ျမန္မာႏိုင္ငံ၏
ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို အနီးၾကည့္ အေ၀းၾကည့္
ေအာင္ဒင္
အပိုင္း
(၅၁) လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ (ခ)
#ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း
ကမၻာ႕ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္းနဲ႕ ပါတ္သက္ျပီး
အနည္းဆုံး ေလးမ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္၊ (က) ေမြးရာပါႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း (Citizenship
by Birth) ၊ (ခ) မ်ိဳး႐ိုးဆက္ႏြယ္မႈျဖင့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း (Citizenship by
Descent)၊ (ဂ) လက္ထပ္ထိန္းျမားျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း (Citizenship by
Marriage)၊ နဲ႕ (ဃ) သတ္မွတ္ထားေသာအရည္အခ်င္းျပည့္မီ၍ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း
(Citizenship by Naturalization) တို႕ ျဖစ္ၾကပါတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္းကို အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား၊ အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားမွ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္းျပ႒န္းခ်က္မ်ားနဲ႕
ႏိႈင္းယွဥ္သုံးသပ္ျပခ်င္ပါတယ္၊
#ေမြးရာပါ
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း (Citizenship by Birth)
၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ တိုင္းရင္းသားတိုင္းသည္လည္းေကာင္း၊
တိုင္းရင္းသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူတိုင္းသည္လည္းေကာင္း ေမြးရာပါႏိုင္ငံသား ျဖစ္ပါတယ္
(ပုဒ္မ ၅)၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း၌ ႏိုင္ငံသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား အားလုံးဟာ ေမြးရာပါ
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၾကပါတယ္ (ပုဒ္မ ၇-က)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ေမြးဖြားတယ္ဆို႐ံုနဲ႕
အလိုအေလ်ာက္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္မေပးပါ၊ ျမန္မာ့အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားနဲ႕ အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားမွာလည္း
အလားတူပါ၊ ႏိုင္ငံတြင္းေမြးဖြားတာနဲ႕ အလိုအေလ်ာက္ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္မေပးပါ၊ ဒါေပမည့္
ခြၽင္းခ်က္အေနနဲ႕ ခြင့္ျပဳတာေတြရွိပါတယ္၊
ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ေမြးဖြားျပီး ႏိုင္ငံသားမဟုတ္သူ
မိဘႏွစ္ပါးက ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ေမြးဖြားတဲ့ ကေလးကို ႏိုင္ငံသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္၊
ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံတြင္းမွာ ေတြ႕ရတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကိုလည္း ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္၊
တရုတ္ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံမဲ့မိဘႏွစ္ပါးမွ တရုတ္ႏိုင္ငံအတြင္း ေမြးဖြားတဲ့ ကေလးမ်ား သို႕မဟုတ္
မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကို ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံအတြင္းေမြးဖြားတဲ့
မိဘမဲ့ကေလးမ်ားဟာ ႏိုင္ငံသားမ်ားျဖစ္ပါတယ္၊ နီေပါႏိုင္ငံမွာေတာ့ မိဘႏွစ္ပါးက ႏိုင္ငံသားမဟုတ္ေစဦးေတာ့
ယင္းမိဘမ်ားက ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ေမြးဖြားတဲ့ ကေလးမ်ားကို ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္၊
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံသားတစ္ဦးနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးတို႕မွ ေမြးဖြားတဲ့
ကေလးကို ႏိုင္ငံအတြင္း ေမြးဖြားသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံျပင္ပမွာ ေမြးဖြားသည္ျဖစ္ေစ ထိုင္းႏိုင္ငံသားအျဖစ္
အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္၊ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံမဲ့ မိဘႏွစ္ပါးက ႏိုင္ငံတြင္းမွာေမြးဖြားတဲ့
ကေလး၊ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ စြန္႕ပစ္ထားျခင္းခံရတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ႏိုင္ငံမဲ့၊ မိဘမဲ့ ကေလးမ်ားကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးေရး
စဥ္းစားသင့္ပါတယ္၊ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ကေလးမ်ားကို ႏိုင္ငံမဲ့ မျဖစ္ေစသင့္ပါ၊ ဒီလိုေျပာေတာ့
ဗုဒၶဘာသာဝင္အခ်ိဳ႕က ဘာသာျခားေတြမွာ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕မို႕ မိသားစုတစ္စုထဲမွာတင္
ကေလးေတြအမ်ားၾကီးရွိေနတာကို ေထာက္ျပျပီး ကန္႕ကြက္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ဘက္မ်ားလို႕
ကေလးေမြးဖြားမႈမ်ားျပားတာကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ဆိုျပီး မိသားစုတစ္စုမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ထက္ပိုမယူရလို႕
လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတည္းအေပၚ သီးျခားအမိန္႕ထုတ္ကန္႕သတ္တာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါ၊ ႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္းမွာ
အားလုံးအေပၚသက္ေရာက္တဲ့ "တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ ဥပေဒ" ျပ႒န္းဖို႕ သင့္ပါတယ္၊ဘာသာျခားေတြကို
အိမ္ေထာင္ဘက္အမ်ားၾကီးရွိတာကို ျပစ္တင္႐ံႈ႕ခ်ျပီး ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြက်ေတာ့ မယားျပိဳင္စနစ္ခြင့္ျပဳထားတာ
မသင့္ေတာ္ပါ၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးမ်ားဟာ မိဘမ်ားေၾကာင့္ အျပစ္ေပးမခံရသင့္ပါ၊ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ၊
နယ္စပ္ေဒသက ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ႏိုင္ငံတြင္း ျပည္တြင္းစစ္နဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကေန
ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ရင္း ႏိုင္ငံမဲ့ ဘဝေရာက္ၾကရတဲ့ တိုင္းရင္းသားမိဘမ်ားကေန ေမြးဖြားတဲ့
ႏိုင္ငံမဲ့ကေလးေတြ ေသာင္းနဲ႕ခ်ီျပီး ရွိေနတာကိုလည္း ငဲ့ညွာၾကေစခ်င္ပါတယ္၊
#မ်ိဳး႐ိုးဆက္ႏြယ္မႈျဖင့္
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း (Citizenship by Descent)
၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ပြါးတဲ့
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲ မတိုင္မီ၊ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္မတိုင္မီကတည္းက
အျမဲအေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း စတဲ့
တိုင္းရင္းသားမ်ားနဲ႕ မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားဟာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ပါတယ္ (ပုဒ္မ ၃)၊ တိုင္းရင္းသားတိုင္းနဲ႕
တိုင္းရင္းသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူတိုင္းဟာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ပါတယ္ (ပုဒ္မ ၅)၊ ႏိုင္ငံသားမိဘႏွစ္ပါးမွေသာ္လည္းေကာင္း၊
ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ဧည့္ႏိုင္ငံသားမိဘႏွစ္ပါးမွေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ
မိဘႏွစ္ပါးမွေသာ္လည္းေကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း၌ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ျပင္ပ၌ျဖစ္ေစ ေမြးဖြားသူမ်ားသည္လည္း
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ပါတယ္ ပုဒ္မ (၇-က/ခ/ဂ)၊ ဧည့္ႏိုင္ငံသားနဲ႕ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမ်ားရဲ့
သားသမီးမ်ားနဲ႕ ႏိုင္ငံသား၊ ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမ်ားနဲ႕ လက္ထပ္ျခင္းျဖင့္
ေမြးဖြားတဲ့ တတိယမ်ိဳးဆက္မ်ားဟာလည္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ပါတယ္ (ပုဒ္မ ၇-ဃ/င/စ)၊
ကေမၻဒီးယားႏိုင္ငံ၊ တရုတ္ႏိုင္ငံ၊ လာအို (ေလာ) ႏိုင္ငံ
တို႕မွာ ႏိုင္ငံသားမိခင္ သို႕မဟုတ္ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ တရားဝင္သားသမီးကို ႏိုင္ငံျပင္ပမွာေမြးဖြားသည္ျဖစ္ေစ
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊ အိနိၵယႏိုင္ငံမွာေတာ့ အိနိၵယႏိုင္ငံသား ဖခင္က ေမြးတဲ့
ကေလးကို ႏိုင္ငံျပင္ပမွာေမြးသည္ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊
တရားဝင္လက္ထပ္ထိန္းျမားျခင္းမျပဳထားတဲ့ အိနိၵယႏိုင္ငံသား မိခင္က ႏိုင္ငံတြင္းမွာေမြးဖြားတဲ့
ကေလးကိုလည္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊
မေလးရွားႏိုင္ငံမွာ တရားဝင္လက္ထပ္ထိန္းျမားျခင္းမျပဳထားတဲ့
မေလးရွားႏိုင္ငံသားမိဘႏွစ္ပါးက ေမြးတဲ့ ကေလးကို ႏိုင္ငံျပင္ပမွာေမြးသည္ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊ မေလးရွားႏိုင္ငံအတြင္းမွာ
မေလးရွားႏိုင္ငံသား မိခင္ကေမြးတဲ့ ကေလးကိုလည္း
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊
နီေပါႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံသားဖခင္ကေမြးတဲ့ ကေလးကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊ ဗီယက္နမ္နဲ႕ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမွာ
မိဘတစ္ေယာက္က ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံသားျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ကေလးကို ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေမြးေမြး ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ
တရားဝင္လက္ထပ္ထိန္းျမားျခင္းမျပဳထားတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံသား မိခင္နဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသား သို႕မဟုတ္
ႏိုင္ငံမဲ့ ဖခင္က ေမြးတဲ့ ကေလးကို ႏိုင္ငံျပင္ပမွာ ေမြးဖြားသည္ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ
ေမြးဖြားျပီး အနည္းဆုံး မိဘတစ္ပါးက ထိုင္းႏိုင္ငံသားျဖစ္မယ္ဆိုရင္လည္း အဲဒီကေလးကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးပါတယ္၊
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္နဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္တို႕
တရားဝင္လက္ထပ္ထိန္းျမား၍ျဖစ္ေစ၊ လက္မထပ္ပဲျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံအတြင္း၌ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံျပင္ပ၌ျဖစ္ေစ
ေမြးဖြားေသာ ကေလးမ်ားနဲ႕ ပါတ္သက္ျပီး "ႏိုင္ငံသား" ျဖစ္ခြင့္ လုံးဝမေပးထားပဲ
"ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ" ျဖစ္ရန္ ေလွ်ာက္ထားခြင့္ပဲ ရွိပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း၌ျဖစ္ေစ၊
ႏိုင္ငံေတာ္ျပင္ပ၌ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ား၊
ဧည့္ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသားမိဘႏွစ္ပါးမွ
ေမြးဖြားသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူႏွင့္
ႏိုင္ငံျခားသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ားဟာ "ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္"
ရရန္ ဗဟိုအဖြဲ႕သို႕ ေလွ်ာက္ထားႏိုင္ပါတယ္ (ပုဒ္မ ၄၃-က/ဂ/င)၊
က်ေနာ္႔အျမင္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ဦးနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးတို႕
ႏိုင္ငံတြင္းမွာျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံျပင္ပမွာျဖစ္ေစ တရားဝင္လက္ထပ္ထိန္းျမားျပီး ေမြးဖြားတဲ့
ကေလးမ်ားကိုလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ေပးသင့္ပါတယ္၊ ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒက ပူးတြဲႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈကို
လက္မခံတာမို႕ ဒီကေလးရဲ့ မိဘမ်ားက ကေလးကို အျခားႏိုင္ငံသား မျဖစ္ေစခ်င္ပဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသားပဲ
ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ၾကိဳဆိုလက္ခံသင့္ပါတယ္၊
#လက္ထပ္ထိန္းျမားျခင္းျဖင့္
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း (Citizenship by Marriage)
၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးဟာ
ျမန္မာႏိုင္ငံသားႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳကာမွ်ျဖင့္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ကို အလိုအေလ်ာက္မရႏိုင္ပါ
(ပုဒ္မ ၁၅-ခ)၊
ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံသား အမ်ိဳးသားတစ္ဦးရဲ့ ႏိုင္ငံျခားသူ
အိမ္ေထာင္ဘက္ဟာ လက္ထပ္တဲ့ေန႕က စလို႕ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္၊ ႏိုင္ငံသားအမ်ိဳးသမီးရဲ့
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ႏိုင္ငံျခားသားကေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြျပည့္မီမယ္၊ ႏိုင္ငံတြင္းမွာလည္း
ႏွစ္ႏွစ္ဆက္တိုက္ေနတယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားေလွ်ာက္ခြင့္ရွိပါတယ္၊ သူတို႕ရဲ့ မူလႏိုင္ငံသားအျဖစ္ေတြကိုေတာ့
စြန္႕လႊတ္ရမွာပါ၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံသား အမ်ိဳးသားတစ္ဦးနဲ႕ လက္ထပ္တဲ့
ႏိုင္ငံျခားသူဟာ သူမရဲ့ မူလႏိုင္ငံသားအျဖစ္ကို စြန္႕လႊတ္ျပီးရင္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံသား
ျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္၊ မေလးရွားႏိုင္ငံမွာလည္း အလားတူပါ၊ ဒါေပမည့္ လက္ထပ္ျခင္းဟာ ပထမႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ
ကြာရွင္းျပတ္စဲမယ္၊ လက္ထပ္ျခင္းပ်က္ျပယ္မယ္ဆိုရင္ ေပးအပ္ထားတဲ့ မေလးရွားႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈကို
ျပန္လည္ရုပ္သိမ္းပါတယ္၊ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံသား အမ်ိဳးသားတစ္ဦးနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့
ႏိုင္ငံျခားသူဟာ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္မယ္၊ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ႏွစ္ႏွစ္ဆက္တိုက္ေနထိုင္ခဲ့မယ္၊
ဆက္လက္ျပီးေတာ့လည္း စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ အျမဲတမ္းေနထိုင္ေတာ့မယ္လို႕ ကတိျပဳရင္ စကၤာပူႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္၊
#သတ္မွတ္ထားေသာအရည္အခ်င္းျပည့္မီ၍
ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း (Citizenship by Naturalization)
၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ ဧည့္ႏိုင္ငံသားမ်ား၊
ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမ်ားနဲ႕ သူတို႕က ေမြးဖြားတဲ့ သားသမီးမ်ားဟာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္
လုံးဝမရွိပါ၊ သူတို႕ရဲ့ တတိယမ်ိဳးဆက္ျဖစ္တဲ့ ေျမးမ်ားလက္ထက္က်မွပဲ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္
(ပုဒ္မ ၇-ဃ/င/စ)၊ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႕မွစ၍ ဤဥပေဒပါ ျပ႒န္းခ်က္တစ္ရပ္ရပ္ရပ္မွအပ မည္သည့္ႏိုင္ငံျခားသားမွ်
“ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္” ရရန္ ေလွ်ာက္ထားခြင့္မရွိေစရ လို႕လည္း ျပ႒န္းထားပါတယ္ (ပုဒ္မ
၇၂)၊ ဒါေပမည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ (အခုေတာ့
အစိုးရအဖြဲ႕) သည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏အက်ိဳးငွါ မည္သူကိုမဆို ႏိုင္ငံသား သို႕မဟုတ္ ဧည့္ႏိုင္ငံသား
သို႕မဟုတ္ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏိုင္သည္လို႕ ဆိုျပန္ပါတယ္ (ပုဒ္မ ၇-က)၊
ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံသားမဟုတ္သူေတြကို သတ္မွတ္ထားတဲ့
စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ျပည့္မီတယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားေလွ်ာက္ခြင့္ေပးပါတယ္၊ စည္းကမ္းခ်က္ေတြက
ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ အနည္းဆုံး ငါးႏွစ္ဆက္တိုက္ ေနထိုင္ဘူးရမယ္၊ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံရဲ့
ဘာသာစကားနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကိုနားလည္ရမယ္၊ ပံုမွန္ဝင္ေငြရွိတဲ့ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူျဖစ္ရမယ္၊
ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ရမယ္၊ စသည္ျဖင့္ပါ၊
တရုတ္ႏိုင္ငံမွာလည္း ႏိုင္ငံသားမဟုတ္သူ
တစ္ေယာက္ဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျခခ်ေနထိုင္ေနသူျဖစ္ရင္၊ တရုတ္ျပည္တြင္းမွာ
တရုတ္ႏိုင္ငံသား ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြရွိရင္၊ အျခားသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားနဲ႕ ျပည့္စံုရင္ တရုတ္ႏိုင္ငံသား
ေလွ်ာက္ခြင့္ရွိပါတယ္၊ အိနိၵယႏိုင္ငံမွာ အနည္းဆုံး ငါးႏွစ္ဆက္တိုက္ေနထိုင္ေနသူ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ဟာ
သူရဲ့ မူလႏိုင္ငံသားအျဖစ္ကို စြန္႕လႊတ္ရင္ အိနိၵယႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမွာလည္း
အလားတူပါ၊ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ပိုတာက ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ေလွ်ာက္ထားမည့္ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ဟာ
အသက္ ၂၁ ႏွစ္ျပည့္ျပီးသူ ျဖစ္ရပါမယ္၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမွာ ေျပာဆိုေနတဲ့ ဘာသာစကား၊
အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံသမိုင္းနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို နားလည္တတ္ကြၽမ္းရပါမယ္၊ ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္ဖူးျခင္းမရွိရပါ၊
စိတ္ပိုင္း၊ ရုပ္ပိုင္းက်န္းမာရပါမယ္၊ ပံုမွန္ဝင္ေငြရွိတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ေနသူျဖစ္ရပါမယ္၊
လာအို (ေလာ) ႏိုင္ငံမွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ျပီး ေလာႏိုင္ငံရဲ့
ဘာသာစကားကို ေရးႏိုင္၊ ဖတ္ႏိုင္၊ ေျပာႏိုင္တဲ့၊ ေလာႏိုင္ငံရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကို
နားလည္တဲ့၊ ေလာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ေနတဲ့၊ ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္ဘူးျခင္းမရွိတဲ့
ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးဟာ သူ႕ရဲ့ မူလႏိုင္ငံသားအျဖစ္ကို စြန္႕လႊတ္ျပီးရင္ ေလာႏိုင္ငံ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ရဲ့
ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ ေလာႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္၊
နီေပါႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရဖို႕အတြက္
ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးဟာ နီေပါႏိုင္ငံရဲ့ ဘာသာစကားကို ေရးႏိုင္၊ ဖတ္ႏိုင္ရပါမယ္၊ နီေပါႏိုင္ငံအတြင္းမွာ
အလုပ္အကိုင္ရွိရမွာျဖစ္ျပီး အနည္းဆုံး ၁၅ ႏွစ္ဆက္တိုက္ေနထိုင္ေနသူျဖစ္ရပါမယ္၊ သူ႕ရဲ့
မူလႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈကိုလည္း စြန္႕လႊတ္ရပါမယ္၊ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမွာအျမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ရထားတဲ့
ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးဟာ အနည္းဆုံး ၁၀ ႏွစ္ဆက္တိုက္ေနထိုင္ျပီး ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံရဲ့
ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ဘာသာစကားကို နားလည္ရင္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္၊ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံနဲ႕
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာလည္း အလားတူပါ၊ ဒါေပမည့္ ႏိုင္ငံတြင္း တစ္ဆက္တစ္စပ္ထဲအေျခခ်ေနထိုင္ျခင္းလိုအပ္ခ်က္ကိုေတာ့
ငါးႏွစ္ပဲ သတ္မွတ္ထားပါတယ္၊ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ အသက္ ၂၁ ႏွစ္ျပည့္ျပီး ႏိုင္ငံတြင္းမွာ
စုစုေပါင္း ၁၀ ႏွစ္ (ဆက္တိုက္ျဖစ္ေစ၊ စုေပါင္း၍ျဖစ္ေစ) ေနထိုင္ခဲ့ျပီး ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္သူ၊
စကၤာပူႏိုင္ငံသုံး ဘာသာစကားကို နားလည္သူ၊ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ အျမဲတမ္းအေျခခ်ေနထိုင္ဖို႕
ဆုံးျဖတ္ထားသူျဖစ္ရင္ စကၤာပူႏိုင္ငံသား ေလွ်ာက္ခြင့္ရွိပါတယ္၊ ေလွ်ာက္လႊာမတင္ခင္ အနည္းဆုံး
တစ္ႏွစ္ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္းမွာ ဆက္တိုက္ေနထိုင္ဖို႕ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္၊
၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒမွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္လုံးဝေပးမထားပါ၊ ပုဒ္မ (၇၂) အရ မည္သည့္ ႏိုင္ငံျခားသားမွ်
"ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရရန္" ေလွ်ာက္ထားခြင့္မရွိေစရလို႕ ျပ႒န္းထားပါတယ္၊ ဒီဥပေဒပါ
အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားအရ "ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ" ဟာ "ႏိုင္ငံသား"
မဟုတ္ပါ၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကို "ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ"
အျဖစ္ေတာင္မွ ခြင့္မျပဳဘူးလို႕ နားလည္ရပါတယ္၊ ပုဒ္မ (၈-က) အရ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အက်ိဳးစီးပြါးအတြက္
မည္သူကိုမဆို "ႏိုင္ငံသား" အျဖစ္ သတ္မွတ္ႏိုင္သည္လို႕ ဆိုထားေပမည့္ ဒီျပ႒န္းခ်က္ရဲ့
"မည္သူမဆို" ဆိုတာ "ႏိုင္ငံျခားသား (သို႕မဟုတ္) ႏိုင္ငံသားနဲ႕ လက္ထပ္တဲ့
ႏိုင္ငံျခားသား (သို႕မဟုတ္) ႏိုင္ငံသားနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသား မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားတဲ့
သားသမီးမ်ား" ပါဝင္ျခင္းရွိမရွိဆိုတာကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိရပါ၊ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို
ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ေလွ်ာက္ထားဖို႕လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ားကိုလည္း လုံးဝျပ႒န္းမထားပါ၊
ကမၻာ႕ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားမွာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို အရည္အခ်င္းသတ္မွတ္ျပီး
ျပည့္မီတယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးတာဟာ အဲဒီပုဂိၢဳလ္မ်ားကတဆင့္ ရရွိႏိုင္တဲ့
အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ အေတြ႕အၾကံု၊ ကြၽမ္းက်င္မႈ၊ အဆက္အသြယ္၊ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈ ၊
ရင္းႏွီးျမႇဳတ္ႏွံမႈ စတာေတြနဲ႕ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံရဲ့ အက်ိဳးစီးပြါးကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစဖို႕
ျဖစ္ပါတယ္၊ ႏိုင္ငံတကာကူးသန္းဆက္ဆံမႈေတြ ပိုမိုမ်ားျပားျပီး ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္မႈေတြ
ျမင့္မားလာတဲ့ ဒီေန႕ေခတ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံတစ္ခုအဖို႕
ႏိုင္ငံေတာ္အက်ိဳးစီးပြါးကို အေထာက္အကူျပဳႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးျပီး
ဖိတ္ေခၚဖို႕ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္၊
ဆက္ပါဦးမယ္၊
ေလးစားစြာ
ေအာင္ဒင္
ဇန္နဝါရီ ၁၀၊ ၂၀၁၄
ဇန္နဝါရီ ၁၀၊ ၂၀၁၄
(ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၄၊ အမွတ္ ၁၈၁၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၃ ရက္၊
၂၀၁၄၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၈)
0 comments:
Post a Comment