Something Good for Burma, Part 1

(တူေမာ႐ိုးသတင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၃၊ မတ္လ ၁၁၊ ၂၀၁၄)



ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေကာင္းႏိုးရာရာ (အပိုင္း ၁)
ဝင္ေငြခြန္ေကာက္ခံျခင္းမူဝါဒ (Income Tax Policy)

ေအာင္ဒင္

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက အျခားဖြံ႕ျဖိဳးျပီးႏိုင္ငံအမ်ားစုလို ကုန္ပစၥည္းမ်ားအေပၚမွာ ေပါင္းစပ္တန္ဘိုးအခြန္ (Value Added Taxes) မေကာက္ခံတာေၾကာင့္ အစိုးရအသုံးစားရိတ္မ်ားအတြက္ ဝင္ေငြခြန္ (Personal Income Tax) အေပၚ အမ်ားစုအားထားေနရတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ဝင္ေငြခြန္ဆိုင္ရာမူဝါဒခ်မွတ္ျခင္းဟာ ျပည္သူလူထုနဲ႕ အစိုးရအေပၚ တိုက္႐ိုက္သက္ေရာက္မႈရွိတဲ့ အင္မတန္အေရးၾကီးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္မႈ ျဖစ္ပါတယ္၊

# ဝင္ေငြခြန္ေလွ်ာ့ခ်ခ်င္တဲ့ ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီ

ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီက ျပည္သူလူထုအေပၚ အခြန္အေကာက္ ေလွ်ာ႕ခ်ေကာက္ခံေရး (Tax Cut/
Lower Taxation) မူဝါဒကို လက္ခံက်င့္သုံးပါတယ္၊ ျပည္သူလူထုဟာ ၎တို႕တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ့ ဘဏၰာေရးအေျခအေနေပၚမွာ တာဝန္ရွိသလို ျပည္ေထာင္စုအစိုးရရဲ့ ဘဏၰာေရးအေျခအေနေပၚမွာလည္း ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိရမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္၊ ျပည္သူလူထုရဲ့ သေဘာဆနၵမပါပဲ အစိုးရက အခြန္အေကာက္မ်ားကို တိုးျမႇင့္ေကာက္ခံျခင္းမျပဳသင့္လို႕ ရပ္တည္ပါတယ္၊ ျပည္သူလူထုဆိုတဲ့ေနရာမွာ ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီ ရည္ညႊန္းတာက သာမာန္ဆင္းရဲသားနဲ႕ အလယ္အလတ္လူတန္းစားတင္မကပဲ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ားလည္းပါဝင္ပါတယ္၊ ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီက ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ားကိုလည္း ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈေၾကာင့္၊ ဝင္ေငြျမင့္မားမႈေၾကာင့္ အခြန္အတုတ္တိုးျမႇင့္ေကာက္ခံတာကို လက္မခံပါ၊ 

သူတို႕ရဲ့ အေတြးအေခၚက ဝင္ေငြခြန္ကို ေလွ်ာ႕ခ်ေကာက္ခံျခင္းျဖင့္ တိုင္းျပည္ရဲ့ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားကို ပိုမိုတိုးျမႇင့္ေစမွာ၊ အသားတင္ျပည္တြင္းထုတ္လုပ္မႈကို တိုးျမႇင့္ေစမွာျဖစ္ျပီး တိုးျမႇင့္လာတဲ့ ျပည္တြင္းထုတ္လုပ္မႈေပၚကေန အခြန္ေငြတိုးျမႇင့္ရရွိလို႕ အစိုးရအတြက္ ဝင္ေငြပိုျပီး ရရွိေစမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္၊ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ားကို အခြန္ေငြပိုျပီး ေကာက္ခံျခင္းျဖင့္ ၎ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ားရဲ့ ပိုမိုရင္းႏွီးျမႇဳတ္ႏွံလိုမႈမ်ားကို အဟန္႕အတားျဖစ္ေစျပီး ျမင့္မားတဲ့ အခြန္အေကာက္မ်ားကို ေရွာင္တိမ္းဖို႕ ခ်မ္းသာသူမ်ားက သူတို႕ရဲ့ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အခြန္သက္သာတဲ့ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားကို ေရႊ႕ေျပာင္းေအာင္ တြန္းပို႕သလို ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕လည္း ယံုၾကည္ပါတယ္၊ အခြန္အေကာက္မ်ားကို ေလွ်ာ႕ခ်ျခင္းအားျဖင့္ ပိုျပီးၾကီးပြါးခ်မ္းသာလာတဲ့ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္ၾကီးမ်ား၊ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးမ်ားဟာ ၎တို႕ရရွိတဲ့ အျမတ္အစြန္းေတြကို လုပ္ငန္းေတြထဲမွာ ပိုမိုရင္းႏွီးျမႇဳတ္ႏွံျခင္းျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ားအတြက္ အလုပ္အကိုင္ေတြပိုျပီး ဖန္တီးေပးႏိုင္ျပီး အလုပ္လက္မဲ့ႏႈံးကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္လိမ့္မယ္၊ အလုပ္လက္မဲ့ေတြေလ်ာ့နည္းျခင္းျဖင့္ အစိုးရေထာက္ပံ့ေၾကးကို မွီခိုေနရတဲ့ လူေတြကို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈက လြတ္ေျမာက္ေစလိမ့္မယ္၊ သူေ႒းၾကီးေတြက အခြန္သက္သာလို႕ ရတဲ့ အျမတ္အစြန္းေတြကို လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕ေတြကို ပိုမိုလႉဒါန္းျပီး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ားကို မွ်ေဝေစာင့္ေရွာက္ၾကလိမ့္မယ္လို႕ ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီက ယံုၾကည္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီကို သူေ႒းၾကီးမ်ားၾကိဳက္တဲ့ပါတီလို႕ေခၚၾကတာပါ၊

#သူေ႒းေတြကို အခြန္ပိုျပီးေကာက္ခ်င္တဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ

ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီကေတာ့ အစိုးရဆိုတာ ႏိုင္ငံသားအားလုံးကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ တာဝန္ရွိတယ္လို႕ ယူဆပါတယ္၊ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရဟာ ႏိုင္ငံတြင္း လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းမ်ားရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ကို ေဒသဆိုင္ရာအစိုးရေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြထက္ ပိုမိုနားလည္ျပီး အဲဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ဖို႕ ႏိုင္ငံသားမ်ားဆီက အခြန္ေငြေကာက္ခံရာမွာ ဝင္ေငြအနည္း၊ အမ်ားအေပၚမူတည္ျပီး အခြန္ေငြကို အဆင့္လိုက္ တိုးျမႇင့္ေကာက္ခံတဲ့ စနစ္ (Progressive Taxation) ကို လက္ခံက်င့္သုံးပါတယ္၊ ဆိုလိုတာက ဝင္ေငြနည္းသူကို အခြန္ေငြနည္းနည္းပဲေကာက္ခံျပီး ဝင္ေငြမ်ားေလေလ အခြန္ေငြတိုးျမႇင့္ေပးရေလပါ၊ ခ်မ္းသာတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ားဟာ အခြန္ေငြမ်ားမ်ားေပးေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ၎တို႕ရဲ့ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈကို ၎တို႕ေလာက္ ကံမေကာင္းၾကသူမ်ားကို အစိုးရကတဆင့္ မွ်ေဝေပးဖို႕ တာဝန္ရွိတယ္လို႕ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီက ယံုၾကည္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီကို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ား၊ အလယ္အလတ္တန္းစားမ်ားက ပိုျပီး ေထာက္ခံၾကတာပါ၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီကို ကြန္ျမဴနစ္ဆန္လြန္းတယ္လို႕ စြပ္စြဲၾကပါတယ္၊

# ႏွစ္မ်ိဳးစလုံးမွန္၊ ႏွစ္မ်ိဳးစလုံးမွား

ဝင္ေငြခြန္္မူဝါဒမွာ ပါတီၾကီးႏွစ္ခုစလုံးရဲ့ မူဝါဒေတြဟာ မွန္တာေရာ၊ မွားတာေရာ ေရာေထြးေနတယ္လို႕ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္၊ ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီရဲ့ မူဝါဒအရ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ား၊ ဝင္ေငြနည္းသူမ်ားကို အခြန္ေငြမေကာက္ခံျခင္းဟာ မွန္ကန္တယ္လို႕ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ားကို အျခားေသာ အလယ္အလတ္မ်ားနဲ႕ တန္းတူပဲ အခြန္ေကာက္ခံရမယ္ဆိုတာေတာ့ မွားတယ္ ထင္ပါတယ္၊ လက္ရွိအေျခအေနမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ့ လူဦးေရ (၁) ရာခိုင္ႏႈံးက တိုင္းျပည္ဝင္ေငြစုစုေပါင္းရဲ့ (၂၂) ရာခိုင္ႏႈံးကို ပိုင္ဆိုင္ထားျပီး က်န္ (၉၉) ရာခိုင္ႏႈံးက တိုင္းျပည္ဝင္ေငြ စုစုေပါင္းရဲ့ (၇၈) ရာခိုင္ႏႈံးကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္၊ ခ်မ္းသာသူ (တစ္) ရာခိုင္ႏႈံးနဲ႕ သာမာန္ျပည္သူ (၉၉) ရာခိုင္ႏႈံးၾကားမွာ ဝင္ေငြမညီမွ်မႈ (Income Inequality) က အင္မတန္မ်ားျပားလွပါတယ္၊ ဒီေတာ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ားအေပၚမွာ အခြန္လုံးဝမေကာက္ခံပဲ အလယ္အလတ္တန္းစားမ်ားကို မွ်တတဲ့ ႏႈံးထားနဲ႕ အခြန္ေကာက္ခံျပီး အလြန္ခ်မ္းသာသူ (၁) ရာခိုင္ႏႈံးအေပၚမွာ အခြန္ေငြတိုးျမႇင့္ေကာက္ခံသင့္ပါတယ္၊

ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီက လုပ္ငန္းေတြပိုမိုတိုးခ်ဲ႕ျပီး အလုပ္အကိုင္ေတြ ပိုမိုဖန္တီးေပးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ခ်မ္းသာသူမ်ားကို အခြန္ေငြတိုးျမႇင့္ေကာက္ခံျခင္းဟာ မတရားဘူးလို႕ ဆိုပါတယ္၊ အခြန္ေငြျမင့္ျမင့္မားမားေပးရတာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသူေတြဟာ ၾကိဳးစားစီးပြါးရွာခ်င္စိတ္ေတြ ေလ်ာ့နည္းျပီး လုပ္ငန္းေတြ ဆက္လက္မတိုးခ်ဲ႕ေတာ့ပဲ ရပ္တန္႕သြားရင္ အလုပ္အကိုင္ေတြ ေလ်ာ့နည္းသြားျပီး အလုပ္လက္မဲ့ေတြ၊ အစိုးရေထာက္ပံ့ေၾကးကို မွီခိုရသူေတြ ပိုမ်ားလာမယ္၊ ျပည္ပကို လုပ္ငန္းေတြ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားၾကရင္ အလုပ္အကိုင္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားမည့္အျပင္ အခြန္အတုတ္ေတြလည္း ေလ်ာ့နည္းရရွိမွာမို႕ အစိုးရအတြက္ ပိုျပီး အၾကပ္အတည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာမွန္ေပမည့္ ခ်မ္းသာသူမ်ားကို အလယ္အလတ္လူတန္းစားနဲ႕ တန္းတူ အခြန္ေကာက္ခံရမယ္ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါ၊ ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီက ေမွ်ာ္လင့္သလို ခ်မ္းသာသူတိုင္းက စီးပြါးေရးမွာ ပိုျပီးရင္းႏွီးျမႇဳတ္ႏွံတာမဟုတ္ပါ၊ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္တိုင္းက လူမႈအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို လႉတန္းေနတာ မဟုတ္ပါ၊ ခ်မ္းသာသူအခ်ိဳ႕က သာမာန္ျပည္သူေတြရဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈဟာ အစိုးရရဲ့ တာဝန္သာျဖစ္တယ္လို႕ ယံုၾကည္ျပီး သူတို႕ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ႂကြယ္ဝမႈေတြထဲက ခြဲေဝေပးခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ပါ၊

၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ အေမရိကန္သမၼတေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မဲဆြယ္ၾကရာမွာ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီရဲ့ သမၼတေလာင္း ဆီနိတ္တာ အိုဘားမားက သူ သမၼတအျဖစ္ အေရြးခံရရင္ ခ်မ္းသာသူမ်ားကို အခြန္အတုတ္တိုးျမႇင့္ေကာက္ခံမယ္လို႕ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္က သူ႕ရဲ့ လက္သုံးစကားက "လူတစ္ေယာက္က သူ႕ရဲ့ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈကို သူ႕ရဲ့ပါတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြကိုလည္း မွ်ေဝေပးမယ္ဆိုရင္ အားလုံးအတြက္ ေကာင္းမြန္လိမ့္မယ္" (When you spread the wealth around, it’s good for everybody) လို႕ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ သမၼတအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ခ်မ္းသာသူမ်ားကို အခြန္တိုးျမႇင့္ေကာက္ခံဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္၊ ေအာက္လႊတ္ေတာ္မွာ အမ်ားစုေနရာရထားတဲ့ ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီရဲ့ အျပင္းအထန္ကန္႕ကြက္မႈေၾကာင့္ အခုထိ မေအာင္ျမင္ေသးပါ၊ သမၼတကိုယ္တိုင္က အဲဒီလို ဦးေဆာင္ေနလို႕ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ " ေဝါလ္လမ္းမကို သိမ္းပိုက္ၾက" (Occupy Wall Street) လို႕နံမည္ၾကီးတဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈတစ္ခုျဖစ္ေပၚျပီး နယူးေယာက္ျမိဳ႕ေတာ္က ဘဏ္လုပ္ငန္းမ်ားရဲ့ ဗဟိုအခ်က္အခ်ာ ေဝါလ္လမ္းမၾကီး အပါအဝင္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းအခ်က္အခ်ာေနရာေတြကို ျပည္သူလူထု (၉၉) ရာခိုင္ႏႈံးကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုတဲ့ လူငယ္မ်ားက ဝိုင္းဝန္း၊ သိမ္းပိုက္၊ ဆနၵျပတာ လေပါင္းအေတာ္ၾကာ ျဖစ္ပြါးခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလို ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြေၾကာင့္ပဲ  အေမရိကန္စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္ၾကီးေတြ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သူတို႕ရဲ့လုပ္ငန္းေတြကို ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားကို ေရႊ႕ေျပာင္းေနၾကပါတယ္၊ အဲဒီလို အလြန္အကြၽံျခိမ္းေျခာက္တာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါ၊

# ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဝင္ေငြခြန္ မူဝါဒ

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဝင္ေငြအနည္းအမ်ားအလိုက္ အခြန္ေငြတိုးျမႇင့္ေကာက္ခံတဲ့ စနစ္ (Progressive Taxation) ကို က်င့္သုံးေနပါတယ္၊ ဒီစနစ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ သင့္ေတာ္ပါတယ္၊ သို႕ေသာ္လည္း လက္ရွိဝင္ေငြခြန္ မူဝါဒကို ေဝဘန္ခ်င္ပါတယ္၊

#ဝင္ေငြခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္

တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္ နည္းဥပေဒမ်ားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တစ္ႏွစ္ကို က်ပ္ ၁၄သိန္း ၄ေသာင္းအထက္ရရွိတဲ့ ဝန္ထမ္း (အစိုးရ၊ ပုဂၢလိက၊ ပင္စင္စား) အားလုံး၊ တစ္ႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္ ၁၂ သိန္းအထက္ရရွိတဲ့ ကိုယ္ပိုင္စီးပြါးေရးလုပ္သူမ်ား၊ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္သူမ်ား အားလုံးဟာ ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္ရန္ တာဝန္ရွိပါတယ္၊ ဒီျပ႒န္းခ်က္ေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္ ၁၄သိန္း ၄ေသာင္းအထိနဲ႕ အဲဒီထက္နည္းျပီး ရရွိသူေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းလုပ္သူဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္ ၁၂သိန္းအထိနဲ႕ ၁၂သိန္းထက္နည္းျပီး ရရွိသူေတြကို ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္စရာမလိုပဲ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးထားပါတယ္၊ ဒီဝင္ေငြခြန္ ကင္းလြတ္ခြင့္ကို အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားရဲ့ လစာနဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္တဲ့အခါ လစာႏႈံး (က်ပ္ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္း-ႏွစ္ေထာင္-က်ပ္ တစ္သိန္းသံုးေသာင္း) ရရွိတဲ့ ဦးစီးအရာရွိ/လက္ေထာက္အင္ဂ်င္နီယာ/လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာ/လက္ေထာက္ကထိက/ဒု-ရဲမႉး/ဗိုလ္ၾကီး  စတဲ့ ရာထူးတာဝန္မ်ားနဲ႕ အထက္ ဝန္ထမ္းမ်ားအားလုံးဟာ ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ပုဂၢလိကနဲ႕ ကိုယ္ပိုင္၊ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းမ်ားမွာလည္း လစာႏႈံး က်ပ္ တစ္သိန္းအထက္ရရွိသူအားလုံးဟာ ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊

ဝင္ေငြခြန္ေကာက္ခံေရးနဲ႕ ပါတ္သက္ျပီး မူဝါဒမ်ား ခ်မွတ္ရာမွာ ဝင္ေငြတစ္ခုတည္းကို ဦးတည္မစဥ္းစားပဲ လက္ရွိကုန္ေစ်းႏႈံးမ်ားနဲ႕ ထြက္ေငြမ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားရပါတယ္၊ ဝင္ေငြခြန္ဟာ ႏိုင္ငံသားမ်ားအေပၚ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးၾကီးအျဖစ္ မသက္ေရာက္ေစပဲ အားလုံးက ေက်ေက်နပ္နပ္၊ တာဝန္ေက်ေက်ေပးေဆာင္ႏိုင္ေရး စဥ္းစားျပီး မူဝါဒခ်မွတ္ၾကပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ဝင္ေငြနည္းျပည္သူမ်ားအေပၚ ဝင္ေငြခြန္မေကာက္မိေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရပါတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ လက္ရွိအေျခအေနမွာ လစဥ္ဝင္ေငြ က်ပ္ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းကေန က်ပ္ႏွစ္သိန္း အထိရရွိသူတစ္ေယာက္ရဲ့ လစဥ္ထြက္ေငြက ဝင္ေငြထက္ေတာင္ ပိုမ်ားေနတတ္ပါတယ္၊ စားေသာက္စားရိတ္၊ ခရီးစားရိတ္၊ အိမ္ငွါးခ၊ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္႐ံုအဝတ္အစား စတဲ့ မရွိမျဖစ္ကုန္က်စားရိတ္ေတြကတင္ လစာထက္ပိုမ်ားေနတတ္ပါတယ္၊ ေနမေကာင္းလို႕ ကုန္က်ရတဲ့ ေဆးဝါးကုသမႈစားရိတ္၊ စာအုပ္စာတမ္းဘိုး၊ သားသမီးမ်ားရဲ့ ေက်ာင္းစားရိတ္၊ က်ဴရွင္စားရိတ္ေတြ၊ ပြဲလမ္းသဘင္တက္ေရာက္တဲ့ စားရိတ္ေတြ ထည့္ေပါင္းလိုက္ရင္ တစ္လ က်ပ္ ႏွစ္သိန္းရသူလူတစ္ေယာက္အတြက္ စုေဆာင္းဖို႕ေတာင္ ေငြမက်န္ႏိုင္ေတာ့ပါ၊ ထြက္ေငြက ဝင္ေငြထက္ပိုမ်ားေနလို႕လည္း လာဘ္စားမႈ၊ အက်င့္ပ်က္ခ်စားမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေနတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ တစ္လကို က်ပ္ႏွစ္သိန္းနဲ႕ တစ္ႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္ ၂၄သိန္းအထိရွိသူမ်ားအားလုံးကို ဝင္ေငြခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးသင့္ျပီး က်ပ္ ၂၄သိန္းအထက္ရရွိသူမ်ားကိုသာ ဝင္ေငြခြန္ေကာက္ခံသင့္ပါတယ္၊

ဆက္ပါဦးမယ္၊

 ေအာင္ဒင္
မတ္လ (၃)၊ ၂၀၁၄

(တူေမာ႐ိုးသတင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၃၊ မတ္လ ၁၁၊ ၂၀၁၄)