Burma's Parliament Watch Part (50)

(ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၄၊ အမွတ္ ၁၈၀၊ ဇန္နဝါရီလ ၁၆ ရက္၊ ၂၀၁၄၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၈)

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို အနီးၾကည့္ အေ၀းၾကည့္

ေအာင္ဒင္

အပိုင္း (၅၀) လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ (က)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၆ ရက္ေန႕မွာ က်င္းပတဲ့ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမွာ လူမ်ားစုပါတီျဖစ္တဲ့ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီက အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးတင္ျမ (စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ အမွတ္ ၇ မဲဆနၵနယ္) က ဦးေနဝင္းရဲ့ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီအစိုးရလက္ထက္က ျပ႒န္းခဲ့ျပီး ယေန႕အထိ တည္ဆဲဥပေဒျဖစ္တဲ့ "၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ" ကို ေခတ္နဲ႕ေလ်ာ္ညီေအာင္ ျပင္ဆင္ဖို႕ အဆိုတင္သြင္းခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီအဆိုကို အစိုးရရဲ့ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရးဝန္ၾကီးက ကန္႕ကြက္ေျဖရွင္းျပီး အျခားကိုယ္စားလွယ္မ်ားကလည္း ကန္႕ကြက္ၾကတာမို႕ အဆိုအေရးနိမ့္ခဲ့ပါတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္း ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ ပ႗ိပကၡမ်ားရဲ့ ႐ိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရးအေျခခံ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႕ ကန္႕ကြက္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္၊

အခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒဟာ သက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ရွိသူမ်ားနဲ႕ ကြၽမ္းက်င္သူဥပေဒပညာရွင္မ်ားက လူဦးေရ သန္းေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္စီရွိတဲ့ တရုတ္နဲ႕ အိနိၵယ ႏိုင္ငံၾကီးႏွစ္ခုၾကားမွာတည္ရွိေနရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ လူဦးေရ သန္းတစ္ရာေက်ာ္ရွိျပီး လူဦးေရသိပ္သည္းမႈျမင့္မားလွတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ႏိုင္ငံနဲ႕ ကပ္လ်က္တည္ရွိေနရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားရဲ့ ဝါးမ်ိဳျခင္းမခံရေအာင္၊ လူမ်ိဳးမေပ်ာက္ေအာင္ အမ်ိဳးသားလံုျခံုေရး႐ႉေထာင့္ကေန ေသေသခ်ာခ်ာစီစဥ္ေရးဆြဲခဲ့တာမို႕ လုံးဝမျပင္ဆင္သင့္ေၾကာင္း ကန္႕ကြက္ၾကပါတယ္၊ ျပင္မယ္ဆိုရင္လည္း ဥပေဒမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ားကိုသာ ေခတ္နဲ႕ေလ်ာ္ညီေအာင္ ျပင္ဖို႕ပဲရွိတယ္လို႕ ဆိုသူမ်ားလည္း ရွိၾကပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ ဥပေဒတိုင္းဟာ ျပီးျပည့္စံုတယ္မရွိဘူးလို႕ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒပညာရွင္မ်ားအားလုံးက လက္ခံထားျပီးသားပါ၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီအစိုးရကစလို႕ နဝတ၊ နအဖ အစိုးရမ်ားအထိ အာဏာရွင္အစိုးရမ်ား ေရးဆြဲျပ႒န္းခဲ့တဲ့ ဥပေဒမ်ားမွာ ဥပေဒတစ္ခုခ်င္းအတြင္းမွာေရာ၊ ဥပေဒတစ္ခုနဲ႕ ေနာက္တစ္ခုၾကားမွာေရာ ဝိေရာဓိျဖစ္တဲ့၊ ဆန္႕က်င္တဲ့၊ အဓိပၸာယ္ ႏွစ္မ်ိဳးသက္ေရာက္တဲ့၊ လိုအပ္သလိုဘာသာျပန္လို႕ရတဲ့ ျပ႒န္းခ်က္ေတြအမ်ားၾကီး ပါဝင္ေနတာပါ၊ အာဏာရွင္စနစ္ကို အေထာက္အပံ့ျပဳဖို႕ ေရးဆြဲျပ႒န္းခဲ့တဲ့ ဥပေဒမ်ားျဖစ္တဲ့အတိုင္း အစိုးရအာဏာတည္ျမဲေရးနဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံုေရးကိုသာ ဦးစားေပးေရးဆြဲခဲ့ၾကျပီး ႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ့ အခြင့္အေရးနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့ၾက၊ ကန္႕သတ္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ဒီ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရန္မလိုဘူးလို႕ ျငင္းဆန္ေနမည့္အစား ဘာေတြလိုအပ္သလဲ၊ မွားယြင္းသလဲ၊ လက္ရွိ က်ေနာ္တို႕ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ေခတ္ၾကီး၊ ကမၻာၾကီးနဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိရဲ့လား၊ ဘယ္လိုပိုေကာင္းေအာင္၊ ျပည့္စံုေအာင္လုပ္မလဲ ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာသုံးသပ္သင့္ပါတယ္၊

#၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုႏွင့္ ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒတို႕၏ ပ႗ိပကၡ

၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းကို တရားမဝင္ စိမ့္ဝင္လာၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားရဲ့ အနၱရာယ္ကို ကာကြယ္ဖို႕၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြား တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားရဲ့ အက်ိဳးစီးပြါးနဲ႕ အခြင့္အေရးမ်ားကို ကာကြယ္ဖို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ စနစ္တက်ေရးဆြဲခဲ့တာလို႕ ေျပာၾကပါတယ္၊ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံသားဥပေဒဟာ အင္မတန္တင္းၾကပ္တယ္လို႕ နားလည္လက္ခံထားၾကပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႕ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒပါ ျပ႒န္းခ်က္မ်ားက ႏိုင္ငံသားဥပေဒရဲ့ မူလရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္၊ ႏိုင္ငံတကာက်င့္ထုံးမ်ားနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္ေနပါတယ္၊

၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒမွာ ႏိုင္ငံသား၊ ဧည့္ႏိုင္ငံသား နဲ႕ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ ဆိုျပီး အဆင့္အတန္း သုံးမ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္၊ ပုဒ္မ (၂-ခ) အရ ႏိုင္ငံသားဆိုသည္မွာ "ျမန္မာႏိုင္ငံသား"၊ ပုဒ္မ (၂-ဂ) မွာ ဧည့္ႏိုင္ငံသားဆိုသည္မွာ "ဤဥပေဒအရ သတ္မွတ္ေသာ ဧည့္ႏိုင္ငံသား"၊ ပုဒ္မ (၂-ဃ) မွာ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူဆိုသည္မွာ "ဤဥပေဒအရ သတ္မွတ္ေသာ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ" ဆိုျပီး အဓိပၸယ္ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္၊

"ႏိုင္ငံသား" ျဖစ္မႈနဲ႕ ပါတ္သက္ျပီး ပုဒ္မ (၃) အရ "ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ပါဝင္ေသာနယ္ေျမ တစ္ခုခု၌ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၈၅ ခုႏွစ္၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ မတိုင္မီကာလမွစ၍ ပင္ရင္းႏိုင္ငံအျဖစ္ အျမဲေနထိုင္ခဲ့ေသာ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း စသည့္တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား"၊ ပုဒ္မ (၅) အရ "တိုင္းရင္းသားတိုင္းနဲ႕ တိုင္းရင္းသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား"၊ ပုဒ္မ (၆) အရ "ဤဥပေဒအာဏာတည္သည့္ေန႕တြင္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျပီးသူမ်ား၊ ပုဒ္မ (၇) ပုဒ္မခြဲ (က) (ခ) (ဂ) မ်ားအရ " ႏိုင္ငံသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ဧည့္ႏိုင္ငံသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား၊" အားလုံးဟာ "ႏိုင္ငံသား" မ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္၊

"ဧည့္ႏိုင္ငံသား" နဲ႕ပါတ္သက္ျပီး ပုဒ္မ (၂၃) မွာ "၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒအရ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ရန္ ေလွ်ာက္ထားသူမ်ားသည္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အရည္အခ်င္းမ်ား ကိုက္ညီပါက ဧည့္ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ဗဟိုအဖြဲ႕က သတ္မွတ္ႏိုင္သည္" ဟု ျပ႒န္းထားပါတယ္၊

"ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ" နဲ႕ပါတ္သက္ျပီး ပုဒ္မ (၄၂) အရ "၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒအရ ေလွ်ာက္ထားရန္က်န္ရွိေနေသာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႕မတိုင္မီကာလတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း၌ ေရာက္ရွိေနထိုင္သူႏွင့္ ထိုသူတို႕မွ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ေမြးဖြားသည့္ သားသမီးမ်ား" ၊ ပုဒ္မ (၄၃) အရ "ဤဥပေဒအာဏာတည္သည့္ေန႕မွစ၍ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း၌ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ျပင္ပ၌ျဖစ္ေစ ေမြးဖြားသည့္ (က) ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား။ (ခ) ဧည့္ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား၊ (ဂ) ဧည့္ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသား မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား၊ (ဃ) ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား၊ (င) ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား" သည္ ဗဟိုအဖြဲ႕သို႕ "ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္" ရရန္ ေလွ်ာက္ထားႏိုင္သည္လို႕ ဆိုထားပါတယ္၊

ပုဒ္မ (၇)၊ ပုဒ္မခြဲ (ဃ) (င) (စ) မ်ားအရ ဧည့္ႏိုင္ငံသားနဲ႕ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမ်ားဟာ ၎တို႕ရဲ့ သက္တမ္းအတြင္းမွာ "ႏိုင္ငံသား" ျဖစ္လာခြင့္မရွိ၊ ၎တို႕ရဲ့ ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ျဖစ္တဲ့ သား၊သမီးမ်ားမွာလည္း "ႏိုင္ငံသား" ျဖစ္ခြင့္မရွိပဲ၊ ၎တို႕ရဲ့ တတိယမ်ိဳးဆက္၊ ေျမးမ်ားက်မွသာ "ႏိုင္ငံသား" ျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္၊ ဒီျပ႒န္းခ်က္မ်ားအရ ဧည့္ႏိုင္ငံသားနဲ႕ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမ်ားဟာ ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႕ အဆင့္အတန္းမတူညီၾကပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႕ တန္းတူညီမွ်အခြင့္အေရး မရသင့္ပါ၊ အထူးသျဖင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ အင္မတန္အေရးၾကီးတဲ့ "ႏိုင္ငံေရးရာ ကိစၥ" ေတြမွာ ပါဝင္ခြင့္ မရွိသင့္ပါ၊ ဒါေပမည့္ ပုဒ္ မ (၃၀)၊ ပုဒ္မခြဲ (ဂ) နဲ႕ ပုဒ္မ (၅၃)၊ ပုဒ္မခြဲ (ဂ) တို႕အရ ဧည့္ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႕ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမ်ားဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ (အစိုးရ) က အခါအားေလ်ာ္စြာ သတ္မွတ္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားမွ အပ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဥပေဒပါ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးမ်ားကို ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႕ တန္းတူ ခံစားခြင့္ရွိေနပါတယ္၊

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာလည္း အေျခခ်ေနထိုင္သူေတြကို အဆင့္အတန္း ေလးမ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္၊ (က) အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသား၊ (ခ) အျမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ရသူမ်ား (Permanent Residents)၊ (ဂ) ဒုကၡသည္အျဖစ္ ခိုလံႈခြင့္ရသူမ်ား (Refugees)၊ (ဃ) အလုပ္အကိုင္ သို႕မဟုတ္ ပညာသင္ၾကားေရးႏွင့္ ပါတ္သက္ျပီး ယာယီေနထိုင္ခြင့္ျပဳထားသူမ်ား (Temporary Visa) စသည္ျဖင့္ ခြဲျခားထားပါတယ္၊ ဒီအမ်ိဳးအစားေလးမ်ိဳးစလုံးဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံအတြင္း ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြါးေရးကိစၥေတြအားလုံးမွာ တန္းတူညီမွ်အခြင့္အေရးရၾကေပမည့္ ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြမွာ တန္းတူမရွိပါ၊ အျမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ရသူမ်ား၊ ဒုကၡသည္မ်ား၊ ယာယီေနထိုင္ခြင့္ရသူမ်ားအားလုံးဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ အမ်ိဳးသားလုံျခံုေရးကိစၥေတြမွာ ပါဝင္ခြင့္မရွိပါ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီတည္ေထာင္ခြင့္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုခုမွာ အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ခြင့္၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးခြင့္၊ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းတစ္ေယာက္အတြက္၊ ပါတီတစ္ခုအတြက္ မဲဆြယ္စည္းရုံးခြင့္မရွိပါ၊ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ျပီးသူမ်ားအဖို႕ ဥပေဒအရ ႏွစ္ႏွစ္ စစ္မႈထမ္းရတာကလြဲရင္ အျမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ရသူမ်ား၊ ဒုကၡသည္မ်ားဟာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ႒ာနေတြမွာ အမႈထမ္းခြင့္မရွိပါ၊

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဆိုတာ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်သူမ်ားတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံ (Immigrant Nation) ျဖစ္ပါတယ္၊ ကမာၻတစ္ဝွမ္းက ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်ေနထိုင္လိုသူမ်ား၊ စစ္ေျပး၊ ႏိုင္ငံေရး ဒုကၡသည္မ်ားကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေသာင္းနဲ႕ခ်ီျပီး ၾကိဳဆိုလက္ခံတဲ့ ႏိုင္ငံလည္းျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီႏိုင္ငံမွာေတာင္မွ ႏိုင္ငံသားမဟုတ္ေသးသူမ်ားကို တိုင္းျပည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားမွာ ပါဝင္ခြင့္မျပဳပါ၊ က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက်ေတာ့ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒနဲ႕ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ ႏိုင္ငံသားမဟုတ္တဲ့ ဧည့္ႏိုင္ငံသားမ်ား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမ်ားကို တိုင္းျပည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြမွာ ပါဝင္ခြင့္ျပဳထားတာမို႕ အံ့ဩမိပါတယ္၊

၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု၊ ပုဒ္မ (၃၉၁) ပုဒ္မခြဲ (က) အရ လႊတ္ေတာ္မ်ားသို႕ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ရာမွာ ေရြးေကာက္ပြဲစတင္က်င္းပသည့္ ေန႕ရက္၌ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ျပီး ဥပေဒအရ အရည္အခ်င္းပ်က္ကြက္သူမဟုတ္သည့္ ဆနၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိေသာ ႏိုင္ငံသားႏွင့္ "ဥပေဒအရ ဆနၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူ" တိုင္းသည္ ဆနၵမဲေပးခြင့္ရွိသည္လို႕ ျပ႒န္းထားပါတယ္၊ အဲဒီ ျပ႒န္းခ်က္မွာ ပါဝင္တဲ့ "လႊတ္ေတာ္မ်ား" ဆိုတာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္နဲ႕ တိုင္းေဒသၾကီး/ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကျပီး "ဥပေဒအရ ဆနၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူ" ဆိုတာ ဧည့္ႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမ်ားကို ဆိုလိုပါတယ္၊

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ မတ္လ ၈ ရက္ေန႕မွာ နအဖအစိုးရက ျပ႒န္းခဲ့ျပီး ယေန႕အထိ တည္ဆဲျဖစ္တဲ့ "ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္းဥပေဒ"၊ ပုဒ္မ (၄) ပုဒ္မခြဲ (က) မွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီတည္ေထာင္လိုသူမ်ားသည္ " ႏိုင္ငံသား၊ ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ သို႕မဟုတ္ ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ား ျဖစ္ရမည္" လို႕ ျပ႒န္းထားပါတယ္၊ ပုဒ္မ (၁၀) ပုဒ္မခြဲ (က) မွာလည္း ပါတီဝင္မ်ားစည္းရုံးရာမွာ "ႏိုင္ငံသား၊ ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ သို႕မဟုတ္ ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ား" ကိုသာ စည္းရုံးရမည္လို႕ ဆိုထားျပန္ပါတယ္၊ ဒီဥပေဒအရ ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ သို႕မဟုတ္ ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ားအားလုံးဟာ ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႕ တန္းတူ ႏိုင္ငံေရးပါတီ တည္ေထာင္ခြင့္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွာ ပါဝင္ခြင့္ရွိေနပါတယ္၊ တနည္းအားျဖင့္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သုံးေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ သို႕မဟုတ္ ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ားဟာ ပါတီစံုႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈထဲ ပါဝင္ခြင့္ရေနပါတယ္၊

နအဖအစိုးရကပဲ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ မတ္လ (၈) ရက္ေန႕မွာပဲ ျပ႒န္းခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒ၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ တိုင္းေဒသၾကီးႏွင့္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ မ်ားမွာလည္း ပုဒ္မ (၆)၊ ပုဒ္မခြဲ (က) မွာ "ေရြးေကာက္ပြဲစတင္ က်င္းပသည့္ေန႕တြင္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ျပီး ဤဥပေဒပါျပ႒န္းခ်က္မ်ားႏွင့္ မဆန္႕က်င္ေသာ ႏိုင္ငံသား၊ ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ သို႕မဟုတ္ ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္သူ" မ်ားဟာ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဆနၵမဲေပးခြင့္ရွိသည္လို႕ ျပ႒န္းထားပါတယ္၊ ဒီဥပေဒမ်ားဟာလည္း ယေန႕အထိ တည္ဆဲဥပေဒမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္၊ ဒီဥပေဒမ်ားအရ "ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ သို႕မဟုတ္ ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္သူမ်ား" ဟာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဆနၵမဲေပးခြင့္ရွိပါတယ္၊

အထက္ပါ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို ၾကည့္ရင္ "ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ သို႕မဟုတ္ ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္သူ" မ်ားဟာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ "ႏိုင္ငံသားမ်ား" မဟုတ္ၾကေပမည့္၊ "ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္" မရႏိုင္ၾကေပမည့္ ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားတည္ေထာင္ခြင့္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီဝင္ျဖစ္ခြင့္၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဆနၵမဲေပးခြင့္၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၎တို႕ႏွစ္သက္ရာ ကိုယ္စားလွယ္၊ ၎တို႕ကိုယ္စားျပဳရာ ပါတီအတြက္ မဲဆြယ္စည္းရုံးခြင့္ေတြ ရွိေနပါတယ္၊ တနည္းအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆိုရင္ "ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ သို႕မဟုတ္ ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္သူ" မ်ားဟာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အေရြးခံခြင့္မရွိတာကလြဲလို႕  ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ တစ္စံုတစ္ရာဩဇာသက္ေရာက္ခြင့္ ရွိေနပါတယ္၊ ဒါဟာျဖင့္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒရဲ့ "အမ်ိဳးသားလုံျခံုေရး" ရည္မွန္းခ်က္နဲ႕ေရာ၊ ႏိုင္ငံတကာက အေလ့အက်င့္မ်ားနဲ႕ပါ ဆန္႕က်င္ေနပါတယ္၊

#ဖိနပ္နဲ႕ ေျခေထာက္ ျပႆနာ

ဒီျပႆနာက ေျခေထာက္က ဖိနပ္ထက္ပိုၾကီးေနတဲ့ ျပႆနာမ်ိဳးပါ၊ မေတာ္တဲ့ ဖိနပ္ကို အတင္းစြပ္ေနရင္ ေျခေထာက္နာပါလိမ့္မယ္၊ ဖိနပ္လည္း ပ်က္စီးႏိုင္ပါတယ္၊ ဖိနပ္နဲ႕ ေတာ္ေအာင္ ေျခေထာက္ကို ျဖတ္ပစ္ဖို႕ေတာ့လည္း မသင့္ပါ၊ ေျခေထာက္နဲ႕ေတာ္တဲ့ ဖိနပ္အသစ္ကိုပဲ ေျပာင္းစီးမွ ျဖစ္မွာပါ၊

ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္၊

ေလးစားစြာ၊

ေအာင္ဒင္
ဇန္နဝါရီ ၉၊ ၂၀၁၄