က်ယ္ေလာင္ျခင္းႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ျခင္း

(7 Day Daily ေန႕စဥ္သတင္းစာ၊ စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္၊ ၂၀၁၅၊ ေသာၾကာေန႕)

က်ယ္ေလာင္ျခင္းႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ျခင္း

ေအာင္ဒင္

#သန္းေခါင္ေက်ာ္ သီခ်င္းသံမ်ား

၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ ရက္တစ္ရက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ ပုဇြန္ေတာင္၊ လမ္း ၅၀ အလယ္ဘေလာက္က တိုက္ခန္းတစ္ခုမွာ က်ေနာ္ ေခတၱတည္းခိုေနခ်ိန္ပါ။ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ေစာေစာမွာ ခရီးသြားဖို႕ ေလယဥ္ကြင္းဆင္းရမွာမို႕ ည ၉ နာရီေလာက္ကတည္းက အိပ္ရာဝင္ခဲ့ပါတယ္။ အေတြးေတြ မ်ားလြန္းလို႕ ခ်က္ခ်င္းအိပ္မေပ်ာ္ပဲ မ်က္လုံးစံုမွိတ္လို႕ အိပ္ဖို႕ၾကိဳးစားေနတုံး အင္မတန္က်ယ္ေလာင္တဲ့ သီခ်င္းသံမ်ားက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညကို ျဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးလိုက္ပါတယ္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ပါျပီ။ ၅၁ လမ္းထိပ္မွာရွိတဲ့ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းက ညနက္သန္းေခါင္မွာ အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႕ ကုလားသီခ်င္းေတြကို က်ယ္ေလာင္ဆူညံစြာ ထုတ္လႊင့္ေနတာပါ။ အိပ္မေပ်ာ္ရတဲ့အထဲ အင္မတန္က်ယ္ေလာင္တဲ့ သီခ်င္းသံမ်ားေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ အိပ္မရေတာ့ပါ။ လူေတြရဲ့ ႏွလုံးသားကို ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေစတဲ့ ဂီတဆိုတာလည္း အေျခအေန အခ်ိန္အခါ မတိုက္ဆိုင္ရင္၊ အလြန္က်ယ္ေလာင္လြန္းရင္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္စရာမရွိပဲ မုန္းတီးစက္ဆုတ္စရာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ နားလည္သေဘာေပါက္လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီ ဘုရားေက်ာင္းက ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို ဂ႐ုမစိုက္၊ အမႈမထားပဲ သီခ်င္းေတြ၊ တီးလုံးေတြကို အဆက္မျပတ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ က်ယ္ေလာင္ဆူညံစြာ ထုတ္လႊင့္ျပီးတဲ့ေနာက္ မနက္ ၂ နာရီေလာက္မွာမွ ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။

သီခ်င္းသံေတြ တိတ္သြားေပမည့္ အိပ္လို႕ေတာ့ မရႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား အဲဒီ ဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းက ညဥ့္နက္သန္းေခါင္မွာ ရပ္ကြက္လူထုကို အသံနဲ႕ အေႏွာက္အယွက္ေပးရတာလဲ။ အဲဒီလို အမ်ားျပည္သူ အိပ္စက္အနားယူခ်ိန္မွာ ဆူညံႏိုင္ဖို႕ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားက ခြင့္ျပဳထားသလား။ မေက်နပ္မႈမ်ား၊ ေမးခြန္းမ်ားက က်ေနာ္႔ကို ဖိစီးျပီး အဲဒီညတစ္ညကို အိပ္မေပ်ာ္ပဲ ကုန္ဆုံးခဲ့ရပါတယ္။

#အက်ယ္ေလာင္ဆုံးႏိုင္ငံ၊ အဆူညံဆုံးတိုင္းျပည္

က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံဟာ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြကို အၾကီးအက်ယ္အလြဲသုံးစားလုပ္တတ္တဲ့ အက်ယ္ေလာင္ဆုံးႏိုင္ငံ၊ အဆူညံဆုံးတိုင္းျပည္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ပုဇြန္ေတာင္၊ လမ္း ၅၀ တိုက္ခန္းေလးမွာ တည္းခိုေနတဲ့ အခ်ိန္က ေအာက္တိုဘာလနဲ႕ ႏိုဝင္ဘာလ၊ သီတင္းကြၽတ္ပြဲေတာ္ၾကီးျပီးလို႕ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးရဲ့ လမ္းတိုင္းလိုလိုရဲ့ ထိပ္မွာ အနည္းဆုံး လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ကို ပိတ္လို႕ မ႑ပ္ၾကီးေတြထိုးျပီး ဘံုကထိန္ခင္းဖို႕အတြက္ အလႉခံေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အသံခ်ဲ႕စက္ၾကီးေတြကို သုံးျပီး အလႉခံပုဂိၢဳလ္မ်ားက ဒါနရွင္ေတြကို အေျပာအေဟာေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ဖိတ္ေခၚေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ မ႑ပ္ေတြမွာ ေလာက္စပီကာလို႕ ေခၚၾကတဲ့ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြကို ႏွစ္လုံး၊ သုံးလုံးစသျဖင့္ အရပ္ သုံး၊ ေလးမ်က္ႏွာလွည့္ျပီး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး ဘယ္ဘက္ကမွ မၾကားမရွိရေအာင္ အားထုတ္ၾကပါတယ္။ အလႉခံပုဂိၢဳလ္ၾကီးမ်ား အသံနာလို႕၊ ေမာလို႕ ခဏတျဖဳတ္နားရင္ေတာင္မွ အသံခ်ဲ႕စက္မ်ား မနားရပါ။ ဘုန္းၾကီးတရားေခြ သို႕မဟုတ္ ဘာသာေရးသီခ်င္း သို႕မဟုတ္ အသံလႊင့္ဇာတ္လမ္းေတြကို တစ္လွည့္စီ ထုတ္လႊင့္ေနပါေသးတယ္။

ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းက ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ သီခ်င္းလႊင့္သလိုပါပဲ။ မနက္ေစာေစာ ၅ နာရီေလာက္က စလို႕ ဆြမ္းဆန္စိမ္းအလႉခံအဖြဲ႕မ်ားကလည္း တစ္လမ္းဝင္တစ္လမ္းထြက္ အလႉခံၾကတဲ့အခါ ဆိုက္ကားယဥ္ေပၚမွာ အသံခ်ဲ႕စက္တင္လို႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ လူေတြႏိုးေအာင္ "ဘြေႏၲာ၊ သပၸဴရိသအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႕" လို႕ ေအာ္ဟစ္ျပီး က်ယ္ေလာင္စြာ၊ ဆူညံစြာ အလႉခံၾကျပန္ပါတယ္။ အိပ္ေရးမဝသူအဖို႕ မနက္ခင္းေစာေစာမွာ အသံခ်ဲ႕စက္က ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေၾကးစည္သံဟာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ မဟုတ္ပါ။ အဲဒီေနာက္ လႉဖြယ္ပစၥည္းအစံုအလင္နဲ႕ ကထိန္ခင္းတဲ့ေန႕၊ ကထိန္လွည့္တဲ့ေန႕ကို ေရာက္ပါတယ္။ အလႉခံမ႑ပ္တည္ရွိရာကေန လႉတန္းဖို႕ အလွည့္က်တဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းဆီ ကထိန္ပေဒသာပင္ၾကီးနဲ႕ တကြ ခ်ီတက္လွည့္လည္ၾကတဲ့အခါကေတာ့ လူအင္အားအမ်ားဆုံးနဲ႕ အဆူညံဆုံး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အကအခုန္မ်ားနဲ႕၊ တီးဝိုင္းနဲ႕၊ အသံခ်ဲ႕စက္မ်ားနဲ႕ စီတန္းလွည့္လည္ရင္း ပတ္ဝန္းက်င္လမ္းတေလွ်ာက္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် အက်ယ္ေလာင္ဆုံး သိမ့္သိမ့္တုန္ခါေစပါေတာ့တယ္။

ကထိန္ပြဲၾကီးျပီးဆုံးသြားလို႕လည္း ဆူညံတဲ့ အသံမ်ားကေန က်ေနာ္တို႕ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၂ လလုံး ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား၊ ဘုရားပြဲမ်ား အလွည့္က် က်င္းပတတ္တဲ့ တိုင္းျပည္မို႕ ပြဲေတာ္မ်ားရဲ့ အသံခ်ဲ႕စက္သံေတြဟာ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး၊ တစ္ႏိုင္ငံလုံးအႏွံ႕ လြင့္ပ်ံ ဆူညံေနပါတယ္။ ေန႕ဘက္၊ အမ်ားသူငါ လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကခ်ိန္မွာ ဆူညံတာကို သီးခံႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ေပမည့္ ညဘက္ အိပ္စက္အနားယူၾကခ်ိန္၊ ကေလးေတြ စာေမးပြဲနီးတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြ ဆူညံေနတာကိုေတာ့ သီးခံႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ္႕လည္း အသံခ်ဲ႕စက္ကို အလြန္အကြၽံသုံးစြဲလို႕ အမ်ားသူငါနဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အသံနဲ႕ ေႏွာက္ယွက္တတ္တဲ့ အက်င့္ဟာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈၾကီးတစ္ခုအျဖစ္ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ တည္ရွိေနတာ အေတာ္ၾကာပါျပီ။

#လိုအပ္၍ တိတ္ဆိတ္ျခင္းႏွင့္ လိုအပ္၍ က်ယ္ေလာင္ျခင္း

တိတ္ဆိတ္ျခင္းႏွင့္ က်ယ္ေလာင္ျခင္းဆိုတာ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းမ်ားမွာ ဆန္႕က်င္ဘက္အသြင္ေဆာင္ျပီး အျမဲတမ္းတည္ရွိေနၾကတာပါ။ လိုအပ္လို႕ က်ယ္ေလာင္ရတာရွိပါတယ္။ လိုအပ္လို႕ တိတ္ဆိတ္ရတာရွိပါတယ္။ စာသင္ခန္းထဲက ေက်ာင္းသားေလးမ်ားရဲ့ စာအံသံဟာ က်ယ္ေလာင္ဖို႕ လိုအပ္ေပမယ္႕ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ၊ စာေမးပြဲေျဖဆိုၾကတဲ့ အခန္းထဲမွာေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ ဘုရားပြဲေတာ္ေတြ၊ နတ္ပြဲေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ပြဲေတြမွာ က်ယ္ေလာင္တာ သဘာဝက်ေပမယ္႕ ေဆး႐ံုေတြမွာ၊ ဝိပႆနာတရားစခန္းေတြမွာ၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားရဲ့ ေတာရေက်ာင္းေတြမွာ တိတ္ဆိတ္မႈကို လိုအပ္ပါတယ္။ ေန႕အခ်ိန္၊ အမ်ားျပည္သူ လႈပ္ရွားသြားလာေနခ်ိန္မွာ ဆူညံတာကို ေရွာင္လႊဲလို႕ မရႏိုင္ေပမယ္႔ ညအခ်ိန္၊ အမ်ားျပည္သူ အိပ္စက္အနားယူခ်ိန္မွာ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို လိုအပ္ပါတယ္။ ခရီးလမ္းဆုံးကို ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ရထားတစ္စီးက ဥဩသံရွည္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႕ ျမိဳ႕ကိုႏႈတ္ဆက္တာ၊ ျမိဳ႕ရဲ့ ဆိပ္ကမ္းမွာ ဝင္ေရာက္ရပ္နားမယ္႕ သေဘၤာၾကီးက ဥဩသံနဲ႕ ျမိဳ႕ကေလးကို လႈပ္ႏိႈးတာ သဘာဝက်ေပမယ္႔ ျမိဳ႕အဝင္လမ္းမမွာ ဝါးလုံးတန္းတားျပီး အသံက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႕ အလႉခံတာ၊ ျမိဳ႕ဝင္ေၾကးေတာင္းတာကေတာ့ သဘာဝမက်ပါ။ ျမိဳ႕ထဲမွာ ကားဟြန္းသံေတြ က်ယ္ေလာင္တာကို တားဆီးဖို႕ "ဟြန္းမတီးရ ဇံု" ေတြ သတ္မွတ္ထားတာ လိုအပ္ေပမယ္႔ ကေလးေတြ စာေမးပြဲေျဖေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ရပ္ကြက္ထဲက နတ္ပြဲ၊ မဂၤလာေဆာင္၊ အလႉအတန္း အခန္းအနားမ်ားရဲ့ ဆူညံမႈကို မတားဆီးတာကေတာ့ သဘာဝမက်ပါ။ ရပ္ကြက္တစ္ခုကို ေလာင္ကြၽမ္းေနတဲ့ မီးကို ျငိမ္းသတ္ဖို႕ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့ မီးသတ္ကားတစ္စီး၊ အသည္းအသန္လူနာတစ္ေယာက္ကို ေဆး႐ံုကို အျမန္ဆုံးပို႕ႏိုင္ဖို႕ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့ လူနာတင္ကားတစ္စီးက အခ်က္ျပဥဩသံကို ဆူညံစြာ လႊင့္ထုတ္ေနတာ လိုအပ္လွေပမယ္႕ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္မွာ လူခ်မ္းသာတစ္စုက တန္ဘိုးၾကီးမားလွတဲ့ ျပိဳင္ကားေတြေမာင္းႏွင္ျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဆူညံေစတာကေတာ့ လုံးဝ မလိုအပ္ပါ။

#က်ယ္ေလာင္ရမယ္႕ေနရာမွာ မက်ယ္ေလာင္ၾကပါ

အေပ်ာ္အပါး၊ ပြဲလမ္းသဘင္၊ အလႉအတန္း၊ အခန္းအနား၊ ပြဲေတာ္ စတဲ့ ကိစၥေတြမွာ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြ အလြန္အကြၽံသုံးျပီး အသံကုန္ေအာ္ဟစ္တတ္ၾကေပမယ္႔ ႏိုင္ငံ႕အေရး၊ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးရဲ့ အေရး၊ အင္မတန္အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥေတြမွာေတာ့ အသံတိတ္ဆိတ္တတ္ၾကပါတယ္။ ျမစ္ေရၾကီးမယ္႔အေၾကာင္း သတိေပးခ်က္ေတြကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ မေၾကညာၾကပါ။ အင္အားျပင္းမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္ေတာ့မယ္႔အေၾကာင္း ၾကိဳတင္ သတိေပးၾကေပမယ္႔ ပြဲေတာ္ေတြရဲ့ ဆူညံသံေတြ ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ဆုံးေနတတ္ပါတယ္။ ျမိဳ႕အနီးက ဆည္မွာ ေရျပည့္ေရလွ်ံလို႕ စိုးရိမ္ေရမွတ္ေရာက္ေနျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ကူးစက္ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ႏိုင္ၾကဖို႕အေၾကာင္း၊ ျမစ္ကမ္းပါးၾကီး ျပိဳက်ႏိုင္လို႕ အျမန္ဆုံး ေနရာေရႊ႕ၾကဖို႕ အေၾကာင္း၊ စတဲ့ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ၾကိဳတင္ ကာကြယ္ေရးသတိေပးခ်က္ေတြဟာ အလႉပြဲမ်ား၊ ဇာတ္႐ံုမ်ားထဲက သီခ်င္းသံေလာက္ မက်ယ္ေလာင္ၾကပါ။ ဒီလိုနဲ႕ က်ယ္ေလာင္ရမယ္႔ေနရာမွာ မက်ယ္ေလာင္ၾကလို႕ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ေတြကို အခ်ိန္မီ မေရွာင္လြဲႏိုင္ပဲ ဘဝေတြ ပ်က္စီးခဲ့ၾကရပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း ေျပာၾကျပီဆိုရင္လည္း အသံေတြ တိုးတိတ္သြားတတ္ပါတယ္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကို အားရပါးရ၊ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေနသူမ်ား၊ ဥေရာပေဘာလုံးပြဲအေၾကာင္းကို အားပါးတရ ေဝဘန္ေနသူမ်ားဟာ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ မေတာ္မတရားမႈကို ေျပာၾကတဲ့အခါ အသံတိုးသြားတတ္ပါတယ္။

#ေရြးေကာက္ပြဲမွာ က်ယ္ေလာင္ၾကပါ

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အေျပာင္းအလဲမ်ားကို စမ္းသတ္စစ္ေဆးမယ္႕ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီး နီးလာပါျပီ။ ေရြးေကာက္ပြဲတစ္ခုအတြက္ မွန္ကန္တိက်ေသာ မဲဆႏၵေပးခြင့္ရွိသူမ်ား စာရင္း (မဲစာရင္း) ဟာ အေရးၾကီးကိစၥတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ မဲစာရင္းမွာ နံမည္ပါမွ မဲေပးခြင့္ရမွာပါ။ မဲစာရင္းမွာ မပါသင့္၊ မပါထိုက္သူေတြကို ဖယ္ရွားႏိုင္မွ မဲခိုးမႈ၊ မဲလိမ္မႈကို ကာကြယ္ႏိုင္မွာပါ။ မဲစာရင္းမွာ ပါသင့္ပါထိုက္သူေတြ အကုန္ပါဝင္မွ ျပည္သူ႕ဆႏၵကို အမွန္တကယ္ ထင္ဟတ္မွာပါ။ ဒါေပမယ္႔လည္း ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က ထုတ္ျပန္တဲ့ မဲစာရင္းကို ရပ္ကြက္အလိုက္၊ မဲ႐ံုအလိုက္ သြားေရာက္စစ္ေဆးၾကည့္႐ႉျပီး ျပင္စရာရွိရင္ အခ်ိန္မီျပင္ဆင္ၾကဖို႕ လူထုအၾကား လံႈ႕ေဆာ္သံေတြက တိုးလြန္းလွပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၾကမယ္႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီအမ်ားစုဟာလည္း မဲစာရင္းမ်ားမွားေနတယ္လို႕သာ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ကို အလြယ္တကူ အျပစ္ပံုခ်ေနၾကေပမယ္႔ သူတို႕ကိုယ္တိုင္က ျပည္သူလူထုကို မဲစာရင္းမ်ားကို စစ္ေဆးၾကည့္႐ႉေရး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မတိုက္တြန္းၾကပါ။

ေရြးေကာက္ပြဲနီးလာတာနဲ႕အမွ် ေရြးေကာက္ခံကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားက သက္ဆိုင္ရာမဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ စည္းရုံးေရးဆင္းေနၾကပါျပီ။ ထုံးစံအတိုင္း အသံခ်ဲ႕စက္ေတြကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ဖြင့္ျပီး အမတ္ေလာင္းေတြက တရားေဟာေနၾကပါျပီ။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေလာင္းမ်ားအတြက္ ျပည္သူလူထုအၾကားမွာ အက်ယ္ေလာင္ဆုံး ေအာ္ဟစ္ႏိုင္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၊ ေဆး႐ံုမ်ား၊ တရားစခန္းမ်ား၊ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ား အနီးမွာေတာ့ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေဟာေျပာၾကတာကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။

လႊတ္ေတာ္အမတ္ေလာင္းမ်ားအေနနဲ႕ ေထာက္ခံမဲရရွိေရး လူထုကို စည္းရုံးတဲ့အခါ ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္းေတြကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာဖို႕လိုသလို အေရြးခ်ယ္ခံရရင္ သက္ဆိုင္ရာမဲဆႏၵနယ္အတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာေတြ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိကဝတ္ေတြကိုလည္း က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေပးဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္းနဲ႕ ျပိဳင္ဖက္အမတ္ေလာင္းရဲ့ မေကာင္းေၾကာင္းေတြကိုသာ အက်ယ္ေလာင္ဆုံးေအာ္ဟစ္ျပီး ကိုယ္လုပ္ေပးရမယ္႔ ကတိကဝတ္ေတြကိုေတာ့ အသံတိုးတိုး၊ မပီမသေျပာျပီး ဝါးခ်တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။

မဲဆႏၵရွင္မ်ားကလည္း က်ယ္ေလာင္ၾကဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။  အမတ္ေလာင္းမ်ားက ေဒသအတြက္ ဘာေတြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သလဲ၊ ဘာေတြေဆာင္ရြက္ေပးမလဲဆိုတာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေမးဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။ အမတ္ေလာင္းေတြရဲ့ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြမွာ အက်င့္ပ်က္ခ်စားမႈေတြ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈေတြနဲ႕ ပတ္သက္ခဲ့တာရွိမရွိ၊ အမတ္ေလာင္းေတြရဲ့ ဘဝမွာ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားခဲ့ျခင္း ရွိမရွိ၊ အမတ္ေလာင္းမ်ားဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အေထာက္အပံ့ေပးခဲ့တာ ရွိမရွိ၊ အမတ္ေလာင္းမ်ားဟာ တိုင္းျပည္ရဲ့ ႏိုင္ငံပိုင္စက္႐ံုမ်ား၊ သစ္ေတာမ်ားနဲ႕ သယံဇာတမ်ားကို ခ်ယ္လွယ္အျမတ္ထုတ္ခဲ့သူမ်ား ဟုတ္မဟုတ္၊ အမတ္ေလာင္းမ်ားမွာ တိုင္းျပည္ကို ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚပို႕ေဆာင္ေပးႏိုင္တဲ့ ဥပေဒေတြကို ေရးဆြဲႏိုင္တဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြကို ဖ်က္သိမ္းရဲတဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ရွိမရွိ၊ မဲဆႏၵရွင္မ်ားက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေမးခြန္းထုတ္သင့္ပါတယ္။

က်ယ္ေလာင္ရမယ္႔ေနရာမွာ ရဲရဲရင့္ရင့္ က်ယ္ေလာင္ျပီး တိတ္ဆိတ္ရမယ္႕ေနရာမွာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း တိတ္ဆိတ္မွပဲ က်ေနာ္တို႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ ေကာင္းျခင္းမ်ားနဲ႕ ျပည့္စံုလို႕ အမွန္တကယ္တိုးတက္ေအာင္ျမင္မွာပါ။။။

ေအာင္ဒင္
စက္တင္ဘာလ ၈ ရက္၊ ၂၀၁၅