ျမန္မာႏိုင္ငံ၏
ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို အနီးၾကည့္ အေ၀းၾကည့္
ေအာင္ဒင္
အပိုင္း
(၁၉) လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး (ဃ)
ေဒသနၱရအုပ္ခ်ဳပ္ေရး
၂၀၀၈ဖြဲ႕စည္းပံုအရ ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕မွာ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကို
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထဲက သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ခန္႕အပ္၊ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က
နယ္စပ္ေရးရာနဲ႕ လံုျခဳံေရးရာ ဝန္ၾကီး႒ာနမ်ားအတြက္ သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္ကို
ခန္႕အပ္ၾကတဲ့အျပင္ အျခားျပည္နယ္ဝန္ၾကီးမ်ားဟာလဲ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္က ေရြးခ်ယ္တာျဖစ္ေပမည့္
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတထံ တင္ျပရျပီး သမၼတ သေဘာတူမွပဲ ခန္႕အပ္တာဝန္ေပးႏိုင္တာပါ၊
တခါ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက
ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္နဲ႕ ဝန္ၾကီးမ်ားကို တာဝန္မွ ထုတ္ပယ္ႏိုင္ပါတယ္၊ အစားထိုးခန္႕အပ္ႏိုင္ပါတယ္၊
ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကလဲ သူခန္႕ထားတဲ့ တပ္မေတာ္သားဝန္ၾကီးမ်ားကို အစားထိုးတာဝန္ေပးႏိုင္ပါတယ္၊
အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၆၆ (စ) ပုဒ္မငယ္ (၁) နဲ႕ (၂)၊ ပုဒ္မ ၂၇၁ (င) ပုဒ္မငယ္ (၁) နဲ႕ (၂)
မ်ားအရ ျပည္နယ္ဥပေဒခ်ဳပ္နဲ႕ ျပည္နယ္စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္မ်ားဟာလဲ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္မွ တဆင့္
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကို၊ ျပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုေရွ႕ေနခ်ဳပ္ နဲ႕ ျပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္အသီးသီးကို
တာဝန္ခံရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ဒီေတာ့ ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ဆိုတာ ျပည္နယ္လူထုကို ကိုယ္စားမျပဳပဲ
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတနဲ႕ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကိုသာ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လက္ေအာက္ခံအစိုးရသာျဖစ္ပါတယ္၊
အခုလို ဗဟိုအစိုးရနဲ႕ တပ္မေတာ္ရဲ့ လက္ေအာက္ခံပံုသဏၰန္ရွိတဲ့
ျပည္နယ္အစိုးရဟာ ျပည္နယ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အာဏာေရာ အမွန္တကယ္ရွိပါရဲ့လား၊ ဒါလဲ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္ပါတယ္၊
အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၆၀ မွာ " ျပည္နယ္အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဦးစီး႒ာန အၾကီးအမႉးသည္
ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕၏ အတြင္းေရးမႉးျဖစ္သည္၊ ျပည္နယ္အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဦးစီး႒ာနသည္ ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ရုံးလဲ
ျဖစ္သည္" လို႕ ျပ႒န္းထားပါတယ္၊
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ေဒသနၱရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္က ျဗိတိသွ်လက္ထက္ကအတိုင္း
ျမိဳ႕ပိုင္၊ နယ္ပိုင္၊ ျပည္နယ္/တိုင္း မင္းၾကီးမ်ားနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္တာပါ၊ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရရဲ့
ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး႒ာန လက္ေအာက္ခံ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဦးစီး႒ာန (ေထြ/အုပ္) က တစ္ႏိုင္ငံလုံးအတိုင္းအတာနဲ႕
ေဒသနၱရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုစီမံခန္႕ခြဲတာပါ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအတိုင္း ျမိဳ႕နယ္အဆင့္မွာ
ျမိဳ႕ပိုင္လို႕ေခၚရမည့္ ျမိဳ႕နယ္ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ား၊ ခ႐ိုင္အဆင့္မွာ ခ႐ိုင္ဝန္လို႕ေခၚရမည့္
ခ႐ိုင္ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ား၊ ျပည္နယ္နဲ႕ တိုင္းေဒသၾကီးအဆင့္မွာ ျပည္နယ္မင္းၾကီး/တိုင္းမင္းၾကီးလို႕
ေခၚရမည့္ ျပည္နယ္နဲ႕ တိုင္းေဒသၾကီးေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားက သက္ဆိုင္ရာေဒသအလိုက္
သက္ဆိုင္ရာရုံးအဖြဲ႕မ်ားနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္တာပါ၊ ဒီေတာ့ လက္ေတြ႕က်က်ေျပာရရင္ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး႒ာနရဲ့ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဦးစီး႒ာနက
တစ္ႏိုင္ငံလုံးကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာပါ၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးကလဲ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ခန္႕အပ္တာဝန္ေပးတဲ့
တပ္မေတာ္အရာရွိၾကီးတစ္ဦးပါ၊
ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ရုံးက ျပည္နယ္ ေထြ/အုပ္ရုံးျဖစ္ျပီး
ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ့ အတြင္းေရးမႉးက ျပည္နယ္ ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးျဖစ္ေနေတာ့ ျပည္နယ္တြင္း
ခ႐ိုင္ေတြ၊ ျမိဳ႕နယ္ေတြ၊ ရပ္ကြက္/ေက်းရြာေတြကို အမွန္တကယ္အုပ္ခ်ဳပ္သူက ျပည္နယ္မင္းၾကီး
(သို႕မဟုတ္) ျပည္နယ္ ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ျဖစ္ေနပါတယ္၊ ႒ာနဆိုင္ရာဖြဲ႕စည္းပံုအရ
ရပ္ကြက္/ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြက ျမိဳ႕နယ္ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို၊ ျမိဳ႕နယ္ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြက ခ႐ိုင္ေထြ/အုပ္
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို၊ ခ႐ိုင္ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြက
ျပည္နယ္ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို၊ ျပည္နယ္ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြက ေထြ/အုပ္
ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္က တဆင့္ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးကို အဆင့္ဆင့္တာဝန္ခံၾကတာပါ၊ ဒီေတာ့ ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕အတြင္းဝန္ျဖစ္တဲ့
ျပည္နယ္ ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးဟာ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္နဲ႕
ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးေတြကို တိုက္႐ိုက္တာဝန္ခံသူမဟုတ္ေပမည့္ ျပည္နယ္ကို လက္ေတြ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူျဖစ္ေနပါတယ္၊
ျပည္ေထာင္စုအစိုးရရဲ့ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး႒ာန လက္ေအာက္ခံ ျပည္နယ္ေထြ/အုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးအေပၚ
ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ့ ဩဇာသက္ေရာက္မႈက အကန္႕အသတ္ရွိပါလိမ့္မယ္၊
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာေတာ့ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရကေန ေဒသဆိုင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို
ဗဟိုကေနၾကိဳးကိုင္တာ၊ တိုက္႐ိုက္ပါတ္သက္တာ မရွိပါ၊ ျပည္နယ္မ်ားမွာ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမ်ားအတိုင္း
လြတ္လပ္စြာ စီမံခန္႕ခြဲခြင့္ရွိပါတယ္၊ အဆင့္ဆင့္ေသာ ေဒသဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လူထုက
ေလးႏွစ္တစ္ခါ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္တဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ေကာင္စီနဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ား၊
ခ႐ိုင္/ေကာင္တီ ေကာင္စီနဲ႕ ခ႐ိုင္/ေကာင္တီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ား၊ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္နဲ႕
ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားက တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္၊
ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕တြင္
ကိုယ္စားျပဳခြင့္
၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ ျပည္နယ္ေကာင္စီဥကၠ႒သည္
ျပည္နယ္အၾကီးအကဲျဖစ္ျပီး သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕ဝင္
ဝန္ၾကီးလဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါဟာျဖင့္ တိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားရဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕အဝင္အဆင့္ကို
အသိအမွတ္ျပဳျခင္းလဲျဖစ္ပါတယ္၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုမွာေတာ့ ျပည္နယ္မ်ားဟာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕မွာ
ကိုယ္စားျပဳခြင့္မရွိပါ၊ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕မွာ တိုင္းရင္းသားေရးရာဝန္ၾကီး႒ာနတစ္ခုကို
ဖြဲ႕စည္းျပီး ဝန္ၾကီးတစ္ဦးနဲ႕ ဒု-ဝန္ၾကီးႏွစ္ဦးရာထူးေတြမွာ လက္ရွိ ျပည္နယ္ ၇ခုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္တဲ့
တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို သက္တမ္းသတ္မွတ္ျပီး အလွည့္က်တာဝန္ေပးသင့္ပါတယ္၊
ျပည္နယ္အဆင့္
တရားစီရင္ေရး
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအရ ျပည္နယ္မ်ားဟာ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးခ်ဳပ္နဲ႕
တရားသူၾကီးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးမရွိပါ၊ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္မွာလဲ
ျပည္နယ္တရားသူၾကီးခ်ဳပ္နဲ႕ တရားသူၾကီးမ်ားကို စိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္ျပီး ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကို
အမည္စာရင္းတင္သြင္းႏိုင္တဲ့ အာဏာမရွိပါ၊ ပုဒ္မ ၃၀၈ အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက ျပည္ေထာင္စုတရားသူၾကီးခ်ဳပ္၊
ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္တို႕နဲ႕ တိုင္ပင္ျပီး ျပည္နယ္တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ေလာင္းရဲ့အမည္စာရင္းကို
ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကို တင္သြင္းရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္က ျပည္ေထာင္စုတရားသူၾကီးခ်ဳပ္နဲ႕ တိုင္ပင္ျပီး ျပည္နယ္တရားသူၾကီးေလာင္းမ်ားရဲ့
အမည္စာရင္းကို ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကို တင္သြင္းရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မွာလဲ အမည္စာရင္းတင္သြင္းခံရသူမ်ားက
သတ္မွတ္ထားတဲ့အရည္အခ်င္းမ်ားနဲ႕ ျပည့္စံုတယ္ဆိုရင္ သမၼတင္သြင္းတဲ့ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ေလာင္း
နဲ႕ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္တင္သြင္းတဲ့ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးေလာင္းမ်ားကို ျငင္းပယ္ခြင့္မရွိပဲ
အတည္ျပဳေပးရမွာပါ၊
ဒီေတာ့ျပည္နယ္တစ္ခုရဲ့ အေရးၾကီးတဲ့ တရားစီရင္ေရးအာဏာမွာလဲ
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတနဲ႕ ျပည္ေထာင္စုတရားသူၾကီးခ်ဳပ္တို႕က ၾကီးၾကီးမားမားဩဇာသက္ေရာက္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္၊
တခါ ပုဒ္မ ၃၁၁ (ခ) အရ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက သူအဆိုျပဳေရြးခ်ယ္ခန္႕အပ္ထားတဲ့ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ကို
စြပ္စြဲျပစ္တင္ခြင့္ရွိျပန္ေတာ့ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ဟာ သူ႕ရာထူးတည္ျမဲေရးအတြက္ သမၼတကို
အျမဲေၾကာက္ရြံ႕ေနရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကလဲ ျပည္ေထာင္စုတရားသူၾကီးနဲ႕ တိုင္ပင္ျပီး
သူေရြးခ်ယ္အဆိုျပဳခန္႕အပ္ထားတဲ့ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးမ်ားကို စြပ္စြဲျပစ္တင္ခြင့္ ရွိျပန္ေတာ႕
ျပည္နယ္တရားသူၾကီးမ်ားဟာလဲ သူတို႕ရာထူးတည္ျမဲေရးအတြက္ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနရမွာျဖစ္ပါတယ္၊
ဒီျပ႒န္းခ်က္ေတြအရ ျပည္နယ္အဆင့္တရားစီရင္ေရးအာဏာဟာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရဲ့ လက္ေအာက္ခံသဖြယ္ျဖစ္ေနျပီး
တရားသူၾကီးမ်ားမွာရွိသင့္တဲ့ လြတ္လပ္စြာတရားစီရင္ခြင့္ကိုလဲ ကန္႕သတ္ထားတာေတြ႕ရပါတယ္၊
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ျပည္နယ္မ်ားရဲ့ တရားစီရင္ေရးအာဏာကို
ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းမရွိပါ၊ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးခ်ဳပ္နဲ႕ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးမ်ားကို
ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက အမည္စာရင္းတင္သြင္းျပီး ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္က စစ္ေဆးအတည္ျပဳပါတယ္၊
သတ္မွတ္ထားတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႕ ျပည့္ေပမည့္ ေနာက္ေၾကာင္းမရွင္းတာေတြ၊ လူမႈေရးနဲ႕ ကိုယ္က်င့္သိကၡာခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေတြရွိခဲ့ရင္၊
တရားစီရင္ေရးအယူအဆေတြက သမာသမတ္က်တယ္လို႕ မယံုၾကည္ရင္ လႊတ္ေတာ္က ျငင္းပယ္ခြင့္ရွိပါတယ္၊
ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက အမည္စာရင္းတင္သြင္းျပီး ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳေပးလိုက္တဲ့
တရားသူၾကီးခ်ဳပ္နဲ႕ တရားသူၾကီးမ်ားက ျပည္နယ္တရားရုံးနဲ႕ လက္ေအာက္ခံတရားရုံးအဆင့္ဆင့္ကို
ဖြဲ႕စည္းျပီး ျပည္နယ္တြင္းတရားစီရင္ေရးကို လြတ္လပ္စြာေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္၊ ျပည္ေထာင္စုတရားရုံးခ်ဳပ္နဲ႕
ျပည္ေထာင္စုတရားရုံးမ်ားဟာ ျပည္ေထာင္စုတစ္ခုလုံးနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ား၊ ျပည္နယ္တစ္ခုထက္ပိုျပီးပါဝင္ပါတ္သက္တဲ့
ကိစၥမ်ားကိုပဲ စီရင္ဆုံးျဖတ္ၾကပါတယ္၊
ဖက္ဒရယ္ႏွင့္
လားလားမွမတူပါ
အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတိုင္း ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ ျပည္နယ္ဆိုင္ရာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေတြ၊
ကိုယ္ပိုင္ျပ႒န္းခြင့္ေတြ လုံးဝမရွိပါ၊ ျပည္နယ္ေတြအားလုံးဟာ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕ဝင္အဆင့္မရွိပဲ
ျပည္မရဲ့ လက္ေအာက္ခံေဒသမ်ားအဆင့္မွာသာ ရွိေနပါတယ္၊အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရး
အားလုံးမွာ တန္းတူညီမွ်မႈလုံးဝမရွိပါ၊ ေဒသအတြင္းက ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေျမေပၚ၊ ေျမေအာက္သယံဇာတပစၥည္းေတြကို
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္၊ စီမံခန္႕ခြဲခြင့္မရွိပါ၊ ဒီသယံဇာတေတြ၊ သဘာဝအရင္းအျမစ္ေတြ တူးေဖာ္ထုတ္လုပ္လို႕
ရတဲ့ ဝင္ေငြအေပၚမွာလဲ တစ္စံုတစ္ရာ အက်ိဳးခံစားခြင့္မရွိပါ၊ ဒါကိုပဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ
ေပးထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးေတြဟာ သူတို႕ေျပာေနတဲ့ ဖက္ဒရယ္နဲ႕ သိပ္မကြာပါဘူးလို႕
ေျပာရဲတာ အလြန္အံ့ဩမိပါတယ္၊
ထာဝရျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္
လက္တစ္ကမ္းမွာ
ဒီကေန႕ကာလဟာ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အရွိဆုံး
အခ်ိန္အခါျဖစ္တယ္လို႕ က်ေနာ္ဆိုခ်င္ပါတယ္၊ ျမန္မာအစိုးရကိုယ္တိုင္က ႏွစ္ ၆၀ေက်ာ္သက္တမ္းရွိေနျပီ
ျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႕တိုင္းျပည္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးခဲ့တာကို ဝန္ခံထားပါျပီ၊
ျပည္တြင္းစစ္ကို အင္အားသုံးျပီး သူေသကိုယ္ေသ အျပတ္ေခ်မႈံးလို႕ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကိုလဲ
ပဋိပကၡရဲ့ ဘက္ႏွစ္ဘက္စလုံးက ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလုံး သေဘာေပါက္နားလည္ေနၾကပါျပီ၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထဲမွာလဲ
ႏိုင္ငံသားခ်င္း၊ ေသြးခ်င္းေတြခ်င္း သတ္ျဖတ္ေနၾကရတာကို စက္ဆုတ္မုန္းတီးၾကတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြ
အမ်ားၾကီးရွိေနပါျပီ၊ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းစဥ္မွာလဲ
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒န္းခြင့္ေတြကို
စားပြဲဝိုင္းမွာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းသာ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္ေၾကာင္းအသိအမွတ္ျပဳထားတာ
ဝမ္းသာ အားတက္စရာပါ၊
အရင္တုံးနဲ႕မတူတဲ့ အင္မတန္ ထူးျခားတဲ့ တိုးတက္မႈကေတာ့ အရပ္ဘက္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႕
ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ားရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈမွာ အင္တိုက္အားတိုက္ပါဝင္မႈပါပဲ၊
စစ္ပြဲေတြျဖစ္ေနတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ၾကတဲ့ ရဟန္းရွင္လူ၊
ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြရဲ့ ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္မႈ၊ ရဲရင့္မႈေတြ၊ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး နဲ႕
စစ္ပြဲေတြရပ္ဆဲဖို႕ ခရီးထြက္ၾက၊ ေဟာေျပာၾက၊ စည္းရုံးၾကတဲ့ ၈၈မ်ိဳးဆက္ (ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕
ပြင့္လင္းလူ႕အဖြဲ႕အစည္း)၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား၊ လြတ္လပ္ျငိမ္းခ်မ္းပန္းရဲ့လမ္းလို အႏုပညာရွင္မ်ား
ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြက ၾကည္ႏူးစရာျဖစ္သလို က်ေနာ္တို႕ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုလဲ ပိုျပီးျမင့္မားေစခဲ့ပါတယ္၊
အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ ေဒသေတြမွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို စနစ္တက် ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္႐ႉဖို႕နဲ႕
ေဒသအတြင္းက စစ္ဒဏ္ခံျပည္သူေတြကို ကူညီဖို႕ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊
အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားဟာလဲ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရုပ္တုကို တူညီထုဆစ္ေနတဲ့ သန္မာအားေကာင္းတဲ့
လက္ေတြပါ၊
ကုလသမဂၢ၊ ဥေရာပသမဂၢ၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမ်ားကလဲ
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေငြအား၊လူအားနဲ႕ ဝိုင္းဝန္းအားေပးေနၾကပါတယ္၊
မၾကာေသးခင္က ဂ်ပန္အစိုးရက တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြကို တိုက်ိဳျမိဳ႕ေတာ္ကို
တရားဝင္ဖိတ္ၾကားျပီး ဂ်ပန္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္က တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႕
ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးတာ၊ အကူအညီေတြေပးဖို႕ကတိျပဳတာဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားရဲ့ ၾကီးမားတဲ့အခန္းကဏၰကို
ေလးေလးစားစားအသိအမွတ္ျပဳတာပါ၊
နီးသထက္နီးသလို
ေဝးသထက္လဲေဝးႏိုင္ပါသည္
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာရွိေနျပီလို႕ က်ေနာ္ယံုၾကည္ေနေပမည့္
နီးသထက္နီးလာရမည့္အစား ေဝးသထက္လဲေဝးကြာသြားႏိုင္ပါေသးတယ္၊
တကယ္လို႕မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို
ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ ျဖစ္မလာပဲ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအလံေအာက္မွာပဲ နယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္ေရး၊
စိုးမိုးေရးစစ္ပြဲေတြ၊ စီမံကိန္းဧရိယာလမ္းရွင္းေရးစစ္ပြဲေတြ ဆက္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္၊ ထာဝရျငိမ္းခ်မ္းေရးကို
စိတ္မဝင္စားပဲ အပစ္အခတ္ရပ္႐ံုေလာက္နဲ႕ ေက်နပ္ျပီး ေဒသအတြင္းမွာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းေတြအၾကီးအက်ယ္လုပ္ျပီးအျမတ္ထုတ္ခ်င္တဲ့
စီးပြါးေရးသမားေတြနဲ႕ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြက ပိုျပီးအားေကာင္းေနခဲ့ရင္၊ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးၾကရင္လဲ
အျပန္အလွန္လိုက္ေလ်ာညွိႏိႈင္းၾကတာထက္ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြကို အျပန္အလွန္ေတာင္းဆိုျပီး အျပန္အလွန္အျပစ္တင္ေနၾကဦးမယ္ဆိုရင္၊
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံတစ္ခုက တခ်ိဳ႕တိုင္းရင္းသားအုပ္စုေတြကို ေနာက္ကြယ္ကၾကိဳးကိုင္ျပီး
ထာဝရျငိမ္းခ်မ္းေရးမရေအာင္ ေႏွာက္ယွက္မယ္ဆိုရင္၊ ျမန္မာအစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္ နဲ႕ တပ္မေတာ္ထဲမွာလဲ
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုဟာ တိုင္းရင္းသားေတြေတာင္းဆိုေနတဲ့ ဖက္ဒရယ္နဲ႕ သိပ္မကြာပါဘူးလို႕ ယံုၾကည္သူေတြ
ပိုျပီးမ်ားလာမယ္ဆိုရင္၊ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေရငတ္သလို ငတ္မြတ္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူလူထုနဲ႕
လူထုအေျချပဳအဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ့ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းစဥ္မွာ ပါဝင္မႈေတြ
ကန္႕သတ္ခံရမယ္ဆိုရင္၊ ျပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ဥပေဒျပဳအာဏာကိုကိုင္ဆြဲထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္နဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒န္းခြင့္ေတြကို
ဥပေဒျပဳအာမခံခ်က္မေပးပဲ ျငင္းဆန္ေနဦးမယ္ဆိုရင္…..၊ က်ေနာ္တို႕ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ
နီးသထက္နီးမလာပဲ ေဝးသထက္ေဝးကြာသြားႏိုင္ပါတယ္၊
ဒီအခ်ိန္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕ပိုျပီးနီးလာဖို႕နဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ရဖို႕ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ့ အခန္းကဏၰက အင္မတန္အေရးၾကီးေနပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္မို႕ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား သတိၱရွိရွိနဲ႕၊
တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႕၊ ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႕ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုအခြင့္အေရးေတြကို ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ
ျပင္ဆင္ျပ႒န္းေပးသင့္ပါေၾကာင္း ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္၊
ေလးစားစြာ၊
ေအာင္ဒင္
ဧျပီ ၈၊ ၂၀၁၃
ဧျပီ ၈၊ ၂၀၁၃
0 comments:
Post a Comment