Of Three Daw Hla Kyis

ေဒၚလွၾကည္ သုံးေယာက္အေၾကာင္း

ေအာင္ဒင္

(The Weekly Eleven ဂ်ာနယ္၊ အမွတ္ ၃၀၊ အတြဲ ၈၊ ေမလ ၆၊ ၂၀၁၃၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၄-၃၀)

http://www.weeklyeleven.com/opinion/19228-%E1%80%B1%E1%80%92%E1%81%9A%E1%80%9C%E1%80%BD%E1%81%BE%E1%80%80%E1%80%8A%E1%80%B9-%E1%80%9E%E1%80%B6%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%9A%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%A1%E1%80%B1%E1%81%BE%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8

ေဒၚလွၾကည္ (၁)

ေဒၚလွၾကည္ (၂) နဲ႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃)

က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူတူမရွား၊ နံမည္တူမရွားဆိုတာရွိပါတယ္၊ ရုပ္ခ်င္းတူတဲ့လူေတြ၊ နံမည္ခ်င္းတူၾကတဲ့လူေတြ၊ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမွာ စာသင္ခန္းတစ္ခုထဲမွာ နံမည္တူ ႏွစ္ေယာက္ (သို႕မဟုတ္) ႏွစ္ေယာက္ထက္ပိုျပီးရွိေနရင္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက နံမည္ေနာက္မွာ နံပါတ္ (၁) (၂) တပ္ျပီး ေခၚၾကတာမွတ္မိပါတယ္၊ ဆိုပါေတာ့ ေအာင္ဒင္ ႏွစ္ေယာက္ရွိရင္ တစ္ေယာက္က ေအာင္ဒင္တစ္ ျဖစ္လာျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က ေအာင္ဒင္ႏွစ္ ျဖစ္လာပါတယ္၊ အဲဒီလိုေခၚတာဟာ အသက္ၾကီးလို႕ အတန္းေတြၾကီးလာတဲ့အထိ၊ ေနာက္ပိုင္း လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္တဲ့အထိေအာင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ေက်ာင္းေနဘက္မ်ားၾကားမွာ အမည္တြင္ေနတတ္ပါတယ္၊ မိသားစုနံမည္ကို ေနာက္ဆုံးတတ္ျပီး အမည္ေပးတဲ့ အစဥ္အလာမရွိတာမို႕ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာေပၚမွာ နံမည္တူပုဂိၢဳလ္ အမ်ားဆုံးႏိုင္ငံလဲ ျဖစ္မည္ထင္ပါတယ္၊

က်ေနာ္႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာလဲ နံမည္တူပုဂိၢဳလ္ေတြအမ်ားၾကီး သိကြၽမ္းရင္းႏွီးခဲ့ရပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ထူးထူးျခားျခား က်ေနာ္အင္မတန္ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကည္ညိဳရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးသုံးေယာက္က "ေဒၚလွၾကည္" အမည္တူမ်ားျဖစ္ေနပါတယ္၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့ က်ေနာ္႕ေမြးသမိခင္ၾကီး ေဒၚလွၾကည္ပါ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကိုသူရ (ေခၚ) ကိုဇာဂနာရဲ့ မိခင္ၾကီး ေဒၚလွၾကည္ပါ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ (ေခၚ) ေပၚဦးထြန္းရဲ့ မိခင္ၾကီး ေဒၚလွၾကည္၊ က်ေနာ္႕ရဲ့ အေမသုံးေယာက္ျဖစ္သလို က်ေနာ္၊ ကိုသူရ၊ မင္းကိုႏိုင္တို႕အားလုံးရဲ့ အေမမ်ားလဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္၊

ကိုသူရရဲ့ အေမ ေဒၚလွၾကည္က သုံးေယာက္ထဲမွာ အသက္အၾကီးဆုံးမို႕ ေဒၚလွၾကည္ (၁) ဆိုပါေတာ့၊ မင္းကိုႏိုင္အေမ ေဒၚလွၾကည္က အလတ္မို႕ ေဒၚလွၾကည္ (၂) ဆိုရင္ က်ေနာ္႕အေမ ေဒၚလွၾကည္က အငယ္ဆုံးမို႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃) ျဖစ္မွာေပါ့၊ ဒီအေမၾကီး သုံးေယာက္အေၾကာင္းကို နဲနဲေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊

ေဒၚလွၾကည္ (၁)

အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ (၁) က ခင္ပြန္းသည္ အဘ နန္းညြန္႕ေဆြနဲ႕အတူရန္ကင္း၊ ဆယ္႕ႏွစ္လုံးတန္းမွာေနပါတယ္၊ သူက လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈကာလမွာ တို႕ဗမာအစည္းအရုံးဝင္ သခင္မၾကီးျဖစ္ခဲ့ျပီး "ၾကည္ဦး" ဆိုတဲ့အမည္နဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ စာေရးဆရာမၾကီးလဲ ျဖစ္ပါတယ္၊အဘနန္းညြန္႕ေဆြကလဲ ထင္ရွားတဲ့ စာေရးဆရာ၊ ျမန္မာပညာရွိၾကီး၊ ကဗ်ာဆရာၾကီးတစ္ဦးပါ၊ သူ႕အမည္အရင္းက ဦးေအာင္သိန္းျဖစ္ျပီး က်ေနာ္႔ေဖေဖ ဦးေက်ာ္ရွိန္နဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကထဲက ခင္မင္ရင္းႏွီးသူပါ၊ ဖဆပလအစိုးရေခတ္က ဦးညာဏဦးစီးတဲ့ အစိုးရ ရုပ္ရွင္နဲ႕ ျပဇာတ္႒ာနမွာ အတူလုပ္ခဲ့ၾကဘူးတယ္လို႕ ေဖေဖကေျပာျပဘူးပါတယ္၊ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ေဖေဖ ရန္ကင္းဆယ္႕ႏွစ္လုံးတန္းကို စေန၊ တနဂၤေႏြလို ေန႕ေတြမွာ သြားေရာက္ျပီး အဘ နန္းညြန္႕ေဆြနဲ႕ အဲဒီအနားမွာပဲေနတဲ့ ဆရာၾကီးဦးရန္ေအာင္တို႕ထံ လည္ပါတ္စကားဝိုင္းဖြဲ႕တတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္က တစ္ခါတစ္ရံ ေဖေဖနဲ႕ လိုက္သြားလို႕ အဘနန္းညြန္႕ေဆြ၊ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ (၁) တို႕ကို ငယ္ငယ္ကတဲက သိကြၽမ္းရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္၊ အေမၾကီးက အင္မတန္ခင္ဖို႕ေကာင္းသလို အျခားသူေတြကိုလဲ ထိထိမိမိေဝဘန္တတ္ပါတယ္၊ 

က်ေနာ္႕ေက်ာင္းနံမည္က "ခ်စ္ကိုကို" မို႕ အေမၾကီးက ေဖေဖ့ကို "ဟင့္၊ ကြန္ျမဴနစ္က သူ႕သားကိုေပးတဲ့ နံမည္က ကႏြဲ႕ကရႏိုင္လိုက္တာ" လို႕ ေဝဘန္ျပီး က်ေနာ္႕ကိုလဲ "ကိုေက်ာ္ရွိန္႕သား"၊ "ဗိုလ္ေက်ာ္႕သား" လို႕ပဲ ေခၚတတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္႕အမည္ရင္းကို ေခၚေလ့မရွိပါ၊ ဒီအေမၾကီးက သူ႕သားသုံးေယာက္ကိုလဲ ကိုသူရ၊ ကိုဝဏၰ၊ ကိုေတဇ ဆိုျပီး ခန္႕ခန္႕ျငားျငား မွည္႔ထားတာပါ၊ ေဖေဖကေတာ့ အေမၾကီးေဝဘန္တာကို ျပဳံးျပဳံးေလးနားေထာင္ျပီး အဘနန္းကိုသာ အျပင္လက္ဘက္ရည္ထြက္ေသာက္ၾကဖို႕ ေခၚပါတယ္၊ အဘနန္းကလဲ ႏွစ္ခါမေခၚရပါ၊ သူ႕ခင္မ်ာလဲ အေမၾကီးရဲ့ ေဝဘန္မႈကို ေန႕စဥ္ခံေနရေတာ့ အျပင္ထြက္ဖို႕အခြင့္အေရး ေစာင့္ေနသူပါ၊

၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုၾကီးအျပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျပီးခ်ိန္ ေအာက္တိုဘာ ၂ရက္ေန႕မွာ အေမၾကီးရဲ့ သား ကိုသူရအဖမ္းခံရပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကလဲ ေရွာင္တိမ္းေနရေတာ့ အေမၾကီးဆီေရာက္ျပီး အားမေပးႏိုင္ပါ၊ ေဖေဖကေတာ့ သတင္းၾကားၾကားခ်င္း သူတို႕အိမ္ကို သြားေရာက္ျပီး အားေပးစကားေျပာပါတယ္၊ ေနာက္ ၁၉၈၉ ဧျပီ ၂၃ရက္ေန႕မွာ က်ေနာ္အဖမ္းခံရပါတယ္၊ က်ေနာ္႕ကို မဖမ္းခင္ ဧျပီ ၂၁ရက္ေန႕မွာ ကိုသူရ နဲ႕ ကိုဇင္ဝိုင္းတို႕ အက်ဥ္းေထာင္ကျပန္လြတ္လာၾကပါတယ္၊ သူတို႕လြတ္ေျမာက္ျပီးျပီးခ်င္းပဲ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ရဲ့ တိုက္တြန္းခ်က္အရ ကိုသူရနဲ႕ သူ႕အႏုပညာသူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ကိုဇင္ဝိုင္း၊ ကိုေအာင္သန္းဦး (အ႐ိုင္း)၊ ကိုမိုးဝင္း တို႕ အိမ္ကိုေရာက္လာျပီး ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကို အားေပးၾကပါတယ္၊ ေငြေၾကးအေထာက္အပံ့ေတြလဲ ေပးၾကပါတယ္၊

က်ေနာ္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ရက္မွာ သရက္ေထာင္ကေနျပန္လြတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ေဖေဖနဲ႕အတူ အေမၾကီးတို႕အိမ္ကို သြားေရာက္ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုသူရက ၁၉၉၀ခုႏွစ္ကထဲက ေထာင္ထဲျပန္ေရာက္ေနပါျပီ၊ ေဖေဖေျပာျပလို႕ က်ေနာ္တို႕ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနစဥ္အတြင္း အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္နဲ႕ အဘနန္းတို႕က က်ေနာ္တို႕မိသားစု၊ မင္းကိုႏိုင္မိသားစုအပါအဝင္ အက်ဥ္းက်ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့ မိသားစုမ်ားကို ကူညီေထာက္ပံ့တာ၊ ေထာင္ဝင္စာပို႕ေရးကိစၥေတြမွာ တိုင္ပင္ေဆာင္ရြက္ရင္း အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္နဲ႕ မင္းကိုႏိုင္အေမ ေဒၚလွၾကည္ (၂)၊ က်ေနာ္႔အေမ ေဒၚလွၾကည္ (၃) တို႕ညီအစ္မအရင္းအခ်ာေတြလို အင္မတန္ရင္းႏွီးခင္မင္ေနၾကတာေတြ သိရပါတယ္၊ အေမၾကီး ၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တသီးပုဂၢလအျဖစ္ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ျပီး ရွုံးနိမ့္ခဲ့တာကိုေတာ့ ကိုအ႐ိုင္းေျပာျပလို႕ ေထာင္ထဲမွာထဲက သိခဲ့ပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ ၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တယ္ဆိုတာ အာဏာလိုခ်င္လို႕၊ အမတ္ျဖစ္ခ်င္လြန္းလို႕မဟုတ္ပါ၊ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ရုပ္ပံုေတြကို အသုံးျပဳမဲဆြယ္ျပီး ရန္ကင္းျမိဳ႕နယ္ကေန အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ကိုယ္စားျပဳဝင္ျပိဳင္သူက ရန္ကင္းျမိဳ႕နယ္ရဲ့ မဆလပါတီေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႕ပါ၊ မဆလပါတီကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပံုၾကီးေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဆလေဟာင္းေတြက အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အလံနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တာကို မခံခ်င္စိတ္နဲ႕ ဝင္ျပိဳင္ျဖစ္တာပါ၊ အေမ႕ကို ခ်စ္တဲ့ သားကိုသူရက အေမ့အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲမဲဆြယ္ရာမွာ မဆလအေရခြံခြၽတ္ျပီး ဒီမိုကေရစီအေရျခဳံလို႕ အာဏာရရွိေရးၾကိဳးပမ္းသူေတြကို ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ မိန္႕ခြန္းေတြေျပာမိလို႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ကိုအ႐ိုင္း (ေအာင္သန္းဦး) နဲ႕အတူ အဖမ္းခံရျပီး ေထာင္ ငါးႏွစ္အျပစ္္ေပးခံရတာပါ၊

အေမၾကီးတို႕အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္အံ့ဩရတာက သူတို႕အိမ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားစုေဝးျပီး ေထာင္က်ေနဆဲ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရန္ပံုေငြရွာေဖြေထာက္ပံ့ရာ ဗဟို႒ာနတစ္ခုျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ၊ က်ေနာ္႕ထက္ေစာျပီး အက်ဥ္းေထာင္ကျပန္လြတ္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးမ်ားဟာ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ရဲ့ ဦးေဆာင္မႈနဲ႕ နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႕ ရန္ပံုေငြရွာေဖြျပီး ေထာင္အသီးသီးမွာ အက်ဥ္းက်ေနဆဲ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို အစားအေသာက္နဲ႕ ေဆးဝါးေတြ ေထာက္ပံ့ေနၾကပါတယ္၊ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ကို ဗဟိုျပဳလို႕ပဲ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္လဲ အထူးတလည္မစည္းရုံးရပဲ အေမၾကီးေဒၚလွၾကည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေထာက္ပံ့ေရးအဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္၊ က်ေနာ္လြတ္ျပီး သိပ္မၾကာခင္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ကိုသူရ နဲ႕ က်ေနာ္႕ညီ ေရႊဘုန္းလူ တို႕ အက်ဥ္းေထာင္ကလြတ္ေျမာက္လာၾကပါတယ္၊ မင္းကိုႏိုင္ကေတာ့ အက်ဥ္းက်ေနဆဲမို႕ ေဒၚလွၾကည္ (၁) နဲ႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃) တို႕ခင္မ်ာ ေဒၚလွၾကည္ (၂) ကိုစာနာသနားျပီး အျပည့္အဝ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ခဲ့ၾကရပါ၊

ေဒၚလွၾကည္ (၂)

မင္းကိုႏိုင္အေမ ေဒၚလွၾကည္ (၂) က သဃၤန္းကြၽန္းျမိဳ႕နယ္၊ ေဝဇယနၱာလမ္းမၾကီးအေပၚက ရွည္ေမ်ာေမ်ာအိမ္ကေလးမွာ ေနပါတယ္၊ ခင္ပြန္းသည္က ပန္းခ်ီဆရာၾကီး ဦးသက္ညြန္႕ပါ၊ မင္းကိုႏိုင္ အက်ဥ္းက်ေနခ်ိန္မွာ သမီး သုံးေယာက္နဲ႕အတူေနရင္း အိမ္ဆိုင္ကေလးတစ္ခုဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္၊ က်ေနာ္ ေထာင္ကလြတ္လြတ္ခ်င္းမွာပဲ သူတို႕ရဲ့ အိမ္ကေလးကို ေမေမေဒၚလွၾကည္ (၃) နဲ႕အတူ က်ေနာ္ေရာက္ပါတယ္၊ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပါပဲ၊ အေမေဒၚလွၾကည္နဲ႕ အဘဦးသက္ညြန္႕တို႕ကို မိဘအရင္းမ်ားသဖြယ္ခ်စ္ခင္မိပါတယ္၊ အေမနဲ႕ အဘကလဲ က်ေနာ္႕အေပၚတူညီေသာ ေမတၱာထားၾကပါတယ္၊ အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) က က်ေနာ္႕ကို "သား" လို႕ေခၚျပီး သူ႕ကိုလဲ "အေမ" လို႕ေခၚဖို႕ေျပာပါတယ္၊ မၾကီး၊ မငယ္၊ မီးငယ္ ညီအမ သုံးေယာက္ကလဲ က်ေနာ္႕ကို ကြဲကြာေနတဲ့ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္၊ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ျပန္ေရာက္လာသလို ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္႕အတြက္ အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒုတိယမိသားစုတစ္ခုကို ရရွိလိုက္တာပါ၊ သူတို႕ကို က်ေနာ္က ၁၉၉၀ခုႏွစ္က အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ မင္းကိုႏိုင္နဲ႕ ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့ရပံုကို ျပန္ေျပာျပေတာ့ သူတို႕အားလုံး ေၾကကြဲဝမ္းနည္းၾကရပါတယ္၊ 

က်ေနာ္ ေထာင္ကလြတ္တဲ့ ၁၉၉၃ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လကေန စကၤာပူႏိုင္ငံကို အလုပ္လုပ္ဖို႕ ထြက္ခြါတဲ့အခ်ိန္ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ မတ္လထိ အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) ရဲ့ သဃၤန္းကြၽန္း၊ ေဝဇယနၲာလမ္းမေပၚက အိမ္ကေလးဟာ က်ေနာ္႕ရဲ့ ဒုတိယအိမ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ အဘဦးသက္ညြန္႕ကေတာ့ သူ႕သားကို လြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲမွာ ပန္းခ်ီကားေတြပဲ ဆက္တိုက္ေရးဆြဲေနပါတယ္၊အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) ကေတာ့ မင္းကိုႏိုင္အဖမ္းခံရတဲ့အခ်ိန္ကစလို႕ ေယာဂီဝတ္စံုကိုပဲ ဝတ္ပါေတာ့တယ္၊ တရားစခန္းမၾကာခဏဝင္ပါတယ္၊ သူ႕သား သူ႕ကိုျမင္ရင္ ဝမ္းနည္းျပီး စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့မွာစိုးလို႕ ေထာင္ဝင္စာဘယ္ေတာ့မွ လိုက္မေတြ႕ပါ၊ မင္းကိုႏိုင္အတြက္ ေထာင္ဝင္စာကိုေတာ့ ေဒၚလွၾကည္ ၃ေယာက္ စုေပါင္းခ်က္ျပဳတ္ၾကျပီး မၾကီး၊ မငယ္၊ မီးငယ္တို႕ ညီအမေတြက အလွည့္က်ေထာင္ဝင္စာသြားေတြ႕ၾကပါတယ္၊

က်ေနာ္႕လိုပဲ ကိုသူရကလဲ ေထာင္ကလြတ္လာျပီးတဲ့ေနာက္ အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) ရဲ့ အိမ္ကို ေရာက္လာပါတယ္၊ သူက မင္းကိုႏိုင္နဲ႕ အင္းစိန္ေထာင္၊ အထူးတိုက္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာအတူေနခဲ့ရလို႕ သူ႕မွာ မင္းကိုႏိုင္အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးပါလာခဲ့ပါတယ္၊ မင္းကိုႏိုင္ေထာင္ထဲမွာ ေရးစပ္တဲ့ သီခ်င္းေတြ၊ ကဗ်ာေတြကိုလဲ သူက ႏႈတ္တိုက္က်က္မွတ္လာခဲ့ျပီး ျပန္ရြတ္ျပေတာ့ ေဒၚလွၾကည္ (၂) မ်က္ရည္က်ရပါတယ္၊ ကိုသူရ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြျပန္လုပ္ေတာ့ မင္းကိုႏိုင္ ေထာင္ထဲမွာ ႏႈတ္နဲ႕ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဝတၳဳဇာတ္လမ္းအခ်ိဳ႕ကို ဗီဒီယိုဇာတ္လမ္းအျဖစ္ အသက္သြင္းခဲ့ပါေသးတယ္၊ 

က်ေနာ္ စကၤာပူကို မထြက္ခြါခင္မွာ အဘဦးသက္ညြန္႕ရဲ့ တစ္ကိုယ္ေတာ္ပန္းခ်ီျပပြဲတစ္ခုကို စီစဥ္က်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္၊ အန္ကယ္ဦးဝင္းႏိုင္ (အမ်ိဳးသားေရး ဦးဝင္းႏိုင္) က ေရႊေတာင္ၾကားက သူ႕အိမ္မွာ ပန္းခ်ီျပပြဲလုပ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊ ပန္းခ်ီကိုဝသုန္၊ ကိုတင္ေမာင္ဝင္း၊ မသိဂီၤ၊ မစန္းစန္းတင္၊ ရန္မ်ိဳးသိမ္း၊ ခ်ိဳခ်ိဳထြန္းျငိမ္း၊ ဥမၼာ နဲ႕ ေရႊဘုန္းလူတို႕ ဝိုင္းဝန္းကူညီၾကပါတယ္၊ မင္းကိုႏိုင္ကို ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ႕ သံရုံးတစ္ခ်ိဳ႕က သံတမန္ေတြ လာေရာက္ၾကည့္႐ႉၾကေပမည့္ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္ ပန္းခ်ီကား မ်ားမ်ားမေရာင္းရပါ၊ အစိုးရဘက္က ဖိအားေပးလို႕ ပန္းခ်ီ၊ပန္းပုေကာင္စီကေန ဒီျပပြဲကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ အေႏွာက္အယွက္ေပးပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္က ပန္းခ်ီျပပြဲလုပ္မယ္ဆိုရင္ ပန္းခ်ီ၊ပန္းပုေကာင္စီ (႐ိုးရာပန္းပညာရွင္မ်ားအစည္းအရုံး လို႕ေခၚတယ္ထင္ပါတယ္၊) ကို ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းရပါတယ္၊ ျပပြဲမစခင္ ေကာင္စီလူၾကီးေတြက ခင္းက်င္းျပသထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို လာေရာက္စစ္ေဆးျပီး သူတို႕မၾကိဳက္တဲ့ ကားကို ျဖဳတ္ခိုင္းတတ္ပါတယ္၊ ဆင္ဆာလုပ္တာပါ၊ သူတို႕ခြင့္ျပဳမွ ျပပြဲျပခြင့္ရွိပါတယ္၊ က်ေနာ္က ဒီျပပြဲအတြက္ ဘယ္သူ႕ထံမွာမွ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းခဲ့ပါ၊ ဒီေတာ့  အဘဦးသက္ညြန္႕ကို ပန္းခ်ီပန္းပုေကာင္စီကေန “ဘာေၾကာင့္ ဒီျပပြဲလုပ္ဖို႕ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းရသလဲ” ဆိုျပီး ဖုန္းဆက္ေမးပါတယ္၊ အဘကေတာ့ “ဒါ ပန္းခ်ီျပခန္းမွာလုပ္တဲ့ ျပပြဲမဟုတ္ဘူး၊ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ့ အိမ္မွာလုပ္တဲ့ ပန္းခ်ီကားေရာင္းပြဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းစရာမလိုဘူး” လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္၊ အိမ္ရွင္ဦးဝင္းႏိုင္ကိုလဲ ျမိဳ႕နယ္အာဏာပိုင္နဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးက "ခင္ဗ်ားအိမ္မွာ မင္းကိုႏိုင္ရဲ့ အေဖနဲ႕ ေအာင္ဒင္႕ကို ဘာေၾကာင့္လက္ခံထားတာလဲ" လို႕ လွမ္းေမးပါေသးတယ္၊ ဦးဝင္းႏိုင္ကလဲ "က်ဳပ္အိမ္မွာ က်ဳပ္ဘယ္သူ႕ကို လက္ခံလက္ခံ ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႕ ဘာဆိုင္သလဲ' လို႕ ဘုျပန္ေတာလိုက္ပါတယ္၊

ျပပြဲေနာက္ဆုံးေန႕က ကားတစ္စီးငွါးလို႕ ပန္းခ်ီကားေတြကို သိမ္းဆည္းျပီး အိမ္ျပန္အေရာက္မွာ က်ေနာ္႕မ်က္ႏွာမေကာင္းလို႕ အေမေဒၚလွၾကည္ (၂) က "သား၊ ေနမေကာင္းဘူးလား" လို႕ေမးပါတယ္၊ က်ေနာ္က "အေမရယ္၊ က်ေနာ္က ဒီထက္မက ေရာင္းရလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာပါ၊ အခုေတာ့ က်ေနာ္ အဘနဲ႕အေမကို မ်က္ႏွာပူလို႕ပါ" လို႕ေျဖလိုက္ေတာ့ အေမက ရီပါတယ္၊ "ဘာလို႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာလဲ သားရယ္၊ အခုရတဲ့ ေငြေတာင္ ဒီျပပြဲကို သားမစီစဥ္ေပးရင္ အေမတို႕ရမွာမွ မဟုတ္တာ၊  အေမတို႕က သားကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ေနရတာပါ" လို႕လဲ ေျပာပါေသးတယ္၊ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္႕ကို ပိုက္ဆံထုတ္ထဲက က်ပ္ႏွစ္ေသာင္းထုတ္ေပးပါတယ္၊ "သား စကၤာပူသြားဖို႕ ကိစၥ ပိုက္ဆံလိုလိမ့္မယ္၊ ယူသြားျပီး ေနာက္ သားအဆင္ေျပမွ ျပန္ေပး" လို႕ေျပာပါတယ္၊ က်ေနာ္လဲ အင္မတန္ အံ့ဩၾကည္ႏူးရပါတယ္၊ တကယ္လဲ စကၤာပူသြားဖို႕အတြက္ ပိုက္ဆံလိုေနတာပါ၊ မျငင္းဆန္ပဲ ယူလိုက္ရပါတယ္၊ ေတာ္ပါေသးတယ္၊ စကၤာပူေရာက္ျပီး ႏွစ္လအၾကာမွာ အေမ့ပိုက္ဆံကို က်ေနာ္ျပန္လည္ေပးဆပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊

ေဒၚလွၾကည္ (၃)

ေဒၚလွၾကည္ (၃)ကေတာ့ က်ေနာ္႕မိခင္ၾကီးပါ၊ က်ေနာ္႕အေဖဦးေက်ာ္ရွိန္၊ ကိုသူရအေဖ အဘနန္း နဲ႕ မင္းကိုႏိုင္ အေဖ အဘဦးသက္ညြန္႕တို႕ အေဖၾကီးသုံးေယာက္က အသက္မတိမ္းမယိမ္းရွိၾကေပမည့္ ေဒၚလွၾကည္သုံးေယာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္အေမ ေဒၚလွၾကည္ (၃) က အငယ္ဆုံးျဖစ္ပါတယ္၊ ေဖေဖက အသက္ၾကီးမွ အိမ္ေထာင္က်တာျဖစ္ျပီး ေမေမက ေဖေဖ႔ထက္ အသက္ ၂၀ေလာက္ငယ္လို႕ပါ၊ ဒါေပမည့္ အေမသုံးေယာက္ထဲမွာ ေဒၚလွၾကည္ (၃) ဟာ ေလာကဓံတရားကို အဆိုးဝါးဆုံးခံစားခဲ့ရသူတစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္၊  

ေမေမက ဧရာဝတီတိုင္း၊ ဝါးခယ္မျမိဳ႕နယ္အပိုင္ က်ံုမေငးဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးဇာတိပါ၊ သူ ကေလးဘဝမွာပဲ သူ႕အေမ ဆုံးပါးခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီတုံးက ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသမွာ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ သူပုန္တပ္ဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕က ေမေမ့အေမ (က်ေနာ္႕အဖြားနဲ႕) သားသမီးႏွစ္ေယာက္ (ေမေမနဲ႕ ေမေမ့ေမာင္ေလး) ကို ျပန္ေပးဆြဲခဲ့ပါတယ္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ သူတို႕အင္မတန္မုန္းတဲ့ က်ေနာ္႕အဘိုး၊ စစ္ရဲတပ္ရင္းအမွတ္ ၂၂ ရဲ့ တပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္ၾကီးသန္းတင္ကို မုန္းတီးလြန္းလို႕ ဂလဲ့စားေခ်ဖို႕ပါ၊ ေမေမက အဲဒီအခ်ိန္က အသက္ ၄ႏွစ္အရြယ္ျဖစ္ျပီး ေမေမ့ေမာင္ေလးက လသားကေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္၊ ပထမဆံုး ေမေမ့အေမကို သူပုန္ေတြက သတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္၊ ဒုတိယေန႕မွာ ေမေမ့ေမာင္ကေလးကို သတ္လိုက္ျပန္ပါတယ္၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ေမေမ့ေရွ႕မွာပဲ သတ္တာပါ၊ သတ္ပံုသတ္နည္းကလဲ အင္မတန္ ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္လြန္းလို႕ ဒီစာစုမွာ မေဖာ္ျပခ်င္ပါ၊ ေနာက္တစ္ရက္ ေမေမ့ကို သတ္ေတာ့မည့္အလွည့္မေရာက္ခင္မွာ သူပုန္တပ္ထဲက စာနာတတ္တဲ့အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္က အေမ့ကို ကယ္တင္ျပီး ေလွကေလးတစ္စီးနဲ႕ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကပါတယ္၊ ေခ်ာင္းၾကိဳေခ်ာင္းၾကားမွာ ငါးရက္ေလာက္ ခိုးေခ်ာင္ခိုးဝွက္ေလွာ္ခတ္ျပီးမွပဲ အဘိုးရွိရာ တပ္စခန္းကိုေရာက္ျပီး ေဒၚလွၾကည္ (၃) တစ္ေယာက္အသက္ေဘးက လြတ္ေျမာက္ရပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ သူ႕အေမနဲ႕ သူ႕ေမာင္ေလး သူ႕မ်က္စိေရွ႕မွာ ရက္ရက္စက္စက္အသတ္ခံခဲ့ၾကရတာကို သူ႕ဦးေဏွာက္ထဲက၊ သူ႕ႏွလုံးသားထဲက ဘယ္ေတာ့မွ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႕ မရေတာ့ပါ၊

က်ေနာ္႕အဘိုးက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေမေမဟာ သူ႕အဘိုး၊အဘြားမ်ားနဲ႕ ၾကီးေဒၚမ်ားရဲ့လက္ထဲမွာ က်ံုမေငးျမိဳ႕မွာ ၾကီးျပင္းရွင္သန္ခဲ့ရတာပါ၊ ေဖေဖနဲ႕လက္ထပ္ျပီးမွပဲ ရန္ကုန္ကို ေရာက္ပါတယ္၊အဘိုးလဲ ေနာက္အိမ္ေထာင္နဲ႕ သားတစ္ေယာက္ေမြးဖြားျပီး သိပ္မၾကာခင္ ထားဝယ္ခ႐ိုင္၊ ေလာင္းလံုျမိဳ႕နယ္မွာ တိုက္ပြဲက်ခဲ့ပါတယ္၊ 

ေမေမဟာ ခင္ပြန္းသည္နဲ႕ သားသမီးေတြကို ခ်စ္စိတ္ၾကီးတဲ့ သာမာန္အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္ပါ၊ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့အနိ႒ာ႐ံုေတြကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္၊ ငယ္ငယ္ကေလးထဲက မိဘကို ဆုံးရွုံးခဲ့ရလို႕ မိသားစုဘဝကို အလြန္ျမတ္ႏိုးပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို နားမလည္ေပမည့္ မတရားမႈမွန္သမွ်ကို ဆန္႕က်င္ပါတယ္၊ ခင္ပြန္းသည္နဲ႕ သားသမီးမ်ားရဲ့ အာဏာရွင္ဆန္႕က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္နဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အားေပးေထာက္ခံပါတယ္၊ က်ေနာ္အဖမ္းခံရလို႕ အင္းစိန္ေထာင္ထဲေရာက္ခ်ိန္မွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကေန ေမေမပို႕လိုက္တဲ့ သတင္းစကားက "အၾကီးေကာင္ၾကီး၊ လက္မွတ္ထိုးျပီး ထြက္မလာနဲ႕ေနာ္"  တဲ့၊

အေမမ်ားနဲ႕ သားမ်ား

ဒီအေမေတြေၾကာင့္ ဒီသားေတြ လူလားေျမာက္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ဒီအေမၾကီးေတြရဲ့ သြန္သင္ဆုံးမမႈေၾကာင့္ ဒီသားေတြ လူ႕ေလာကအက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ဒီအေမၾကီးေတြရဲ့ ၾကီးမားလွတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႕ေတြ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့ အနၱရယ္ၾကီးမားတဲ့လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရဲခဲ့ၾကတာပါ၊ ဒီအေမၾကီးေတြရဲ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ေတြ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ မယိမ္းမယိုင္ ၾကံ့ခိုင္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ေဒၚလွၾကည္သုံးေယာက္လို မိခင္ေတြ က်ေနာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ားၾကီးရွိေနတာက က်ေနာ္တို႕အားလုံးအတြက္ မဂၤလာတစ္ပါးပါပဲ၊

အခုေတာ့ အေမၾကီးသုံးေယာက္မွာ ေဒၚလွၾကည္ (၁) က ၂၀၀၉ခုႏွစ္ ကိုသူရ အက်ဥ္းေထာင္ထဲရွိေနစဥ္မွာပဲ ဆုံးပါးသြားခဲ့ပါျပီ၊ ေဒၚလွၾကည္ (၂) နဲ႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃) တို႕ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္၊ သားေတြအားလုံးအက်ဥ္းေထာင္က လြတ္ခဲ့ၾကျပီျဖစ္ေပမည့္ ေဒၚလွၾကည္ (၁) ရဲ့သား ကိုဝဏၰနဲ႕ ေဒၚလွၾကည္ (၃) ရဲ့သား ေရႊဘုန္းလူ (ေခၚ) တာရာမင္းေဝတို႕ ဆုံးပါးသြားၾကပါျပီ၊ က်န္တဲ့ သားသုံးေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုသူရ၊ မင္းကိုႏိုင္ နဲ႕က်ေနာ္တို႕မွာ က်ေနာ္က အားလုံးနဲ႕ မိုင္ေပါင္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးကြာတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာပါ၊ က်န္ေနေသးတဲ့ အေမၾကီးႏွစ္ေယာက္ကို အေဝးကေန ကန္ေတာ့ရင္း သူတို႕ကို လူကိုယ္တိုင္ျပန္ဆံုဦးခိုက္ႏိုင္မည့္အခ်ိန္ကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါတယ္၊

ေလးစားစြာ၊

ေအာင္ဒင္
ဧျပီ ၇၊ ၂၀၁၃