသူမ်ားကိုလဲ ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးျပီး တူညီတဲ့ကိစၥေတြမွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနျပီလို႕ ႏိုင္ငံတကာလွည့္ျပီး ေႂကြးေက်ာ္ေနတဲ့ အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရွိေၾကာင္း အသိအမွတ္မျပဳတာ ေက်နပ္စရာမရွိပါ၊ ႏိုင္ငံေရးအျမင္မတူသူေတြကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႕ ဖန္တီးထားတဲ့ မတရားတဲ့ဥပေဒေတြ၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေမြးရာပါလူ႕အခြင့္အေရးေတြကို ကန္႕သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဥပေဒေတြရွိေနသ၍၊ ယင္းဥပေဒမ်ားကို အသုံးခ်ျပီး ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ထားသူေတြရွိေနသ၍ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာ ရွိေနမွာပါ၊ 

ဒီေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္က အာဏာရွင္အစိုးရေတြ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြ ဆက္လက္အသက္ဝင္ေနဆဲျဖစ္ျပီး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားရွိတာကို ဝန္မခံေသးသ၍၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသားမ်ားနဲ႕ေရာျပီး အကန္႕အသတ္နဲ႕ လႊတ္ေပးတာကိုလဲ ႏိုင္ငံတကာအေရးယူမႈေလွ်ာ႕ခ်ေရး နည္းပိရိယယ္တစ္ခုအျဖစ္ က်င့္သုံးေနသ၍၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ေနျပီဆိုတာ အျပည့္အဝယံုၾကည္ႏိုင္စရာ ရွိမွာမဟုတ္ပါ၊

အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳဖို႕နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအားလုံးကို ခြၽင္းခ်က္မရွိ ျပန္လႊတ္ေပးဖို႕ တြန္႕ဆုတ္ေနခ်ိန္မွာ ျပည္သူလူထုကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုတဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားရွိေၾကာင္းဝန္ခံအသိအမွတ္ျပဳေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာကို တရားဝင္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုသတ္မွတ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအားလုံးကို ခြၽင္းခ်က္မရွိျပန္လႊတ္ေပးဖို႕ သမၼတကို ေတာင္းဆိုေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ေနာင္မွာမရွိေတာ့ေအာင္ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြ၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေမြးရာပါလူ႕အခြင့္အေရးေတြကို ကန္႕သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဥပေဒေတြကို ဖ်က္သိမ္းေရး၊ စတာေတြကို ေဆာင္ရြက္ဖို႕ တာဝန္ရွိေၾကာင္း ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္၊

လက္က်န္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား စိစစ္ေရးေကာ္မီတီ

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရုံးကေန ၂၀၁၃ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၇ရက္ေန႕ေန႕စြဲနဲ႕ "လက္က်န္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား စိစစ္ေရးေကာ္မီတီ" ကို ျပည္ေထာင္စုဝန္ၾကီးဦးစိုးသိန္းေခါင္းေဆာင္ျပီး အစိုးရဝန္ၾကီး႒ာနမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ အရပ္ဘက္လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအခ်ိဳ႕မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္သြားရန္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရုံးမွ ညႊန္ၾကားေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ပါတယ္၊ အဲဒီသတင္းကို ဖတ္ရေတာ့ ဝမ္းသာမိပါတယ္၊ ဝမ္းသာရတာက ဒီသတင္းမွာ "ႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္းရွိ အက်ဥ္းေထာင္အသီးသီးတြင္ ျပစ္ဒါဏ္က်ခံေနရေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအားလုံး ျပန္လည္လႊတ္ေပးႏိုင္ေရးအတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး” ဒီေကာ္မီတီကို ဖြဲ႕စည္းတယ္လို႕ ေဖာ္ျပထားလို႕ပါ၊ ျပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္ ျမန္မာဘာသာနဲ႕ အဂၤလိပ္ဘာသာ ႏွစ္ခုစလုံးမွာ သုံးစြဲထားလို႕ပါ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႕ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (Political Prisoners) ဆိုတဲ့ စကားလုံးအျပင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္အက်ဥ္းက်ေနသူမ်ား (Prisoners of Conscience) ဆိုတဲ့ စကားလုံးကိုပါ သုံးစြဲေဖာ္ျပပါတယ္၊ ဒါဟာျဖင့္ ျမန္မာအစိုးရက  ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ပထမဆုံးအၾကိမ္ တရားဝင္သုံးစြဲတာျဖစ္ပါတယ္၊ တစ္ခါ အဲဒီသတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္မွာပဲ "ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျခင္း၊ လြတ္ခြင္႕ျပဳျခင္းဆိုင္ရာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ညွိႏိႈင္းေရးဆြဲျခင္း၊ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအား စိစစ္၍ လႊတ္ေပးသင့္သူမ်ားအား လႊတ္ေပးေရးညွိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းတို႕ကို ေဆာင္ရြက္ျပီး စိစစ္ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားအား ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတထံ တင္ျပသြားရမည္" ဆိုျပီး ေကာ္မီတီရဲ့ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားကို ရွင္းလင္းေဖာ္ျပထားပါတယ္၊

ဒါေပမည့္လည္း သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဒီေကာ္မီတီနဲ႕ ပါတ္သက္ျပီး သံသယျဖစ္စရာေတြ စတင္ေတြ႕ရွိလာရပါတယ္၊ ပထမဆုံး သံသယျဖစ္စရာက အဖြဲ႕ဝင္မ်ားရဲ့ အမည္စာရင္းကို တရားဝင္ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္းမျပဳတာပါ၊ ဒီေကာ္မီတီမွာ အဖြဲ႕ဝင္ ၁၆ ေယာက္ပါဝင္ပါတယ္၊ အစိုးရဘက္က ဥကၠ႒ ဝန္ၾကီးဦးစိုးသိန္း၊ အတြင္းေရးမႉး သမၼတရုံး ဒု-ဝန္ၾကီး ဦးေအာင္သိန္း၊ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအျဖစ္ ရဲခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း၊ ဒုတိယ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ ဦးထြန္းထြန္းဦး၊ အထူးစံုစမ္းစစ္ေဆးေရးဦးစီး႒ာန ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးေအာင္ေစာဝင္း၊ အက်ဥ္းဦးစီး႒ာန ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးသန္းေ႒း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႕အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ အတြင္းေရးမႉး ဦးစစ္ျမိဳင္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကက္ေျခနီအသင္းမွ ဦးၾကည္ နဲ႕ ျမန္မာအီးဂရက္ (Myanmar Egress) မွ ဦးလွေမာင္ေရႊ အပါအဝင္ ၉ ေယာက္ပါဝင္ပါတယ္၊ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားဘက္က ဦးဘိုၾကည္ (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ကူညီေရးအသင္း)၊ ဦးညိဳထြန္း (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္)၊ ဦးရဲေအာင္ (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႕)၊ ဦးကိုကိုၾကီး (၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား) နဲ႕ ဦးဇာဂနာ တို႕ ၅ ဦးပါဝင္ျပီး ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားဘက္က ဦးညဏ္ဝင္း (အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္) နဲ႕ ဦးခြန္ထြန္းဦး (ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္) တို႕ ၂ဦးပါဝင္ၾကပါတယ္၊ ဒီအဖြဲ႕ဝင္စာရင္းကို အျခားေကာ္မရွင္မ်ားလို အစိုးရက တရားဝင္ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္းမျပဳပါ၊ ဒီလို အဖြဲ႕ဝင္အမည္စာရင္းမေၾကညာတာကိုက ဒီေကာ္မီတီအေပၚ အစိုးရရဲ့ အေလးအနက္ထားမႈအေပၚ သံသယရွိစရာ ျဖစ္လာပါတယ္၊

သတင္းထုတ္ျပန္ျပီး ႏွစ္ပါတ္ေက်ာ္အၾကာမွာ ေကာ္မီတီရဲ့ ပထမဆုံးအၾကိမ္အစည္းအေဝးကို ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၃ရက္ေန႕မွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံျငိမ္းခ်မ္းေရးျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းဗဟို႒ာန (Myanmar Peace Center) မွာ က်င္းပပါတယ္၊ ဒုတိယအၾကိမ္အစည္းအေဝးကို မတ္လ ၁၆ရက္ေန႕မွာက်င္းပပါတယ္၊ အဲဒီအစည္းအေဝးေတြ က်င္းပမွာကိုလဲ သတင္းထုတ္ျပန္ျခင္းမျပဳပါ၊ သက္ဆိုင္သူေကာ္မီတီဝင္တစ္ဦးခ်င္းဆီကို ဖိတ္စာပို႕အေၾကာင္းၾကားတာပဲရွိပါတယ္၊ အစည္းအေဝးက်င္းပတာကို သတင္းေထာက္ေတြ တက္ေရာက္သတင္းယူခြင့္မရွိသလို ဘာေတြေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတာကိုလဲ အစိုးရမွ သတင္းထုတ္ျပန္ျခင္းမရွိပါ၊ ဒါဟာျဖင့္ အစိုးရဟာ ဒီေကာ္မီတီရဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ပံုနဲ႕ပါတ္သက္ျပီး ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိတာကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္၊

ပထမအစည္းအေဝးမွာ "ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဆက္စပ္၍ျပစ္ဒါဏ္က်ခံေနရသူမ်ားအားလုံးကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား” ဟု အၾကမ္းအားျဖင့္သတ္မွတ္ခဲ့ၾကျပီး ပိုျပီးတိက်တဲ့ အေသးစိတ္အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ေနာက္အစည္းအေဝးမွာ ေဆြးေႏြးမယ္လို႕ သေဘာတူခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဒုတိယအစည္းအေဝးမတိုင္ခင္ မတ္လ ၁၃ရက္ေန႕မွာ ေကာ္မီတီမွာပါတဲ့ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက အျခားလူထုအေျချပဳအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ဥပေဒပညာရွင္မ်ားပါဝင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုင္ရာ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခုကို ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာပဲ က်င္းပခဲ့ျပီး အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲကေန ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္တစ္ရပ္ကို အမ်ားသေဘာတူ သတ္မွတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီအဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ခ်က္ကို မတ္လ ၁၆ရတ္ေန႕မွာ က်င္းပတဲ့ ေကာ္မီတီ ဒုတိယအၾကိမ္အစည္းအေဝးမွာ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တင္ျပေပမည့္ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ားက လက္ခံေဆြးေႏြးျခင္းမျပဳပါ၊

ပထမအစည္းအေဝးမွာ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက သူတို႕ျပဳစုထားတဲ့ လက္က်န္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအမည္စာရင္းကို သူတို႕ရွိေနတဲ့ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားရဲ့ အမည္နဲ႕တကြ အစိုးရဘက္မွ စိစစ္ႏိုင္ေအာင္ တင္ျပၾကပါတယ္၊ စုစုေပါင္း ၄၁၀ ဦးရွိတယ္လို႕ သိရပါတယ္၊ ဒုတိယအစည္းအေဝးမွာ အက်ဥ္းဦးစီး႒ာန ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးသန္းေ႒းက ၄၁၀ ထဲက ၂၁၉ ဦးကိုသာ အက်ဥ္းဦးစီးရဲ့ စာရင္းမ်ားထဲမွာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိေၾကာင္း၊ ၁၉၆ေယာက္က ျပစ္ဒါဏ္က်အက်ဥ္းသားမ်ားျဖစ္ျပီး ၂၃ေယာက္က အမႈရင္ဆိုင္ေနဆဲ အခ်ဳပ္သားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္ပါတယ္၊ ဝန္ၾကီးဦးစိုးသိန္းက ျပစ္ဒါဏ္က်အက်ဥ္းသား ၁၉၆ေယာက္ထဲက ၈၇ေယာက္ကို လႊတ္ေပးဖို႕ သမၼတထံကို တင္ျပမယ္လို႕ ေျပာပါတယ္၊

အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားက လႊတ္မည့္သူမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳျပီး လႊတ္ေပးဖို႕ နဲ႕ က်န္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကိစၥကို အက်ဥ္းဦးစီး႒ာနမွတ္တမ္းမ်ားနဲ႕ တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးခြင့္ျပဳဖို႕ ေတာင္းဆိုၾကပါတယ္၊ ဧျပီ ၂၃ရက္ေန႕မွာ လႊတ္တဲ့ အက်ဥ္းသား ၉၃ ေယာက္ထဲမွာ ပါဝင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၅၉ေယာက္ထဲမွာ လႊတ္ေပးဖို႕တင္ျပမယ္ဆိုတဲ့ ၈၇ေယာက္စာရင္းထဲက ၁၉ ေယာက္ပဲပါဝင္ပါတယ္၊ ၄၀ က ဦးခြန္ထြန္းဦးတင္ျပတဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္တပ္မေတာ္(ေတာင္ပိုင္း) (SSA-South)က တပ္သားမ်ားျဖစ္ျပီး အေစာပိုင္းက အစိုးရဘက္က ျပန္လႊတ္မေပးႏိုင္ဘူးလို႕ ျငင္းဆန္ထားခဲ့တာပါ၊ အားလုံးကိုလဲ ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသားမ်ားအေနနဲ႕ပဲ အကန္႕အသတ္နဲ႕ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ လႊတ္တဲ့အခ်ိန္ကာလကိုလဲ ဥေရာပသမဂၢက ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚခ်မွတ္ထားတဲ့ စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႕မႈကို စစ္တပ္ဆိုင္ရာကလြဲျပီး က်န္အားလုံးကို အျပီးတိုင္ရုတ္သိမ္းေပးဖို႕ ဆုံးျဖတ္ခ်ိန္နဲ႕ တိုက္ဆိုင္ျပီး လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရဲ့ ဧျပီလ ၁ ရက္ေန႕၊ ေရဒီယိုမိန္႕ခြန္းမွာလဲ "ေနာက္ထပ္လည္း လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးႏိုင္ေအာင္ အက်ဥ္းသားစိစစ္ေရးေကာ္မီတီတစ္ရပ္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ဖြဲ႕စည္းျပီး စီမံေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါသည္" လို႕ ေျပာပါတယ္၊ "ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား" လို႕ မသုံးပါ၊ ဒီအခ်က္ေတြကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရုံးရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ "လက္က်န္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား စိစစ္ေရးေကာ္မီတီ" ကို ဝန္ၾကီးဦးစိုးသိန္းေခါင္းေဆာင္ျပီး ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေပမည့္ အစိုးရကိုယ္တိုင္က ဒီေကာ္မီတီအေပၚမွာ အေလးအနက္မရွိတာ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိတာ၊ အစိုးရကိုယ္တိုင္က "ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား" လို႕အသိအမွတ္မျပဳခ်င္တာေတြ႕ရပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအားလုံးလြတ္ေျမာက္ေရးကို အစဥ္တစိုက္ေတာင္းဆိုေနတဲ့ အေမရိကန္အစိုးရေက်နပ္ေအာင္သာ ဒီေကာ္မီတီကို ဖြဲ႕စည္းတာျဖစ္ျပီး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို  ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသားမ်ားနဲ႕ေရာျပီး အခါအားေလ်ာ္စြာ အကန္႕အသတ္နဲ႕ လႊတ္ေပးတာကိုလဲ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေတြေလွ်ာ႕ခ်ေအာင္လုပ္တဲ့ နည္းဗ်ဴဟာတစ္ခုအေနနဲ႕ ဆက္လက္က်င့္သုံးေနဆဲျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရပါတယ္၊

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအဓိပၸါယ္္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား

၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ အမိန္႕အမွတ္ ၂/၈၀ ႏွင့္ အေထြေထြလြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးစဥ္က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား အားလုံးကို ခြၽင္းခ်က္မရွိလႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ ထိုစဥ္က အက်ဥ္းဦးစီး႒ာန၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္အရ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီက ေအာက္ပါအတိုင္း  ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အဓိပၸယ္ဖြင့္ဆိုေပးခဲ့ပါတယ္၊

(က) မတရားအသင္း အက္ဥပေဒအရ ျပစ္မႈမ်ား
(ခ) ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ-၁၂၁ မွ ၁၃၀(ခ) အထိပါ အစိုးရကိုဆန္႔က်င္ေသာ ျပစ္မႈမ်ား
(ဂ) ျပစ္မႈဥပေဒ အခန္း (၈) ပါ ႏိုင္ငံေတာ္ျငိမ္၀ပ္ေရးကို ပ်က္ေစေသာ ျပစ္မႈမ်ားႏွင့္ပတ္သတ္၍ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ ၁၄၃၊ ၁၄၄၊ ၁၄၅၊ ၁၄၇၊ ၁၄၈၊ ၁၅၁၊ ၁၅၂၊ ၁၅၃၊ ၁၅၃(က) အရ ျပစ္မႈမ်ား
(ဃ) ၁၉၅၀-ျပည့္ႏွစ္ အေရးေပၚစီမံမႈ အက္ဥပေဒအရ ျပစ္မႈမ်ား ဥပမာ- ပုဒ္မ ၅(ည)
(င) ႏိုင္ငံေတာ္ကိုဦးေဆာင္ေသာ လမ္းစဥ္ပါတီအား ကာကြယ္သည့္ ဥပေဒအရ ျပစ္မႈမ်ား
(စ) ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအႏၱရယ္မွ ကာကြယ္သည့္ ဥပေဒအရ ျပစ္မႈမ်ား ပုဒ္မ ၁၀(က)၊ ၁၀(ခ) ႏွင့္
(ဆ) ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီအဆင့္ဆင့္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒအရ ျပစ္မႈမ်ား အားလုံးသည္ “ႏိုင္ငံေရးျပစ္မႈ” ဆိုသည့္ စကားရပ္တြင္ အက်ံဳး၀င္သည္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၃ ရက္ေန႕မွာ ဥေရာပသမဂၢ၊ ဥေရာပပါလီမန္ (Parliamentary Assembly, Council of Europe) ရဲ့ ၃၃ၾကိမ္ေျမာက္အစည္းအေဝးမွ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ဆိုသည္ကို အဓိပၸယ္သတ္မွတ္အတည္ျပဳသည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ၁၉၀၀ (၂၀၁၂) [Resolution 1900 (2012)] ကို ွ ျပဌန္းခဲ့ပါတယ္၊ ယင္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ ဥေရာပသမဂၢအဖြဲ႕ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားအားလုံး ႏွင့္ အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားေသာ ႏိုင္ငံမ်ားအားလုံးက “ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားအားလုံးကို ေအာက္ပါအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္ ညင္းပယ္ျခင္း ခံရေသာ ပုဂိၢဳလ္ကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား” ဟုသတ္မွတ္ၾကပါတယ္၊ အဲဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြက
(က) အကယ္၍ အာဏာပိုင္တို႕က လူ႕အခြင့္အေရးႏွင့္ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုင္ရာသေဘာတူညီမႈမ်ားဆိုင္ရာ ဥေရာပညီလာခံ [European Convention on Human Rights and its Protocols (ECHR)] တြင္ ျပဌန္းထားေသာ အေျခခံအခြင့္အေရးဆိုင္ရာ အာမခံခ်က္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ လြတ္လပ္စြာေတြးေတာခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ခြင့္ ႏွင့္ ကိုးကြယ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ျပခြင့္ ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာသတင္းထုတ္ျပန္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာစုေဝးခြင့္ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းခြင့္မ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္၍ ပုဂိၢဳလ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အား ဖမ္းဆီး၊ ထိန္းသိမ္း၊ အက်ဥ္းခ်ထားလ်င္၊

(ခ) အကယ္၍ လူတစ္ေယာက္သည္ မည္သည့္ျပစ္မႈကိုမွ က်ဴးလြန္ျခင္းမရွိပဲ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းျပခ်က္သက္သက္ျဖင့္ ဖမ္းဆီး၊ ထိန္းသိမ္း၊ အက်ဥ္းခ်ခံရလ်င္၊
(ဂ) အကယ္၍ [(အာဏာပိုင္တို႕၏) ႏိုင္ငံေရးရန္ညိႈးေၾကာင့္] လူတစ္ေယာက္အား အျပစ္ရွိသည္ဟူေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ခ်မွတ္ထားေသာ ျပစ္ဒါဏ္သည္ စြတ္စြဲထားေသာ၊ သံသယရွိေသာ ျပစ္မႈေၾကာင့္ခ်မွတ္သင့္သည့္ ျပစ္ဒါဏ္ထက္ ပိုမိုမ်ားျပားေနလ်င္၊
(ဃ) အကယ္၍ [(အာဏာပိုင္တို႕၏) ႏိုင္ငံေရးရန္ညိႈးေၾကာင့္] လူတစ္ေယာက္အား အျပစ္ရွိသည္ဟူေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ခ်မွတ္ထားေသာ ျပစ္ဒါဏ္သည္ အလားတူျပစ္မႈကို က်ဴးလြန္ေသာ အျခားသူမ်ားရရွိသည့္ ျပစ္ဒါဏ္ထက္ ပိုမိုမ်ားျပားေနလ်င္၊
(င) အကယ္၍ အာဏာပိုင္တို႕၏ ႏိုင္ငံေရးရန္ညိႈးေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္သည္ မတရား၊ မမွ်တေသာ တရားစီရင္မႈျဖင့္ ျပစ္ဒါဏ္ခ်မွတ္ျခင္းခံရလ်င္၊

လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ (၁) ႏိုင္ငံေရးအျမင္မတူသူေတြကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႕ ဖန္တီးထားတဲ့ မတရားတဲ့ဥပေဒေတြ၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေမြးရာပါလူ႕အခြင့္အေရးေတြကို ကန္႕သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဥပေဒေတြရွိေနေသးတာမို႕၊ (၂) ယင္းဥပေဒမ်ားကို အသုံးခ်ျပီး ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ထားသူေတြရွိေနေသးတာမို႕ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာ ရွိခဲ့၊ ရွိဆဲ၊ ရွိေနဦးမွာပါ၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က မတရားတဲ့ ဥပေဒမ်ားကို ဖ်က္သိမ္း၊ ျပင္ဆင္ရမွာ ျဖစ္သလို၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာကိုလဲ အဓိပၸါယ္္ဖြင့္ဆိုေပးဖို႕ တာဝန္ရွိပါတယ္၊

အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားရွိတာကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႕ ပ်က္ကြက္ေနခ်ိန္မွာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကိစၥအေရးယူေဆာင္ရြက္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္၊ အခုဆိုရင္ ေဒါက္တာေဇာ္ျမင့္ေမာင္၊ ေဒၚစနၵာမင္း၊ ဦးေဇယ်ာေသာ္၊ ေဒါက္တာေမဝင္းျမင့္၊ ဦးသိန္းေဆြ စတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ၾကီးမ်ားအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနၾကပါျပီ၊ သူတို႕ေတြလဲ အျခားေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြလိုပဲ ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသားမ်ားနဲ႕ အတူ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ က်င့္ထုံးဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၀၁၊ ပုဒ္မခြဲ (၁) နဲ႕ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရခဲ့တာပါ၊ သူတို႕ရဲ့ ပုခုံးေပၚမွာ ကြၽင္းက်န္ေသာျပစ္ဒါဏ္ႏွစ္မ်ားက ေလးပင္ၾကီးမားစြာ တြဲလြဲခိုေနဆဲပါ၊ သူတို႕နဲ႕ ဘဝတူ၊ အက်ဥ္းက်ေနဆဲ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ တရားဝင္အသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႕၊ ျပီးေတာ့ ခြၽင္းခ်က္မရွိ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ၾကဖို႕၊  ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုဖို႕ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ နည္းလမ္းတက် ဥပေဒၾကမ္းေတြ၊ အဆိုေတြတင္သြင္းျပီး ၾကိဳးစားၾကရင္ျဖင့္ သိပ္ေကာင္းမွာပါ၊ စစ္တပ္နဲ႕ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက အမ်ားစုအားနဲ႕ ကန္႕ကြက္လို႕ သူတို႕ၾကိဳးစားမႈေတြ အေရးနိမ့္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ ၾကိဳးစားတဲ့အတြက္ အားလုံးက သူတို႕ကို ေက်းဇူးတင္ၾကမွာပါ၊

ေလးစားစြာ၊

ေအာင္ဒင္
ဧျပီလ ၂၅၊ ၂၀၁၃

(မွတ္ခ်က္၊ ဒီေဆာင္းပါးကို ဧျပီလ ၂၅ရက္ေန႕မွာ ေရးျပီး ျပည္သူ႕ေခတ္ကိုပို႕ပါတယ္၊ ျပည္သူ႕ေခတ္က ေမလ ၉ရက္ေန႕မွာ ေဖာ္ျပပါတယ္၊ ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္မထြက္ခင္ ေမလ ၈ရက္ေန႕မွာ အစိုးရက ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရုံး အမိန္႕ေၾကာ္ညာစာအမွတ္ ၄၃/၂၀၁၃ နဲ႕ "လက္က်န္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား စီစစ္ေရးေကာ္မီတီ တိုးခ်ဲ႕ျပင္ဆင္ဖြဲ႕စည္းေၾကာင္း" ကို အဖြဲ႕ဝင္ ၁၉ေယာက္အမည္စာရင္းနဲ႕ ထုတ္ျပန္ျပီး အဲဒီေၾကညာခ်က္က ျပည္သူ႕ေခတ္ထြက္တဲ့ေန႕နဲ႕ တစ္ရက္တည္း ေမလ ၉ရက္ေန႕သတင္းစာေတြမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္၊ ေမလ ၁၁ရက္ေန႕မွာက်င္းပတဲ့ ေကာ္မီတီရဲ့ တတိယအၾကိမ္အစည္းအေဝးကိုလည္း သတင္းေထာက္မ်ားကို တက္ေရာက္သတင္းယူခြင့္ျပဳတယ္လို႕ သိရပါတယ္၊ ဒီအေျခအေနသစ္ေတြကို မူလေဆာင္းပါးမွာ ျပင္ဆင္ေဖာ္ျပဖို႕ အခ်ိန္မမီခဲ့ပါ၊)

 

Of Three Daw Hla Kyis

ေဒၚလွၾကည္ သုံးေယာက္အေၾကာင္း

ေအာင္ဒင္

(The Weekly Eleven ဂ်ာနယ္၊ အမွတ္ ၃၀၊ အတြဲ ၈၊ ေမလ ၆၊ ၂၀၁၃၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၄-၃၀)

http://www.weeklyeleven.com/opinion/19228-%E1%80%B1%E1%80%92%E1%81%9A%E1%80%9C%E1%80%BD%E1%81%BE%E1%80%80%E1%80%8A%E1%80%B9-%E1%80%9E%E1%80%B6%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%9A%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%A1%E1%80%B1%E1%81%BE%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8

ေဒၚလွၾကည္ (၁)

ေဒၚလွၾကည္ (၂) နဲ႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃)

က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူတူမရွား၊ နံမည္တူမရွားဆိုတာရွိပါတယ္၊ ရုပ္ခ်င္းတူတဲ့လူေတြ၊ နံမည္ခ်င္းတူၾကတဲ့လူေတြ၊ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမွာ စာသင္ခန္းတစ္ခုထဲမွာ နံမည္တူ ႏွစ္ေယာက္ (သို႕မဟုတ္) ႏွစ္ေယာက္ထက္ပိုျပီးရွိေနရင္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက နံမည္ေနာက္မွာ နံပါတ္ (၁) (၂) တပ္ျပီး ေခၚၾကတာမွတ္မိပါတယ္၊ ဆိုပါေတာ့ ေအာင္ဒင္ ႏွစ္ေယာက္ရွိရင္ တစ္ေယာက္က ေအာင္ဒင္တစ္ ျဖစ္လာျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က ေအာင္ဒင္ႏွစ္ ျဖစ္လာပါတယ္၊ အဲဒီလိုေခၚတာဟာ အသက္ၾကီးလို႕ အတန္းေတြၾကီးလာတဲ့အထိ၊ ေနာက္ပိုင္း လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္တဲ့အထိေအာင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ေက်ာင္းေနဘက္မ်ားၾကားမွာ အမည္တြင္ေနတတ္ပါတယ္၊ မိသားစုနံမည္ကို ေနာက္ဆုံးတတ္ျပီး အမည္ေပးတဲ့ အစဥ္အလာမရွိတာမို႕ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာေပၚမွာ နံမည္တူပုဂိၢဳလ္ အမ်ားဆုံးႏိုင္ငံလဲ ျဖစ္မည္ထင္ပါတယ္၊

က်ေနာ္႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာလဲ နံမည္တူပုဂိၢဳလ္ေတြအမ်ားၾကီး သိကြၽမ္းရင္းႏွီးခဲ့ရပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ထူးထူးျခားျခား က်ေနာ္အင္မတန္ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကည္ညိဳရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးသုံးေယာက္က "ေဒၚလွၾကည္" အမည္တူမ်ားျဖစ္ေနပါတယ္၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့ က်ေနာ္႕ေမြးသမိခင္ၾကီး ေဒၚလွၾကည္ပါ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကိုသူရ (ေခၚ) ကိုဇာဂနာရဲ့ မိခင္ၾကီး ေဒၚလွၾကည္ပါ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ (ေခၚ) ေပၚဦးထြန္းရဲ့ မိခင္ၾကီး ေဒၚလွၾကည္၊ က်ေနာ္႕ရဲ့ အေမသုံးေယာက္ျဖစ္သလို က်ေနာ္၊ ကိုသူရ၊ မင္းကိုႏိုင္တို႕အားလုံးရဲ့ အေမမ်ားလဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္၊

ကိုသူရရဲ့ အေမ ေဒၚလွၾကည္က သုံးေယာက္ထဲမွာ အသက္အၾကီးဆုံးမို႕ ေဒၚလွၾကည္ (၁) ဆိုပါေတာ့၊ မင္းကိုႏိုင္အေမ ေဒၚလွၾကည္က အလတ္မို႕ ေဒၚလွၾကည္ (၂) ဆိုရင္ က်ေနာ္႕အေမ ေဒၚလွၾကည္က အငယ္ဆုံးမို႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃) ျဖစ္မွာေပါ့၊ ဒီအေမၾကီး သုံးေယာက္အေၾကာင္းကို နဲနဲေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊

ေဒၚလွၾကည္ (၁)

အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ (၁) က ခင္ပြန္းသည္ အဘ နန္းညြန္႕ေဆြနဲ႕အတူရန္ကင္း၊ ဆယ္႕ႏွစ္လုံးတန္းမွာေနပါတယ္၊ သူက လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈကာလမွာ တို႕ဗမာအစည္းအရုံးဝင္ သခင္မၾကီးျဖစ္ခဲ့ျပီး "ၾကည္ဦး" ဆိုတဲ့အမည္နဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ စာေရးဆရာမၾကီးလဲ ျဖစ္ပါတယ္၊အဘနန္းညြန္႕ေဆြကလဲ ထင္ရွားတဲ့ စာေရးဆရာ၊ ျမန္မာပညာရွိၾကီး၊ ကဗ်ာဆရာၾကီးတစ္ဦးပါ၊ သူ႕အမည္အရင္းက ဦးေအာင္သိန္းျဖစ္ျပီး က်ေနာ္႔ေဖေဖ ဦးေက်ာ္ရွိန္နဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကထဲက ခင္မင္ရင္းႏွီးသူပါ၊ ဖဆပလအစိုးရေခတ္က ဦးညာဏဦးစီးတဲ့ အစိုးရ ရုပ္ရွင္နဲ႕ ျပဇာတ္႒ာနမွာ အတူလုပ္ခဲ့ၾကဘူးတယ္လို႕ ေဖေဖကေျပာျပဘူးပါတယ္၊ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ေဖေဖ ရန္ကင္းဆယ္႕ႏွစ္လုံးတန္းကို စေန၊ တနဂၤေႏြလို ေန႕ေတြမွာ သြားေရာက္ျပီး အဘ နန္းညြန္႕ေဆြနဲ႕ အဲဒီအနားမွာပဲေနတဲ့ ဆရာၾကီးဦးရန္ေအာင္တို႕ထံ လည္ပါတ္စကားဝိုင္းဖြဲ႕တတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္က တစ္ခါတစ္ရံ ေဖေဖနဲ႕ လိုက္သြားလို႕ အဘနန္းညြန္႕ေဆြ၊ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ (၁) တို႕ကို ငယ္ငယ္ကတဲက သိကြၽမ္းရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္၊ အေမၾကီးက အင္မတန္ခင္ဖို႕ေကာင္းသလို အျခားသူေတြကိုလဲ ထိထိမိမိေဝဘန္တတ္ပါတယ္၊ 

က်ေနာ္႕ေက်ာင္းနံမည္က "ခ်စ္ကိုကို" မို႕ အေမၾကီးက ေဖေဖ့ကို "ဟင့္၊ ကြန္ျမဴနစ္က သူ႕သားကိုေပးတဲ့ နံမည္က ကႏြဲ႕ကရႏိုင္လိုက္တာ" လို႕ ေဝဘန္ျပီး က်ေနာ္႕ကိုလဲ "ကိုေက်ာ္ရွိန္႕သား"၊ "ဗိုလ္ေက်ာ္႕သား" လို႕ပဲ ေခၚတတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္႕အမည္ရင္းကို ေခၚေလ့မရွိပါ၊ ဒီအေမၾကီးက သူ႕သားသုံးေယာက္ကိုလဲ ကိုသူရ၊ ကိုဝဏၰ၊ ကိုေတဇ ဆိုျပီး ခန္႕ခန္႕ျငားျငား မွည္႔ထားတာပါ၊ ေဖေဖကေတာ့ အေမၾကီးေဝဘန္တာကို ျပဳံးျပဳံးေလးနားေထာင္ျပီး အဘနန္းကိုသာ အျပင္လက္ဘက္ရည္ထြက္ေသာက္ၾကဖို႕ ေခၚပါတယ္၊ အဘနန္းကလဲ ႏွစ္ခါမေခၚရပါ၊ သူ႕ခင္မ်ာလဲ အေမၾကီးရဲ့ ေဝဘန္မႈကို ေန႕စဥ္ခံေနရေတာ့ အျပင္ထြက္ဖို႕အခြင့္အေရး ေစာင့္ေနသူပါ၊

၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုၾကီးအျပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျပီးခ်ိန္ ေအာက္တိုဘာ ၂ရက္ေန႕မွာ အေမၾကီးရဲ့ သား ကိုသူရအဖမ္းခံရပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကလဲ ေရွာင္တိမ္းေနရေတာ့ အေမၾကီးဆီေရာက္ျပီး အားမေပးႏိုင္ပါ၊ ေဖေဖကေတာ့ သတင္းၾကားၾကားခ်င္း သူတို႕အိမ္ကို သြားေရာက္ျပီး အားေပးစကားေျပာပါတယ္၊ ေနာက္ ၁၉၈၉ ဧျပီ ၂၃ရက္ေန႕မွာ က်ေနာ္အဖမ္းခံရပါတယ္၊ က်ေနာ္႕ကို မဖမ္းခင္ ဧျပီ ၂၁ရက္ေန႕မွာ ကိုသူရ နဲ႕ ကိုဇင္ဝိုင္းတို႕ အက်ဥ္းေထာင္ကျပန္လြတ္လာၾကပါတယ္၊ သူတို႕လြတ္ေျမာက္ျပီးျပီးခ်င္းပဲ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ရဲ့ တိုက္တြန္းခ်က္အရ ကိုသူရနဲ႕ သူ႕အႏုပညာသူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ကိုဇင္ဝိုင္း၊ ကိုေအာင္သန္းဦး (အ႐ိုင္း)၊ ကိုမိုးဝင္း တို႕ အိမ္ကိုေရာက္လာျပီး ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကို အားေပးၾကပါတယ္၊ ေငြေၾကးအေထာက္အပံ့ေတြလဲ ေပးၾကပါတယ္၊

က်ေနာ္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ရက္မွာ သရက္ေထာင္ကေနျပန္လြတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ေဖေဖနဲ႕အတူ အေမၾကီးတို႕အိမ္ကို သြားေရာက္ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုသူရက ၁၉၉၀ခုႏွစ္ကထဲက ေထာင္ထဲျပန္ေရာက္ေနပါျပီ၊ ေဖေဖေျပာျပလို႕ က်ေနာ္တို႕ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနစဥ္အတြင္း အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္နဲ႕ အဘနန္းတို႕က က်ေနာ္တို႕မိသားစု၊ မင္းကိုႏိုင္မိသားစုအပါအဝင္ အက်ဥ္းက်ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့ မိသားစုမ်ားကို ကူညီေထာက္ပံ့တာ၊ ေထာင္ဝင္စာပို႕ေရးကိစၥေတြမွာ တိုင္ပင္ေဆာင္ရြက္ရင္း အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္နဲ႕ မင္းကိုႏိုင္အေမ ေဒၚလွၾကည္ (၂)၊ က်ေနာ္႔အေမ ေဒၚလွၾကည္ (၃) တို႕ညီအစ္မအရင္းအခ်ာေတြလို အင္မတန္ရင္းႏွီးခင္မင္ေနၾကတာေတြ သိရပါတယ္၊ အေမၾကီး ၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တသီးပုဂၢလအျဖစ္ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ျပီး ရွုံးနိမ့္ခဲ့တာကိုေတာ့ ကိုအ႐ိုင္းေျပာျပလို႕ ေထာင္ထဲမွာထဲက သိခဲ့ပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ ၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တယ္ဆိုတာ အာဏာလိုခ်င္လို႕၊ အမတ္ျဖစ္ခ်င္လြန္းလို႕မဟုတ္ပါ၊ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ရုပ္ပံုေတြကို အသုံးျပဳမဲဆြယ္ျပီး ရန္ကင္းျမိဳ႕နယ္ကေန အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ကိုယ္စားျပဳဝင္ျပိဳင္သူက ရန္ကင္းျမိဳ႕နယ္ရဲ့ မဆလပါတီေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႕ပါ၊ မဆလပါတီကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပံုၾကီးေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဆလေဟာင္းေတြက အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အလံနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တာကို မခံခ်င္စိတ္နဲ႕ ဝင္ျပိဳင္ျဖစ္တာပါ၊ အေမ႕ကို ခ်စ္တဲ့ သားကိုသူရက အေမ့အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲမဲဆြယ္ရာမွာ မဆလအေရခြံခြၽတ္ျပီး ဒီမိုကေရစီအေရျခဳံလို႕ အာဏာရရွိေရးၾကိဳးပမ္းသူေတြကို ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ မိန္႕ခြန္းေတြေျပာမိလို႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ကိုအ႐ိုင္း (ေအာင္သန္းဦး) နဲ႕အတူ အဖမ္းခံရျပီး ေထာင္ ငါးႏွစ္အျပစ္္ေပးခံရတာပါ၊

အေမၾကီးတို႕အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္အံ့ဩရတာက သူတို႕အိမ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားစုေဝးျပီး ေထာင္က်ေနဆဲ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရန္ပံုေငြရွာေဖြေထာက္ပံ့ရာ ဗဟို႒ာနတစ္ခုျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ၊ က်ေနာ္႕ထက္ေစာျပီး အက်ဥ္းေထာင္ကျပန္လြတ္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးမ်ားဟာ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ရဲ့ ဦးေဆာင္မႈနဲ႕ နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႕ ရန္ပံုေငြရွာေဖြျပီး ေထာင္အသီးသီးမွာ အက်ဥ္းက်ေနဆဲ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို အစားအေသာက္နဲ႕ ေဆးဝါးေတြ ေထာက္ပံ့ေနၾကပါတယ္၊ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ကို ဗဟိုျပဳလို႕ပဲ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္လဲ အထူးတလည္မစည္းရုံးရပဲ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေထာက္ပံ့ေရးအဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္၊ က်ေနာ္လြတ္ျပီး သိပ္မၾကာခင္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ကိုသူရ နဲ႕ က်ေနာ္႕ညီ ေရႊဘုန္းလူ တို႕ အက်ဥ္းေထာင္ကလြတ္ေျမာက္လာၾကပါတယ္၊ မင္းကိုႏိုင္ကေတာ့ အက်ဥ္းက်ေနဆဲမို႕ ေဒၚလွၾကည္ (၁) နဲ႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃) တို႕ခင္မ်ာ ေဒၚလွၾကည္ (၂) ကိုစာနာသနားျပီး အျပည့္အဝ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ခဲ့ၾကရပါ၊

ေဒၚလွၾကည္ (၂)

မင္းကိုႏိုင္အေမ ေဒၚလွၾကည္ (၂) က သဃၤန္းကြၽန္းျမိဳ႕နယ္၊ ေဝဇယနၱာလမ္းမၾကီးအေပၚက ရွည္ေမ်ာေမ်ာအိမ္ကေလးမွာ ေနပါတယ္၊ ခင္ပြန္းသည္က ပန္းခ်ီဆရာၾကီး ဦးသက္ညြန္႕ပါ၊ မင္းကိုႏိုင္ အက်ဥ္းက်ေနခ်ိန္မွာ သမီး သုံးေယာက္နဲ႕အတူေနရင္း အိမ္ဆိုင္ကေလးတစ္ခုဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္၊ က်ေနာ္ ေထာင္ကလြတ္လြတ္ခ်င္းမွာပဲ သူတို႕ရဲ့ အိမ္ကေလးကို ေမေမေဒၚလွၾကည္ (၃) နဲ႕အတူ က်ေနာ္ေရာက္ပါတယ္၊ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပါပဲ၊ အေမေဒၚလွၾကည္နဲ႕ အဘဦးသက္ညြန္႕တို႕ကို မိဘအရင္းမ်ားသဖြယ္ခ်စ္ခင္မိပါတယ္၊ အေမနဲ႕ အဘကလဲ က်ေနာ္႕အေပၚတူညီေသာ ေမတၱာထားၾကပါတယ္၊ အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) က က်ေနာ္႕ကို "သား" လို႕ေခၚျပီး သူ႕ကိုလဲ "အေမ" လို႕ေခၚဖို႕ေျပာပါတယ္၊ မၾကီး၊ မငယ္၊ မီးငယ္ ညီအမ သုံးေယာက္ကလဲ က်ေနာ္႕ကို ကြဲကြာေနတဲ့ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္၊ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ျပန္ေရာက္လာသလို ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္႕အတြက္ အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒုတိယမိသားစုတစ္ခုကို ရရွိလိုက္တာပါ၊ သူတို႕ကို က်ေနာ္က ၁၉၉၀ခုႏွစ္က အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ မင္းကိုႏိုင္နဲ႕ ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့ရပံုကို ျပန္ေျပာျပေတာ့ သူတို႕အားလုံး ေၾကကြဲဝမ္းနည္းၾကရပါတယ္၊ 

က်ေနာ္ ေထာင္ကလြတ္တဲ့ ၁၉၉၃ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လကေန စကၤာပူႏိုင္ငံကို အလုပ္လုပ္ဖို႕ ထြက္ခြါတဲ့အခ်ိန္ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ မတ္လထိ အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) ရဲ့ သဃၤန္းကြၽန္း၊ ေဝဇယနၲာလမ္းမေပၚက အိမ္ကေလးဟာ က်ေနာ္႕ရဲ့ ဒုတိယအိမ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ အဘဦးသက္ညြန္႕ကေတာ့ သူ႕သားကို လြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲမွာ ပန္းခ်ီကားေတြပဲ ဆက္တိုက္ေရးဆြဲေနပါတယ္၊အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) ကေတာ့ မင္းကိုႏိုင္အဖမ္းခံရတဲ့အခ်ိန္ကစလို႕ ေယာဂီဝတ္စံုကိုပဲ ဝတ္ပါေတာ့တယ္၊ တရားစခန္းမၾကာခဏဝင္ပါတယ္၊ သူ႕သား သူ႕ကိုျမင္ရင္ ဝမ္းနည္းျပီး စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့မွာစိုးလို႕ ေထာင္ဝင္စာဘယ္ေတာ့မွ လိုက္မေတြ႕ပါ၊ မင္းကိုႏိုင္အတြက္ ေထာင္ဝင္စာကိုေတာ့ ေဒၚလွၾကည္ ၃ေယာက္ စုေပါင္းခ်က္ျပဳတ္ၾကျပီး မၾကီး၊ မငယ္၊ မီးငယ္တို႕ ညီအမေတြက အလွည့္က်ေထာင္ဝင္စာသြားေတြ႕ၾကပါတယ္၊

က်ေနာ္႕လိုပဲ ကိုသူရကလဲ ေထာင္ကလြတ္လာျပီးတဲ့ေနာက္ အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) ရဲ့ အိမ္ကို ေရာက္လာပါတယ္၊ သူက မင္းကိုႏိုင္နဲ႕ အင္းစိန္ေထာင္၊ အထူးတိုက္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာအတူေနခဲ့ရလို႕ သူ႕မွာ မင္းကိုႏိုင္အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးပါလာခဲ့ပါတယ္၊ မင္းကိုႏိုင္ေထာင္ထဲမွာ ေရးစပ္တဲ့ သီခ်င္းေတြ၊ ကဗ်ာေတြကိုလဲ သူက ႏႈတ္တိုက္က်က္မွတ္လာခဲ့ျပီး ျပန္ရြတ္ျပေတာ့ ေဒၚလွၾကည္ (၂) မ်က္ရည္က်ရပါတယ္၊ ကိုသူရ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြျပန္လုပ္ေတာ့ မင္းကိုႏိုင္ ေထာင္ထဲမွာ ႏႈတ္နဲ႕ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဝတၳဳဇာတ္လမ္းအခ်ိဳ႕ကို ဗီဒီယိုဇာတ္လမ္းအျဖစ္ အသက္သြင္းခဲ့ပါေသးတယ္၊ 

က်ေနာ္ စကၤာပူကို မထြက္ခြါခင္မွာ အဘဦးသက္ညြန္႕ရဲ့ တစ္ကိုယ္ေတာ္ပန္းခ်ီျပပြဲတစ္ခုကို စီစဥ္က်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္၊ အန္ကယ္ဦးဝင္းႏိုင္ (အမ်ိဳးသားေရး ဦးဝင္းႏိုင္) က ေရႊေတာင္ၾကားက သူ႕အိမ္မွာ ပန္းခ်ီျပပြဲလုပ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊ ပန္းခ်ီကိုဝသုန္၊ ကိုတင္ေမာင္ဝင္း၊ မသိဂီၤ၊ မစန္းစန္းတင္၊ ရန္မ်ိဳးသိမ္း၊ ခ်ိဳခ်ိဳထြန္းျငိမ္း၊ ဥမၼာ နဲ႕ ေရႊဘုန္းလူတို႕ ဝိုင္းဝန္းကူညီၾကပါတယ္၊ မင္းကိုႏိုင္ကို ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ႕ သံရုံးတစ္ခ်ိဳ႕က သံတမန္ေတြ လာေရာက္ၾကည့္႐ႉၾကေပမည့္ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္ ပန္းခ်ီကား မ်ားမ်ားမေရာင္းရပါ၊ အစိုးရဘက္က ဖိအားေပးလို႕ ပန္းခ်ီ၊ပန္းပုေကာင္စီကေန ဒီျပပြဲကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ အေႏွာက္အယွက္ေပးပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္က ပန္းခ်ီျပပြဲလုပ္မယ္ဆိုရင္ ပန္းခ်ီ၊ပန္းပုေကာင္စီ (႐ိုးရာပန္းပညာရွင္မ်ားအစည္းအရုံး လို႕ေခၚတယ္ထင္ပါတယ္၊) ကို ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းရပါတယ္၊ ျပပြဲမစခင္ ေကာင္စီလူၾကီးေတြက ခင္းက်င္းျပသထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို လာေရာက္စစ္ေဆးျပီး သူတို႕မၾကိဳက္တဲ့ ကားကို ျဖဳတ္ခိုင္းတတ္ပါတယ္၊ ဆင္ဆာလုပ္တာပါ၊ သူတို႕ခြင့္ျပဳမွ ျပပြဲျပခြင့္ရွိပါတယ္၊ က်ေနာ္က ဒီျပပြဲအတြက္ ဘယ္သူ႕ထံမွာမွ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းခဲ့ပါ၊ ဒီေတာ့  အဘဦးသက္ညြန္႕ကို ပန္းခ်ီပန္းပုေကာင္စီကေန “ဘာေၾကာင့္ ဒီျပပြဲလုပ္ဖို႕ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းရသလဲ” ဆိုျပီး ဖုန္းဆက္ေမးပါတယ္၊ အဘကေတာ့ “ဒါ ပန္းခ်ီျပခန္းမွာလုပ္တဲ့ ျပပြဲမဟုတ္ဘူး၊ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ့ အိမ္မွာလုပ္တဲ့ ပန္းခ်ီကားေရာင္းပြဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းစရာမလိုဘူး” လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္၊ အိမ္ရွင္ဦးဝင္းႏိုင္ကိုလဲ ျမိဳ႕နယ္အာဏာပိုင္နဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးက "ခင္ဗ်ားအိမ္မွာ မင္းကိုႏိုင္ရဲ့ အေဖနဲ႕ ေအာင္ဒင္႕ကို ဘာေၾကာင့္လက္ခံထားတာလဲ" လို႕ လွမ္းေမးပါေသးတယ္၊ ဦးဝင္းႏိုင္ကလဲ "က်ဳပ္အိမ္မွာ က်ဳပ္ဘယ္သူ႕ကို လက္ခံလက္ခံ ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႕ ဘာဆိုင္သလဲ' လို႕ ဘုျပန္ေတာလိုက္ပါတယ္၊

ျပပြဲေနာက္ဆုံးေန႕က ကားတစ္စီးငွါးလို႕ ပန္းခ်ီကားေတြကို သိမ္းဆည္းျပီး အိမ္ျပန္အေရာက္မွာ က်ေနာ္႕မ်က္ႏွာမေကာင္းလို႕ အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) က "သား၊ ေနမေကာင္းဘူးလား" လို႕ေမးပါတယ္၊ က်ေနာ္က "အေမရယ္၊ က်ေနာ္က ဒီထက္မက ေရာင္းရလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာပါ၊ အခုေတာ့ က်ေနာ္ အဘနဲ႕အေမကို မ်က္ႏွာပူလို႕ပါ" လို႕ေျဖလိုက္ေတာ့ အေမက ရီပါတယ္၊ "ဘာလို႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာလဲ သားရယ္၊ အခုရတဲ့ ေငြေတာင္ ဒီျပပြဲကို သားမစီစဥ္ေပးရင္ အေမတို႕ရမွာမွ မဟုတ္တာ၊  အေမတို႕က သားကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ေနရတာပါ" လို႕လဲ ေျပာပါေသးတယ္၊ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္႕ကို ပိုက္ဆံထုတ္ထဲက က်ပ္ႏွစ္ေသာင္းထုတ္ေပးပါတယ္၊ "သား စကၤာပူသြားဖို႕ ကိစၥ ပိုက္ဆံလိုလိမ့္မယ္၊ ယူသြားျပီး ေနာက္ သားအဆင္ေျပမွ ျပန္ေပး" လို႕ေျပာပါတယ္၊ က်ေနာ္လဲ အင္မတန္ အံ့ဩၾကည္ႏူးရပါတယ္၊ တကယ္လဲ စကၤာပူသြားဖို႕အတြက္ ပိုက္ဆံလိုေနတာပါ၊ မျငင္းဆန္ပဲ ယူလိုက္ရပါတယ္၊ ေတာ္ပါေသးတယ္၊ စကၤာပူေရာက္ျပီး ႏွစ္လအၾကာမွာ အေမ့ပိုက္ဆံကို က်ေနာ္ျပန္လည္ေပးဆပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊

ေဒၚလွၾကည္ (၃)

ေဒၚလွၾကည္ (၃)ကေတာ့ က်ေနာ္႕မိခင္ၾကီးပါ၊ က်ေနာ္႕အေဖဦးေက်ာ္ရွိန္၊ ကိုသူရအေဖ အဘနန္း နဲ႕ မင္းကိုႏိုင္ အေဖ အဘဦးသက္ညြန္႕တို႕ အေဖၾကီးသုံးေယာက္က အသက္မတိမ္းမယိမ္းရွိၾကေပမည့္ ေဒၚလွၾကည္သုံးေယာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္အေမ ေဒၚလွၾကည္ (၃) က အငယ္ဆုံးျဖစ္ပါတယ္၊ ေဖေဖက အသက္ၾကီးမွ အိမ္ေထာင္က်တာျဖစ္ျပီး ေမေမက ေဖေဖ႔ထက္ အသက္ ၂၀ေလာက္ငယ္လို႕ပါ၊ ဒါေပမည့္ အေမသုံးေယာက္ထဲမွာ ေဒၚလွၾကည္ (၃) ဟာ ေလာကဓံတရားကို အဆိုးဝါးဆုံးခံစားခဲ့ရသူတစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္၊  

ေမေမက ဧရာဝတီတိုင္း၊ ဝါးခယ္မျမိဳ႕နယ္အပိုင္ က်ံုမေငးဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးဇာတိပါ၊ သူ ကေလးဘဝမွာပဲ သူ႕အေမ ဆုံးပါးခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီတုံးက ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသမွာ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ သူပုန္တပ္ဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕က ေမေမ့အေမ (က်ေနာ္႕အဖြားနဲ႕) သားသမီးႏွစ္ေယာက္ (ေမေမနဲ႕ ေမေမ့ေမာင္ေလး) ကို ျပန္ေပးဆြဲခဲ့ပါတယ္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ သူတို႕အင္မတန္မုန္းတဲ့ က်ေနာ္႕အဘိုး၊ စစ္ရဲတပ္ရင္းအမွတ္ ၂၂ ရဲ့ တပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္ၾကီးသန္းတင္ကို မုန္းတီးလြန္းလို႕ ဂလဲ့စားေခ်ဖို႕ပါ၊ ေမေမက အဲဒီအခ်ိန္က အသက္ ၄ႏွစ္အရြယ္ျဖစ္ျပီး ေမေမ့ေမာင္ေလးက လသားကေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္၊ ပထမဆံုး ေမေမ့အေမကို သူပုန္ေတြက သတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္၊ ဒုတိယေန႕မွာ ေမေမ့ေမာင္ကေလးကို သတ္လိုက္ျပန္ပါတယ္၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ေမေမ့ေရွ႕မွာပဲ သတ္တာပါ၊ သတ္ပံုသတ္နည္းကလဲ အင္မတန္ ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္လြန္းလို႕ ဒီစာစုမွာ မေဖာ္ျပခ်င္ပါ၊ ေနာက္တစ္ရက္ ေမေမ့ကို သတ္ေတာ့မည့္အလွည့္မေရာက္ခင္မွာ သူပုန္တပ္ထဲက စာနာတတ္တဲ့အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္က အေမ့ကို ကယ္တင္ျပီး ေလွကေလးတစ္စီးနဲ႕ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကပါတယ္၊ ေခ်ာင္းၾကိဳေခ်ာင္းၾကားမွာ ငါးရက္ေလာက္ ခိုးေခ်ာင္ခိုးဝွက္ေလွာ္ခတ္ျပီးမွပဲ အဘိုးရွိရာ တပ္စခန္းကိုေရာက္ျပီး ေဒၚလွၾကည္ (၃) တစ္ေယာက္အသက္ေဘးက လြတ္ေျမာက္ရပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ သူ႕အေမနဲ႕ သူ႕ေမာင္ေလး သူ႕မ်က္စိေရွ႕မွာ ရက္ရက္စက္စက္အသတ္ခံခဲ့ၾကရတာကို သူ႕ဦးေဏွာက္ထဲက၊ သူ႕ႏွလုံးသားထဲက ဘယ္ေတာ့မွ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႕ မရေတာ့ပါ၊

က်ေနာ္႕အဘိုးက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေမေမဟာ သူ႕အဘိုး၊အဘြားမ်ားနဲ႕ ၾကီးေဒၚမ်ားရဲ့လက္ထဲမွာ က်ံုမေငးျမိဳ႕မွာ ၾကီးျပင္းရွင္သန္ခဲ့ရတာပါ၊ ေဖေဖနဲ႕လက္ထပ္ျပီးမွပဲ ရန္ကုန္ကို ေရာက္ပါတယ္၊အဘိုးလဲ ေနာက္အိမ္ေထာင္နဲ႕ သားတစ္ေယာက္ေမြးဖြားျပီး သိပ္မၾကာခင္ ထားဝယ္ခ႐ိုင္၊ ေလာင္းလံုျမိဳ႕နယ္မွာ တိုက္ပြဲက်ခဲ့ပါတယ္၊ 

ေမေမဟာ ခင္ပြန္းသည္နဲ႕ သားသမီးေတြကို ခ်စ္စိတ္ၾကီးတဲ့ သာမာန္အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္ပါ၊ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့အနိ႒ာ႐ံုေတြကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္၊ ငယ္ငယ္ကေလးထဲက မိဘကို ဆုံးရွုံးခဲ့ရလို႕ မိသားစုဘဝကို အလြန္ျမတ္ႏိုးပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို နားမလည္ေပမည့္ မတရားမႈမွန္သမွ်ကို ဆန္႕က်င္ပါတယ္၊ ခင္ပြန္းသည္နဲ႕ သားသမီးမ်ားရဲ့ အာဏာရွင္ဆန္႕က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္နဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အားေပးေထာက္ခံပါတယ္၊ က်ေနာ္အဖမ္းခံရလို႕ အင္းစိန္ေထာင္ထဲေရာက္ခ်ိန္မွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကေန ေမေမပို႕လိုက္တဲ့ သတင္းစကားက "အၾကီးေကာင္ၾကီး၊ လက္မွတ္ထိုးျပီး ထြက္မလာနဲ႕ေနာ္"  တဲ့၊

အေမမ်ားနဲ႕ သားမ်ား

ဒီအေမေတြေၾကာင့္ ဒီသားေတြ လူလားေျမာက္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ဒီအေမၾကီးေတြရဲ့ သြန္သင္ဆုံးမမႈေၾကာင့္ ဒီသားေတြ လူ႕ေလာကအက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ဒီအေမၾကီးေတြရဲ့ ၾကီးမားလွတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႕ေတြ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့ အနၱရယ္ၾကီးမားတဲ့လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရဲခဲ့ၾကတာပါ၊ ဒီအေမၾကီးေတြရဲ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ေတြ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ မယိမ္းမယိုင္ ၾကံ့ခိုင္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ေဒၚလွၾကည္သုံးေယာက္လို မိခင္ေတြ က်ေနာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ားၾကီးရွိေနတာက က်ေနာ္တို႕အားလုံးအတြက္ မဂၤလာတစ္ပါးပါပဲ၊

အခုေတာ့ အေမၾကီးသုံးေယာက္မွာ ေဒၚလွၾကည္ (၁) က ၂၀၀၉ခုႏွစ္ ကိုသူရ အက်ဥ္းေထာင္ထဲရွိေနစဥ္မွာပဲ ဆုံးပါးသြားခဲ့ပါျပီ၊ ေဒၚလွၾကည္ (၂) နဲ႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃) တို႕ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္၊ သားေတြအားလုံးအက်ဥ္းေထာင္က လြတ္ခဲ့ၾကျပီျဖစ္ေပမည့္ ေဒၚလွၾကည္ (၁) ရဲ့သား ကိုဝဏၰနဲ႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃) ရဲ့သား ေရႊဘုန္းလူ (ေခၚ) တာရာမင္းေဝတို႕ ဆုံးပါးသြားၾကပါျပီ၊ က်န္တဲ့ သားသုံးေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုသူရ၊ မင္းကိုႏိုင္ နဲ႕က်ေနာ္တို႕မွာ က်ေနာ္က အားလုံးနဲ႕ မိုင္ေပါင္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးကြာတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာပါ၊ က်န္ေနေသးတဲ့ အေမၾကီးႏွစ္ေယာက္ကို အေဝးကေန ကန္ေတာ့ရင္း သူတို႕ကို လူကိုယ္တိုင္ျပန္ဆံုဦးခိုက္ႏိုင္မည့္အခ်ိန္ကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါတယ္၊

ေလးစားစြာ၊

ေအာင္ဒင္
ဧျပီ ၇၊ ၂၀၁၃