Rejection by RIT, 1984

၁၉၈၂-၈၃ ခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ စတုတၳႏွစ္ စာေမးပြဲကို မ႐ႉမလွ က်ျပီး ၁၉၈၃-၈၄ စာသင္ႏွစ္မွာ ခံုနံပါတ္က စ-စက္မႈ-၃၀၁ ျဖစ္သြားပါတယ္၊ အဲဒီႏွစ္မွာလဲ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မျပည့္လို႕ အိမ္ကို ေက်ာင္းက တိုင္စာပို႕ပါတယ္၊ အဲဒီႏွစ္မွာေတာ့ ကံအားေလ်ာ္စြာ စာေမးပြဲေအာင္ပါတယ္၊ ၁၉၈၄-၈၅ မွာ ပဉၥမႏွစ္ တက္ခဲ့ျပီး အဲဒီ ပဉၥမႏွစ္ ကိုပဲ ႏွစ္ၾကိမ္ဆက္က်လို႕ ၁၉၈၇ မွာ ျပင္ပေက်ာင္းသား (External) ဘဝနဲ႕ ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္၊ ၁၉၈၈ မွာ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသားဘဝ ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာပဲ မတ္လ ၁၃ ရက္အေရးအခင္း ကို ၾကဳံေတြ႕ျဖတ္သန္းခဲ့ရျပီး ၁၉၈၉ ဧျပီလ ၂၃ ရက္ေန႕မွာ အဖမ္းခံခဲ့ရပါတယ္၊ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ေလးႏွစ္ နဲ႕ သုံးလ ေနထိုင္ခဲ့ရျပီး ၁၉၉၃ ဂ်ဴလိုင္ ၇ ရက္ေန႕မွာ သရက္ေထာင္က လြတ္ပါတယ္၊ အဲဒီေနာက္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာၾကီး ဦးၾကင္စိုး ရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ျပန္ရျပီး ၁၉၉၄ မွာ စက္မႈအင္ဂ်င္နီယာဌာနက ဆရာမ်ား ရဲ့ ကူညီေဆာင္္မမႈေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္စာေမးပြဲကို ေနာက္ဆုံးက ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္၊ ေအာင္စာရင္းစာမ်က္ႏွာ မွာ က်ေနာ္႕ အမည္ေအာက္မွာ ေမာ္ကြန္းထိန္း နဲ႕ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ရဲ့ လက္မွတ္ေတြပဲ ရွိပါေတာ့တယ္၊

ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္မွာ ၁၉၈၁ မွာတတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား ဘဝနဲ႕ စတင္ရင္း ၁၉၉၄ မွာ စက္မႈအင္ဂ်င္နီယာဘြဲ့ရရွိခဲ့ေတာ့ စုစုေပါင္း ၁၄ ႏွစ္ၾကာခဲ့ပါတယ္၊ က်ေနာ္႕အရင္က ကိုဘေသာင္း (ေမာင္ေနသစ္၊ ေရဦး) ကို ေက်ာင္းသက္အရွည္ဆုံးေက်ာင္းသားၾကီးအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္က ကိုေနသစ္ ရဲ့ စံခ်ိန္ကို ခ်ိဳးလိုက္ႏိုင္ျပီ ထင္ပါရဲ့၊

ဘဝမွာ မေအာင္ျမင္သူတေယာက္ရဲ့ မွတ္တမ္းတခုပါ၊ အားက်စရာမဟုတ္ပါေၾကာင္း၊၊၊

ေအာင္ဒင္/ ဒတၳ