Burma's Parliament Watch Part (35)

(ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၄၊ အမွတ္ ၁၆၃၊ စက္တင္ဘာလ ၁၉ ရက္၊ ၂၀၁၃၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၈)

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို အနီးၾကည့္ အေ၀းၾကည့္

ေအာင္ဒင္

အပိုင္း (၃၅) လႊတ္ေတာ္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ အင္စတီက်ဴးရွင္း (Institution) (က)

ေခါင္းေဆာင္ဗဟိုျပဳ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား

အာဏာရွင္စနစ္ကေန ဒီမိုကေရစနစ္ကို ေျပာင္းလဲခ်ီတက္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားနဲ႕ ႏိုင္ငံတကာမိတ္ေဆြမ်ား အထူးတလည္စိတ္ပူၾကတာကေတာ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီကို ဆက္လက္မခ်ီတက္ပဲ အာဏာရွင္စနစ္ဆီ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္မွာကိုပါ၊ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေရး သိပံၸပညာရွင္မ်ားကလည္း ေနာက္ေၾကာင္းကိုလည္း ျပန္မလွည့္၊ ေရွ႕ကိုလည္း ဆက္လက္ မေရြ႕လ်ားပဲ လက္ရွိအေျပာင္းအလဲကာလမွာ ကာလအတန္ၾကာ ဒါမွမဟုတ္ ထာဝရရပ္တန္႕ေနမွာကို စိတ္ပူၾကပါတယ္၊ အဲဒီလို စိတ္ပူရေလာက္ေအာင္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ လက္ရွိအေျပာင္းအလဲမ်ားဟာ စနစ္တက်ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႕ လူထုကိုယ္စားျပဳ ယနၲရားၾကီးမ်ားက ဦးေဆာင္ေျပာင္းလဲတာမဟုတ္ပဲ လူပုဂိၢဳလ္အခ်ိဳ႕ရဲ့ ဦးေဆာင္မႈ၊ ေဆာင္ရြက္မႈနဲ႕ ေျပာင္းလဲတာျဖစ္ေနပါတယ္၊

ဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ၾကည့္ရင္ အစိုးရဆိုတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းရဲ့ ခိုင္မာတဲ့လူထုကိုယ္စားျပဳမႈနဲ႕ ေျပာင္းလဲတာမဟုတ္ပဲ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ရဲ့ တိုင္းျပည္စီးပြါးေရးက်ဆင္းမႈကို ျမႇင့္တင္ခ်င္တဲ့စိတ္၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေတြကို တိုက္ဖ်က္ခ်င္တဲ့စိတ္၊ ႏိုင္ငံတကာရဲ့ အပစ္ပယ္ခံဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့စိတ္၊ လူထုကို အမွန္တကယ္ကိုယ္စားျပဳလိုတဲ့စိတ္၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြအေပၚ အေျခခံျပီး ေျပာင္းလဲေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဦးသိန္းစိန္ကို ဗဟိုျပဳျပီး ျဖစ္ေပၚေနတဲ့အေျပာင္းအလဲေတြမွာ အစိုးရအဖြဲ႕အတြင္းမွာေတာင္ တာဝန္ရွိသူအားလုံးက အျပည့္အဝပါဝင္ျခင္းမရွိတာ၊ ဗဟိုက စတဲ့အေျပာင္းအလဲေတြဟာ ေအာက္ေျခအာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားထံ အျပည့္အဝမေရာက္ရွိတာ၊ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္အခ်ိဳ႕က လူထုနဲ႕ နီးစပ္မႈ၊ လူထုဘဝကို နားလည္စာနာမႈရွိလာေပမည့္ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္အခ်ိဳ႕က လူထုနဲ႕ ေဝးကြာေနဆဲျဖစ္တာ၊ လူထုကို တန္ဘိုးမထားတာေတြကို ေတြ႕ေနရတာပါ၊ ဦးသိန္းစိန္မ်ားမရွိခဲ့ရင္ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြ ရပ္တန္႕သြားမွာလား၊ ဦးသိန္းစိန္ စိတ္ထဲမွာ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြ ဆက္လုပ္ဖို႕ဆနၵမရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ေကာ၊ စိတ္ပူစရာျဖစ္ပါတယ္၊

ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း လႊတ္ေတာ္ရဲ့ တက္ႂကြမႈ၊ တိုးတက္မႈေတြဟာ လႊတ္ေတာ္ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းရဲ့ အမွန္တကယ္ ျပည္သူ႕ကို ကိုယ္စားျပဳမႈ၊ စနစ္တက် အခိုင္အမာရွိမႈထက္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ႏွစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေရႊမန္း နဲ႕ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္တို႕ ရဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေတြေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပၚေနတာေတြ႕ရပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ့ ဖြဲ႕စည္းမႈကိုယ္၌က အာဏာမွန္သမွ်ကို ဥကၠ႒ႏွစ္ေယာက္ရဲ့လက္မွာ ဝကြက္အပ္ႏွံထားျပီး၊ အတိုက္အခံရဲ့ အခန္းကဏၰမရွိ၊ ေရးရာေကာ္မီတီမ်ားရဲ့ အေရးပါမႈမရွိ၊ ပါတီကိုယ္စားျပဳ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈမရွိ၊ အဆင့္ဆင့္တာဝန္ခြဲေဝမႈမရွိဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတာမို႕ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႏွစ္ဦးရဲ့ တာဝန္သိစိတ္၊ လူထုကို အမွန္တကယ္ကိုယ္စားျပဳခ်င္တဲ့စိတ္၊ ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယနၱရားကို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္တဲ့စိတ္၊ ဥပေဒျပဳအာဏာကို ခိုင္မာအားေကာင္းေစခ်င္တဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္သာ ဒီကေန႕ေတြ႕ရတဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ဟာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ စတင္ဖြဲ႕စည္းစဥ္ကနဲ႕မတူပဲ တက္ႂကြအားေကာင္းေနတာပါ၊ ဒီ ဥကၠ႒ႏွစ္ေယာက္ မရွိေတာ့ရင္ေကာ၊ ဒီဥကၠ႒ႏွစ္ေယာက္ စိတ္ေျပာင္းသြားရင္ေကာ၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ဟာ ဆက္လက္ တက္ႂကြရွင္သန္ေနပါ႕မလား၊ စိတ္ပူစရာျဖစ္ပါတယ္၊

အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဘက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း အာဏာရအင္အားစုနဲ႕ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းမႈ၊ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္မႈ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြအားလုံးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တစ္ေယာက္ထဲကို ဗဟိုျပဳျပီး ျဖစ္ေပၚေနတာပါ၊ ဒီကေန႕အထိ ေတြ႕ျမင္ေနရတာက သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႕ရဲ့ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ဦးေရႊမန္း၊ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္ တို႕နဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႕ရဲ့ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြပါ၊ ဒီကေန႕အထိ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မီတီနဲ႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မ်ားက အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မီတီနဲ႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတာ တစ္ခါမွ မရွိဖူးပါ၊ သမၼတဦးသိန္းစိန္လက္ေအာက္က အင္မတန္နံမည္ၾကီးလွတဲ့ ျပည္ေထာင္စုဝန္ၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ဦးစိုးသိန္း၊ ဦးေအာင္မင္း၊ ဦးခင္ရီ တို႕ေတာင္မွ အျခားေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား၊ အရပ္ဖက္လူထုအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႕ မၾကာခဏ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ေပမည့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မီတီနဲ႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါ၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ အတိုက္အခံအင္အားစုနဲ႕ အာဏာရအင္အားစုရဲ့ အၾကား နားလည္မႈ၊ ေဆြးေႏြးမႈေတြဟာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တစ္ဦးတည္းေပၚဗဟိုျပဳျဖစ္ေပၚေနျပီး အင္အားအၾကီးဆုံးအတိုက္အခံပါတီဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ့ အခန္းကဏၰလုံးဝမရွိသလို ျဖစ္ေနပါတယ္၊ ဒါဆို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မရွိေတာ့ရင္ လက္ရွိ ရွိေနတဲ့ အတိုက္အခံဒီမိုကေရစီအင္အားစုနဲ႕ အာဏာရအင္အားစုအၾကား ေဆြးေႏြးမႈ၊ နားလည္မႈ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ ဆက္ရွိႏိုင္ပါ့မလား၊ စိတ္ပူစရာျဖစ္ပါတယ္၊

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အားေကာင္းရွင္သန္စျပဳေနတဲ့ အရပ္ဘက္လူထုအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ၾကည့္ေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ၊ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရွိတဲ့အဖြဲ႕အစည္း၊ ဘုတ္အဖြဲ႕ (Board of Directors) က ဦးေဆာင္ၾကီးၾကပ္တဲ့အဖြဲ႕အစည္း၊ ေခါင္းေဆာင္မႈကို စနစ္တက် ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္း၊ ေခါင္းေဆာင္မႈကို သက္တမ္းကန္႕သတ္ (Term Limit) တဲ့အဖြဲ႕အစည္း၊ ေငြေရးေၾကးေရး ရရွိမႈ၊ ခြဲေဝသုံးစြဲမႈေတြမွာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိတဲ့အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးေတြ အင္မတန္နည္းလြန္းလွပါတယ္၊ အမ်ားစုက ရင္းႏွီးရာမိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု စုေဝးဖြဲ႕စည္းၾက၊ ေငြေၾကးအေထာက္အပံ့ေတြက တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ဗဟိုျပဳရရွိျပီး အဲဒီ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုပဲ အမွီျပဳေနရ၊ ေငြေရးေၾကးေရး ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိ၊ အလွည့္က်ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္မႈမရွိပဲ တစ္ဦးတည္းပိုင္၊ တစ္အုပ္စုပိုင္ကုမၸဏီမ်ားလို ရပ္တည္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ အခ်ိဳ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သက္တမ္းရွည္ေပမည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈမွာေတာ့ အေျပာင္းအလဲမရွိတာေတြ႕ရပါတယ္၊ အဖြဲ႕အစည္းရဲ့ စနစ္တက်တည္ေဆာက္မႈ၊ ၊ မူဝါဒမ်ားက်စ္လစ္ခိုင္မာမႈ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ၊ အခ်ိန္မေရြးအစစ္ေဆးခံႏိုင္မႈ၊ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားရဲ့ ခိုင္မာအားေကာင္းမႈေပၚ အမွီမျပဳပဲ လူပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚအမွီျပဳေနရတဲ့ အရပ္ဖက္လူထုအဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အားကိုးေလာက္တဲ့ အင္အားမဟုတ္ပါ၊

ဒီလိုစိတ္ပူပန္မႈေတြနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတာက ပုဂိၢဳလ္ဦးေဆာင္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကေန စနစ္တက်ခိုင္ခိုင္မာမာဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား (Institutions)၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္ခိုင္မာအားေကာင္းေအာင္ အေထာက္အကူျပဳဖို႕ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား (State Organs) က ဦးေဆာင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲမ်ားျဖစ္လာဖို႕ပါ၊ 

အဲဒီလို ျဖစ္ဖို႕အတြက္အေရးအၾကီးဆုံးကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လူထုအဖြဲ႕အစည္းမ်ားဟာ ေခါင္းေဆာင္ကို အမွီမျပဳပဲ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ ခိုင္မာအားေကာင္းတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားျဖစ္လာဖို႕ (Institutionalize) ၊ တာဝန္သိမႈ၊ တာဝန္ခံမႈ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈနဲ႕ လြတ္လပ္စြာအစံုစမ္းအစစ္ေဆးခံႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား (Responsibility, Accountability, Transparency and Independent Monitoring )  ျဖစ္လာဖို႕ပါ၊

ႏိုင္ငံေတာ္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား

ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ရွိတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားလို႕ေျပာရင္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္စတဲ့ အာဏာသုံးရပ္ကို ကိုင္တြယ္သုံးစြဲတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသာမက တစ္ႏိုင္ငံလုံးအတိုင္းအတာနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္းရမွာပါ၊ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းအားေကာင္းဖို႕လိုအပ္သလို ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားလည္း စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းအားေကာင္းဖို႕လိုအပ္ပါတယ္၊ 

တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားဟာ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာအေရးကိစၥေတြအတြက္ မူဝါဒမ်ားခ်မွတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြျဖစ္ျပီး အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက အဲဒီမူဝါဒေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္၊ ရွင္းပါ့မယ္၊

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြအဖို႕ သူတို႕ယံုၾကည္ရပ္တည္သလို တိုင္းျပည္ရဲ့အေျပာင္းအလဲေတြကို လက္ေတြ႕ဖန္တီးႏိုင္ဖို႕ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာလိုအပ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ၾကတယ္၊ လက္ရွိအစိုးရရဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို ေဝဘန္သုံးသပ္ရင္း သူတို႕ပါတီအာဏာရရင္ ေဆာင္ရြက္မည့္ တိုင္းျပည္ရဲ့အေရးကိစၥေတြကို ပါတီဝင္မ်ားေဆြးေႏြးျပီး ဆုံးျဖတ္ၾကတယ္၊ ဒီလိုနဲ႕ ပါတီအလိုက္ တိုင္းျပည္အတြက္ ႏိုင္ငံျခားေရး၊ အလုပ္သမားအေရး၊ လယ္သမားအေရး၊ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ကာကြယ္ေရး၊ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရးစသျဖင့္ အခန္းကဏၰအလိုက္ မူဝါဒေတြ ေရးဆြဲျပင္ဆင္ၾကတယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေရာက္တဲ့အခါ ပါတီကိုယ္စားျပဳ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ား၊ သမၼတေလာင္းမ်ား၊ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေလာင္းမ်ားက ပါတီရဲ့ မူဝါဒေတြကို မဲဆနၵရွင္ျပည္သူမ်ားထံ ခ်ျပျပီး လူထုရဲ့ ေထာက္ခံမႈနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရပါတယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရလို႕ သမၼတ (သို႕မဟုတ္) ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာတဲ့အခါ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ေခါင္းေဆာင္ျပီး သက္ဆိုင္ရာပါတီက ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူဝါဒမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကပါတယ္၊ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာဆိုရင္လည္း ပါတီအသီးသီးက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံရတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက သက္ဆိုင္ရာ ပါတီအလိုက္ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူဝါဒေတြကို ျပိဳင္ဆိုင္တင္ျပရင္း ဥပေဒျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းၾကပါတယ္၊ ထုံးစံအတိုင္း လႊတ္ေတာ္တြင္း အမ်ားစုအႏိုင္ရထားတဲ့ပါတီက တင္ျပတဲ့ မူဝါဒေတြကပဲ မဲခြဲရာမွာ အႏိုင္ရျပီး ဥပေဒေတြျဖစ္လာပါတယ္၊ တရားစီရင္ေရးမွာလည္း အႏိုင္ရပါတီက ေရြးခ်ယ္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြက ႏိုင္ငံေတာ္တရားသူၾကီးေတြ ျဖစ္လာျပီး သူတို႕ရဲ့ တရားစီရင္မႈဟာ အႏိုင္ရပါတီရဲ့ တရားေရးမူဝါဒနဲ႕ ထပ္တူထပ္မွ်ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊

အေရးနိမ့္ရတဲ့ပါတီကေတာ့ အႏိုင္ရပါတီအစိုးရရဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို ေဝဘန္ျပစ္တင္္၊ သူတို႕ပါတီရဲ့ မူဝါဒမ်ားနဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္ျပီး သူတို႕မူဝါဒေတြက ပိုျပီးေကာင္းေၾကာင္း သက္ေသျပဖို႕ၾကိဳးစားျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရဖို႕စည္းရုံးရမွာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ႏိုင္ငံေရးပါတီ ဆိုတာ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ မူဝါဒမ်ားကို ခ်မွတ္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ျပီး အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားဆိုတာ အာဏာရပါတီရဲ့ မူဝါဒေတြကို အေကာင္အထည္ရတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းလို႕ ဆိုတာပါ၊ ဒါေပမည့္ က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ပဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားရဲ့ အခန္းကဏၰက မခိုင္မာပဲ အားနည္းေနပါတယ္၊၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ အာဏာရပါတီအစိုးရဆိုတာ မရွိပါ၊ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမတ္ေနရာအမ်ားစုအႏိုင္ရခဲ့တဲ့ ပါတီျဖစ္ေပမည့္ အာဏာရပါတီ မဟုတ္ျပန္ပါ၊

ဆက္ပါဦးမယ္၊

ေလးစားစြာ၊

ေအာင္ဒင္
စက္တင္ဘာ ၉၊ ၂၀၁၃