ေဝါျမိဳ႕က ခြပ္ေဒါင္း…. သို႕ အမွတ္တရ

(National Endowment for Democracy/NED ၌ ဆရာေမာင္ဝံသ ေဆြးေႏြးေနစဥ္။)

ေဝါျမိဳ႕က ခြပ္ေဒါင္း…. သို႕ အမွတ္တရ

ေအာင္ဒင္

(၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ ၁၀ ရက္ေန႕မွာ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းမိသားစုက ထုတ္ေဝတဲ့ "ေမာင္ဝံသ အမွတ္တရ" စာအုပ္မွ)

(၁) ၁၉၇၉ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၊ ရန္ကုန္

၁၉၇၉၊ ဇြန္လရဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ က်ေနာ္ (၁၀) တန္းစာေမးပြဲေအာင္ပါတယ္၊ အဂၤလိပ္၊ သခ်ၤာ ဂုဏ္ထူး ႏွစ္ဘာသာနဲ႕ပါ၊ က်ေနာ္႕ရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ အင္မတန္ဂုဏ္ယူတဲ့ က်ေနာ္႕ေဖေဖ ဦးေက်ာ္ရွိန္က အဲဒီေန႕က က်ေနာ္႕ကို သူနဲ႕အတူ အလုပ္ကိုေခၚသြားပါတယ္၊

အလုပ္ဆိုေပမည့္ ေဖေဖ့မွာ ရုံးခန္းအတည္တက်မရွိပါ၊ ေဖေဖက ျမိဳ႕နယ္သတင္းေထာက္မို႕လို႕ မနက္ဆိုရင္ ေတာင္ဥကၠလာပျမိဳ႕နယ္၊ စာတိုက္လမ္းဆံု၊ သုမဂၤလာလမ္းေပၚက ျမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းကို အရင္ဝင္ျပီး စိတ္ဝင္စားစရာ အမႈအခင္းအေျခအေနကို ရဲအရာရွိမ်ားထံ စံုစမ္းေမးျမန္းပါတယ္၊ ျပီးမွ ရဲစခန္းနဲ႕ ကပ္ရက္က ျမိဳ႕နယ္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားစုေပါင္းရုံးကို သြားပါတယ္၊ ျမိဳ႕နယ္ရုံးမွာက ျမိဳ႕နယ္ေကာင္စီ၊ လုပ္ငန္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕၊ ဥပေဒရုံး၊ တရားရုံး၊ စည္ပင္သာယာ၊ အခြန္၊ မွတ္ပံုတင္ စတဲ့ ျမိဳ႕နယ္အဆင့္ အစိုးရ အဖြဲ႕အစည္းေတြ စုေပါင္းရုံးစိုက္ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ျမိဳ႕နယ္တရားရုံးေတြရွိလို႕ ေန႕စဥ္ အမႈစစ္ရာကို လာၾကတဲ့ တရားလိုေတြ၊ တရားခံေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ မိသားစုဝင္ေတြနဲ႕ သူတို႕ကိုအမွီျပဳျပီးေပၚေပါက္လာတဲ့ လက္ႏွိပ္စက္လုပ္ငန္းေတြ၊ လဘက္ရည္ဆိုင္ေတြနဲ႕ စည္ကားလွပါတယ္၊ ေဖေဖတို႕သတင္းေထာက္ေတြနဲ႕ ေရွ႕ေနေတြက လက္ႏွိပ္စက္႐ိုက္သူ ဦးေဝလြင္ရဲ့ ဆိုင္ခန္းမွာ စုေဝးေလ့ရွိၾကပါတယ္၊ အဲဒီေနရာေလးမွာပဲ အမႈအခင္းေတြ၊ သတင္းေတြကို ေလ့လာျပီး ေန႕လည္ေလာက္မွာ သတင္းေရး၊ ျပီးရင္ ျမိဳ႕ထဲကိုထြက္ျပီး သတင္းစာတိုက္ကို သတင္းသြားပို႕ရပါတယ္၊

အဲဒီေန႕က ျမိဳ႕နယ္ရုံးမွာ ေတြ႕သမွ် သူ႕မိတ္ေဆြေတြကို သူ႕သားရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကို ႂကြားလို႕ မဝေသးတဲ့ ေဖေဖက က်ေနာ္႔ကို သူနဲ႕အတူ ျမိဳ႕ထဲလိုက္ေစျပန္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ကလည္း လိုက္ခ်င္ပါတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ေဖေဖ့မိတ္ေဆြေတြက က်ေနာ္႕ကို မုန္႕ဘိုးေပးၾကလို႕ပါ၊ ဒီလိုနဲ႕ ေဖေဖနဲ႕အတူ သိမ္ျဖဴလမ္းေပၚက လုပ္သားျပည္သူ႕ေန႕စဥ္သတင္းစာတိုက္ကို ေရာက္ပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ေဖေဖ႕မိတ္ေဆြ အယ္ဒီတာေတြ၊ သတင္းစာဆရာေတြက က်ေနာ္႔ကို ခ်ီးမြမ္းၾက၊ မုန္႕ဘိုးေပးၾကနဲ႕ အဲဒီေန႕က က်ေနာ္အေတာ္ ခ်မ္းသာတဲ့ေန႕ပါ၊ ညေနေစာင္းေလာက္ၾကေတာ့ ေဖေဖနဲ႕အတူ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအနားက (၃၃) လမ္း အလယ္ဘေလာက္ကို ေရာက္ပါတယ္၊ ေဖေဖက အဲဒီမွာ ေဖေဖတို႕ သတင္းစာဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ စုေဝးရာေနရာတစ္ခုရွိတယ္ ဆိုျပီး ေခၚသြားတာပါ၊ ေျမညီထပ္ တိုက္ခန္းကေလးရဲ့  အဝင္ဝမွာ "ခြပ္ေဒါင္းစာေပ" ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကေလး ခ်ိပ္ဆြဲထားတာကို ေတြ႕ေတာ့ အံ့ဩၾကည္ႏူးမိပါတယ္၊ ခြပ္ေဒါင္းဆိုတာ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ့ သေကၤတပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ခြပ္ေဒါင္းစာေပဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢနဲ႕ ပါတ္သက္လိမ့္မယ္လို႕ က်ေနာ္ နားလည္မိပါတယ္၊ အခန္းထဲမွာေတာ့ ေဖေဖ့မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ စကားေျပာေနၾကျပီး ေဖေဖက သူတို႕ကို က်ေနာ္နဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္၊

က်ေနာ္မွတ္မိသူကေတာ့ ခြပ္ေဒါင္းစာေပတိုက္ရဲ့  ပိုင္ရွင္နဲ႕ ဗိုလ္တစ္ေထာင္သတင္းစာ အယ္ဒီတာ ဦးစိုးသိမ္း (ေခၚ) စာေရးဆရာ ေမာင္ဝံသျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီေန႕က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္း (သို႕မဟုတ္) စာေရးဆရာေမာင္ဝံသကို က်ေနာ္ ပထမဆုံး ဆံုေတြ႕ဘူးတာပါ၊ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္က အန္ကယ္ ဘာသာျပန္ဆိုေရးသားတဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ဟင္နရီကစ္ဆင္းဂ်ား၊ အေမရိကန္သမၼတ နစ္ဆင္၊ အစၥေရးဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ မိုေရွဒါယန္း၊ ခ်ီလီသမၼတ အာယန္းေဒး၊ ယူဂိုဆလပ္သမၼတ မာရွယ္တီးတိုး၊ အဂၤလိပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ေမာင့္ဘက္တန္၊ ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္ ခ႐ူးရွက္တို႕ရဲ့  အထုပတိၱစာအုပ္ေတြ၊  ေရွ႕ေနၾကီးပယ္ရီေမဆင္ ဘာသာျပန္ဝတၳုေတြကို ဖတ္ခဲ့ျပီး အင္မတန္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သူပါ၊ အဲဒီေန႕က အန္ကယ္႕ဆီက က်ေနာ္ မုန္႕ဘိုးမရပါ၊ အန္ကယ္႕စာအုပ္တိုက္ကထုတ္ေဝတဲ့ စာအုပ္ေတြအမ်ားၾကီး ရခဲ့ပါတယ္၊

(၂) ၁၉၈၈၊ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မ်ား ၊ ရန္ကုန္

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုၾကီးေပၚေပါက္လာေတာ့ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေလးတစ္ဦးျဖစ္လာျပီး အန္ကယ္ကလည္း အစိုးရသတင္းစာတိုက္ေပါင္းစံုက အယ္ဒီတာမ်ား၊ သတင္းစာဆရာမ်ား၊ ပံုႏွိပ္စက္ဝန္ထမ္းမ်ားကို စုစည္းျပီး မဆလအစိုးရကို ဆန္႕က်င္တဲ့ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာပါတယ္၊ ဒါ့အျပင္ အဘဦးဝင္းတင္နဲ႕ အတူ စာေပအႏုပညာရွင္မ်ားရဲ့ စုစည္းမႈမွာလည္း ပါဝင္ဦးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္၊ ရလာဒ္ကေတာ့ အန္ကယ္တစ္ေယာက္ သတင္းစာတိုက္က အျငိမ္းစားေပးခံရျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့  အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕ဝင္နဲ႕ တတ္သိပညာရွင္အဖြဲ႕ဝင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာပါပဲ၊ အေရးေတာ္ပံုကာလနဲ႕ စစ္အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ အန္ကယ္နဲ႕ က်ေနာ္ သပိတ္စခန္းေတြမွာ၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရုံးမွာ စသည္ျဖင့္ ရံဖန္ရံခါေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အန္ကယ္က က်ေနာ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားလက္က လြတ္ေအာင္ ေျပးလႊားေရွာင္တိမ္းရင္း ငတ္ျပတ္ေနတာသိလို႕က်ေနာ္႕ကို ေတြ႕တိုင္း မုန္႕ဘိုးေပးပါတယ္၊ ထမင္းေႂကြးပါတယ္၊ လဘက္ရည္တိုက္ပါတယ္၊

(၃) ၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ ရန္ကုန္

က်ေနာ္က ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဧျပီလ (၂၃) ရက္ေန႕မွာ အဖမ္းခံရျပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ စစ္ေၾကာေရးစခန္းကတဆင့္ အင္းစိန္ေထာင္ကို ေရာက္ပါတယ္၊ အန္ကယ္လည္း အျခား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႕အတူ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လမွာ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရျပီး အင္းစိန္ေထာင္ထဲေရာက္လာပါတယ္၊ အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႕ မဆံုခဲ့ၾကပါ၊ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ တစ္လေလာက္အလို၊ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ဧျပီလမွာ အန္ကယ္႕ကို စစ္အစိုးရက ျပန္လႊတ္ေပးျပီး ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခြင့္ရလို႕  သူ႕ရဲ့ ဇာတိေဒသ ပဲခူးတိုင္း၊ ေဝါျမိဳ႕နယ္ကေန ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရတယ္လို႕ ၾကားသိရပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က အဖမ္းခံရလို႕ အင္အားေလ်ာ့နည္းေနတဲ့ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မီတီကို လူစားမထိုးပဲ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မီတီတာဝန္ကို ကိုယ္စားျပဳ ေဆာင္ရြက္မည့္ ဗဟိုအလုပ္ေကာ္မီတီ (Central Working Committee) ကို အန္ကယ္ဦးၾကည္ေမာင္ေခါင္းေဆာင္ျပီး ဖြဲ႕စည္းေတာ့ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းလည္း ဗဟိုအလုပ္ေကာ္မီတီဝင္တစ္ဦး ျဖစ္လာပါတယ္၊

၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေမလ (၂၇) ရက္ေန႕မွာ က်င္းပတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရတယ္ဆိုေတာ့ ေထာင္ထဲက က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအားလုံးလည္း အင္မတန္ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့၊ နဝတစစ္အစိုးရက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို အာဏာလႊဲျပီးတာနဲ႕ ငါတို႕လြတ္ျပီလို႕ ယံုၾကည္မႈၾကီးခဲ့ၾကပါတယ္၊ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအေပၚ ဆက္ဆံေရးေျပာင္းျပီး ေကာင္းဟန္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႕ေဖေဖက က်ေနာ္တို႕ ေထာင္ဝင္စာရက္မတိုင္မီမွာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရုံးကိုသြားျပီး အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းနဲ႕ေတြ႕၊ အေျခအေနေတြကို ေမးျမန္းစံုစမ္းျပီး ေထာင္ဝင္စာေန႕မွာ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းမွာလိုက္တာေတြကို က်ေနာ္တို႕ကို ျပန္ေျပာ၊ က်ေနာ္တို႕ကလည္း အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းကတဆင့္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို မွာခ်င္တာေတြကို ေဖေဖ့ကိုေျပာ၊ အဲဒီလိုနဲ႕ ေဖေဖက က်ေနာ္နဲ႕ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းတို႕အၾကား ဆက္သြယ္ေရးသမား လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊

အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္နဲ႕ ေထာင္ထဲက ေက်ာင္းသားေတြက ေဖေဖနဲ႕ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းက တဆင့္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ပန္ၾကားခဲ့တာက ၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၂၈) နဲ႕ (၂၉) ရက္ေန႕ေတြမွာ က်င္းပမည့္ ဂနီၵခန္းမညီလာခံကေန အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကဦးေဆာင္ျပီး လႊတ္ေတာ္ဖြဲ႕ဖို႕၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း နဝတစစ္အစိုးရကို လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးကို ဘယ္ေန႕ဘယ္ရက္ေနာက္ဆုံးထားျပီး ေခၚယူေပး ရန္ ရာဇသံေပးျပီး ေတာင္းဆိုဖို႕ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဂနီၵခန္းမညီလာခံက်င္းပတဲ့ ရက္ေတြမွာ အင္းစိန္ ေထာင္ထဲက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးၾကီးနဲ႕ တက္ႂကြေနခဲ့ၾကတာပါ၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ့ ဂနီၵခန္းမေၾကညာစာတမ္းမွာလည္း ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကို ၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလအတြင္းမွာ ေခၚယူဖြဲ႕စည္းေပးဖို႕ စစ္အစိုးရကို ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမည့္လည္း သူတို႕ထင္သလိုျဖစ္မလာတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို အသိအမွတ္မျပဳဖို႕ ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့ စစ္အစိုးရက အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းအပါအဝင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အမ်ားအျပားကို စက္တင္ဘာလကစျပီး ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်လိုက္ပါတယ္၊ ဒီလိုနဲ႕ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းတစ္ေယာက္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္၊ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၂၃) ရက္ေန႕မွာ ထပ္မံဖမ္းဆီးခံရျပီး ဂနီၵခန္းမေၾကညာစာတမ္းေရးသားမႈနဲ႕ စစ္ခံုရုံးက ေထာင္ဒဏ္ (၇) ႏွစ္ အျပစ္ေပးခံရပါတယ္၊

(၄) ၁၉၉၄၊ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္မ်ား၊ ရန္ကုန္

စစ္အစိုးရရဲ့ ေခါင္းေဆာင္အေျပာင္းအလဲ၊ "ေရြးေကာက္ပြဲျပီးရင္ အႏိုင္ရပါတီကို အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးျပီး က်ေနာ္တို႕ စစ္တန္းလ်ားကို ျပန္ပါ့မယ္" လို႕ ကတိေပးရဲခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္ကို ဖယ္ရွားျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ နဝတ ဥကၠ႒ျဖစ္လာတဲ့ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွာ အမိန္႕အမွတ္ (၁၁/၉၂) နဲ႕ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးတာမို႕ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ဧျပီလ (၂၉) ရက္ေန႕မွာ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္း အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္က ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ျပစ္ဒဏ္ ေထာင္ေလးႏွစ္ပဲက်တာမို႕ ျပစ္ဒဏ္ေစ့ခ်ိန္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႕မွာ သရက္အက်ဥ္းေထာင္က လြတ္ေျမာက္ပါတယ္၊ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္နဲ႕ အန္ကယ္ဦးစိုးသိန္းတို႕ ျပန္လည္ဆံုဆည္းၾကပါတယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ စာေပနယ္မွာပါ၊

အဲဒီအခ်ိန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ပထမအၾကိမ္ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္မလြတ္ေသး၊ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္အေတာ္မ်ားမ်ားက ေထာင္ထဲမွာ၊ ေတာထဲမွာ ရွိေနျပီး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္႒ာနခ်ဳပ္မွာလည္း ဦးေအာင္ေရႊနဲ႕ က်န္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မျပိဳကြဲေအာင္ တည္းတည္းေလးရပ္တည္ေနၾကရတာပါ၊ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ့ တရားဝင္ရပ္တည္ခြင့္ မပ်က္ျပယ္ေရးအတြက္ ဥကၠ႒ဦးေအာင္ေရႊနဲ႕ လက္က်န္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအဝင္ ဖမ္းဆီးခံေနရဆဲပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေတာထဲေရာက္သြားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ပါတီက ထုတ္ပယ္ထားပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဆီ ျပန္မသြားေတာ့ပဲ သူ႕ရဲ့ မူလ စာအုပ္စာေပလုပ္ငန္းကိုပဲ ျပန္လည္လုပ္ကိုင္ပါတယ္၊ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာတစ္ခုက စစ္အစိုးရရဲ့ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ သူ႕ရဲ့ "ခြပ္ေဒါင္းစာေပ" ကို "ေဒါင္းစာေပ" လို႕ အမည္ေျပာင္းလိုက္ရတာပါ၊

က်ေနာ္ကလည္း ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ သရက္အက်ဥ္းေထာင္က ျပန္လြတ္လာျပီးတဲ့ေနာက္ ဝင္ေငြရွာဖို႕အတြက္ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ ေတာက္တိုမယ္ရ ဝင္လုပ္ရပါတယ္၊ ကာတြန္းဆရာအခ်ိဳ႕အတြက္ ကာတြန္းဇာတ္လမ္းေတြ အမည္မခံပဲ ေရးေပးရပါတယ္၊ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းရဲ့ "အေတြးအျမင္" လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းကလည္း အေတာ္ေအာင္ျမင္ျပီး အထူးသျဖင့္ အေတြးအျမင္မွာ ပင္တိုင္ေရးသားတဲ့ "ပထဝီေမာင္တင္" နဲ႕ "တာရာျငိမ္းခ်မ္း" ဆိုတဲ့ ကေလာင္ရွင္ႏွစ္ဦးရဲ့ စာေတြကို အင္မတန္လူၾကိဳက္မ်ားပါတယ္၊ ေနာက္က်မွပဲ "ပထဝီေမာင္တင္" ဆိုတာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ ရန္ကုန္တိုင္းက အန္ကယ္ဦးသိန္းတင္ (အက်ဥ္းေထာင္တြင္း ေသဆုံး)၊ "တာရာျငိမ္းခ်မ္း" ဆိုတာ အေျခခံပညာေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မင္းဇင္ (ယခု အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု) ဆိုတာ သိရပါတယ္၊ အန္ကယ္ဦးသိန္းတင္က "တင္သိန္းေမာင္" ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႕လည္း စာေတြေရးပါတယ္၊

က်ေနာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ မဂၢဇင္းရဲ့  ထုတ္ေဝသူ၊ ပိုင္ရွင္၊အယ္ဒီတာက "ပထဝီေမာင္တင္" ကို အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္၊ သူ႕မဂၢဇင္းမွာ ပါဝင္ေရးသားေစခ်င္ပါတယ္၊ က်ေနာ္နဲ႕ ရင္းႏွီးမွန္းသိလို႕ "ပထဝီေမာင္တင္" ကို သူ႕မဂၢဇင္းမွာ ပါဝင္ေရးသားေအာင္ ဖိတ္ၾကားေပးဖို႕ တာဝန္ေပးေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း လြယ္လြယ္ကူကူတာဝန္ယူခဲ့ပါတယ္၊ တစ္ေန႕ (၃၃) လမ္းက အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းရဲ့ တိုက္ခန္းမွာ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္း၊ အန္ကယ္ဦးသိန္းတင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးနဲ႕ ဆံုပါတယ္၊ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္က အန္ကယ္ဦးသိန္းတင္ကို က်ေနာ္႕မဂၢဇင္းထုတ္ေဝသူရဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ကို ေျပာျပေတာ့ အန္ကယ္ဦးသိန္းတင္က ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႕ ျငင္းပါတယ္၊

အဲဒီမွာ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းက က်ေနာ္႕ကို ေျပာပါတယ္၊ "ကိုေအာင္ဒင္၊ တကယ္ေတာ့ ပထဝီေမာင္တင္ ဆိုတာ အန္ကယ္႔ရဲ့တိုက္ပိုင္ကေလာင္ေလ၊ အန္ကယ္႔တိုက္ပိုင္ကေလာင္ကို အန္ကယ္႔ကိုခြင့္မေတာင္းပဲ အျခားတိုက္မွာ ေရးဖို႕ကမ္းလွမ္းတာ တကယ္ေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူး" တဲ့၊ က်ေနာ္ ေခါင္းနဘန္းၾကီးသြားပါတယ္၊ အဲဒီလိုမ်ိဳး က်ေနာ္မစဥ္းစားမိခဲ့ပါ၊ က်ေနာ္ စာေပေလာကရဲ့ က်င့္ဝတ္တစ္ခုကို ခ်ိဳးေဖာက္မိလိုက္ပါျပီ၊ ခ်က္ခ်င္းပဲ က်ေနာ္ အန္ကယ္ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ရပါတယ္၊ အန္ကယ္ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ခြင့္လႊတ္တယ္လို႕ ေျပာၾကပါတယ္၊ သူတို႕ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုေပမည့္ က်ေနာ္႕ရင္ထဲမွာေတာ့ အျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္ရဲ့  နာက်င္မႈကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ခံစားခဲ့ရပါတယ္၊

အဲဒီေနာက္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ က်ေနာ္ စကၤာပူႏိုင္ငံကို အလုပ္ရွာဖို႕ ထြက္ခြါခဲ့ပါတယ္၊ ခရီးမထြက္ခင္ အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႕ လိုအပ္တဲ့ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ကို အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႕ စာစီပံုႏွိပ္ေတာ့ အန္ကယ္ကပဲဲ ကြန္ျပဴတာစာစီျပီး ပံုႏွိပ္ေပးပါတယ္၊ အခေၾကးေငြလုံးဝမယူပါ၊ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္မွာ တစ္ၾကိမ္၊ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာ တစ္ၾကိမ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေခတၱျပန္ေရာက္ပါတယ္၊ ေနရတဲ့ရက္က တိုေတာင္းလြန္းလို႕ အန္ကယ္နဲ႕ မေတြ႕ႏိုင္ခဲ့ပါ၊ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္လည္း ျမန္မာျပည္ကို ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေတာ့ပါ၊

(၅) ၂၀၁၀၊၂၀၁၁ ခုႏွစ္မ်ား ၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု 

တစ္ဆယ္႔ ငါးႏွစ္ ၾကာခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ အန္ကယ္နဲ႕ က်ေနာ္ ျပန္ဆံုဆည္းခြင့္ရပါတယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္ေနထိုင္တဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ဆံုဆည္းၾကတာပါ၊

က်ေနာ္တို႕ မေတြ႕ခဲ့ၾကတဲ့ (၁၅) ႏွစ္အတြင္းမွာ အန္ကယ္က အက်ဥ္းေထာင္ထဲကို တတိယအၾကိမ္ေရာက္ရွိခဲ့ပါေသးတယ္၊ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၁) ရက္ေန႕ကေန ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၁၃) ရက္ေန႕အထိ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရပါတယ္၊ ေထာင္က ျပန္လြတ္ေျမာက္လာျပီးေတာ့ စာေပေလာကထဲ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္၊ သူအက်ဥ္းက်ကာလေတြမွာ "အေတြးအျမင္" မဂၢဇင္းကို မွန္မွန္ဆက္ထြက္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ ဇနီးသည္ အန္တီေဒၚျမင့္ျမင့္ (သီရိဝံသ) ဆီက စာေပတာဝန္၊ မိသားစုတာဝန္ေတြကို မွ်ေဝကူထမ္းျပီး မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ တိုင္းျပဳ၊ ျပည္ျပဳေဆာင္းပါးေတြ ဆက္လက္ေရးသားေနပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္က အားကစားဂ်ာနယ္ေတြသာ အလုံးအရင္းနဲ႕ ရွိေနခ်ိန္မွာ "ျပည္သူ႕ေခတ္" အမည္နဲ႕ ရွားရွားပါးပါးႏိုင္ငံေရးဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို ဆရာေဖျမင့္၊ ကိုေမာ္လင္းတို႕နဲ႕ ပူးေပါင္းျပီး ထုတ္ေဝႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊

(ဝါရွင္တန္ဒီစီ ျမန္မာစားေသာက္ဆိုင္တြင္၊ (ဝဲမွယာ)၊ အန္တီေဒၚျမင့္ျမင့္၊ ထိုက္ထိုက္စိုး၊ ေအာင္ဒင္၊ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္း)

၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ အန္ကယ္က National Endowment for Democracy (NED) အဖြဲ႕ၾကီးရဲ့ Fellow အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရလို႕  ဝါရွင္တန္ဒီစီျမိဳ႕ေတာ္မွာ ေျခာက္လၾကာ (၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလကေန ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လအထိ) လာေရာက္ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ ရုံးပိတ္ရက္ျဖစ္တဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႕ေတြမွာ ေမရီလန္းျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ က်ေနာ္႕ရဲ့ တိုက္ခန္းကေလးမွာ လာေရာက္ေနထိုင္ျပီး စကားေတြအမ်ားၾကီး ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္၊ အန္ကယ္က ေဖေဖ့ရဲ့ မိတ္ေဆြေဟာင္းၾကီ း ျဖစ္တာမို႕ အန္ကယ္႕ဆီက ေဖေဖ့အေၾကာင္းေတြလည္း ၾကားသိရပါတယ္၊ အမ်ားဆုံး ေျပာျဖစ္ၾကတာကေတာ့ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနနဲ႕ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈၾကီးရဲ့ အခန္းကဏၰေတြအေၾကာင္းပါ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အေၾကာင္းလည္း အေတာ္ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကပါတယ္၊ အန္ကယ္က ေထာင္ထဲမွာ မင္းကိုႏိုင္နဲ႕ အခန္းခ်င္းကပ္ျပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေနခဲ့ရေတာ့ မင္းကိုႏိုင္ရဲ့  အတည္ေပါက္နဲ႕ ေနာက္ေျပာင္ဖန္တီးျပီးေျပာတဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြကို သူ႕မွာ ယံုခဲ့မိေၾကာင္းေျပာလို႕ က်ေနာ္တို႕ ရီၾကရပါေသးတယ္၊

(National Endowment for Democracy တြင္၊ (ဝဲမွယာ)၊ ထိုက္ထိုက္စိုး၊ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္း၊ အန္တီေဒၚျမင့္ျမင့္)

(National Endowment for Democracy တြင္၊ (ဝဲမွယာ)၊ Sally Blair (Fellowship Program Director)၊ အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္း၊ Carl Gershman (NED President)

NED မွာ အန္ကယ္ ေရးသားျပဳစုတင္ျပခဲ့တဲ့  စာတမ္းက "Writing Between the Lines" (စာေၾကာင္းမ်ားၾကားမွာ ေရးဖြဲ႕ျခင္း) လို႕ အမည္ရပါတယ္၊ စစ္အစိုးရရဲ့  စာေပစိစစ္ေရးအဖြဲ႕က ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ဆင္ဆာျဖတ္ေတာက္ေနတဲ့ၾကားက ျမန္မာႏိုင္ငံက စာေရးဆရာ၊ ကာတြန္းဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ ျပည္သူ႕အက်ိဳးျပဳစာေပေတြကို ဘယ္လိုေရးဖြဲ႕ေနရသလဲ၊ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဘယ္လိုေလွာင္ေျပာင္ေနသလဲ ဆိုတာကို ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းတင္ျပတာမို႕ အင္မတန္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွပါတယ္၊ အန္ကယ္႕ကို NED က တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႕ ဝါရွင္တန္ဒီစီအေျခစိုက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ပညာရွင္မ်ား၊ ျမန္မာ႕အေရးစိတ္ဝင္စားသူမ်ားက ေလးစားခင္မင္ၾကပါတယ္၊

(၆) ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ား

အန္ကယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္သြားျပီးေနာက္ပိုင္းမွာလည္း က်ေနာ္တို႕ အဆက္အသြယ္မျပတ္ၾကပါ၊ အန္ကယ္တစ္ေယာက္ ရွိျပီးသား စာေပတာဝန္မ်ားအျပင္ လူငယ္စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားအတြက္ သတင္းစာပညာသင္တန္းတစ္ခုဖြင့္ျပီး ကိုယ္တိုင္ ၾကီးၾကပ္ကြပ္ကဲပို႕ခ်ေနတာ ၾကား သိရပါတယ္၊  

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက ၂၀၁၀ ႏိုဝင္ဘာေရြးေကာက္ပြဲကတဆင့္ အသက္ဝင္လာခဲ့ပါတယ္၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ အစပိုင္းမွာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအရ ဖြဲ႕စည္းတဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၊ တိုင္းေဒသၾကီးနဲ႕ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား၊ တိုင္းေဒသၾကီးနဲ႕ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ား စတင္အသက္ဝင္လာပါတယ္၊ ႏွစ္ေပါင္း (၄၉) ႏွစ္ၾကာ ေပ်ာက္ဆုံးျပီးမွ ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာတဲ့ ပါတီစံုစံနစ္နဲ႕ လႈပ္ရွားတဲ့ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ကို က်ေနာ္ စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာပါတယ္၊ 

အစပိုင္းမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ဟာ မဆလအစိုးရရဲ့ တစ္ပါတီစံနစ္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္နဲ႕ ထူးမျခားနားျဖစ္လို႕ "၁၅ မိနစ္ လႊတ္ေတာ္" လို႕ေတာင္ က်ေနာ္ ေနာက္ေျပာင္ေခၚဆိုမိပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လေလာက္လက စလို႕ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေျပာင္းလဲ သြက္လက္လာပါတယ္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဆြးေႏြးတင္ျပတာေတြ၊ တိုင္းျပည္အတြက္အက်ိဳးရွိတဲ့ ဥပေဒအခ်ိဳ႕ ျပ႒န္းတာေတြ၊ ျပည္သူလူထုရဲ့ အသံကို နားေထာင္မယ္လို႕ ေႂကြးေၾကာ္တာေတြ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိတာေတြ စတင္ေတြ႕လာရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကို အျပဳသေဘာေဝဘန္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးမည္လို႕ စဥ္းစားျပီး အန္ကယ္႔ကို တိုင္ပင္ေတာ့ အန္ကယ္က သေဘာတူတဲ့အျပင္ သူ အတိုင္ပင္ခံအယ္ဒီတာအျဖစ္ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ "ျပည္သူ႕ေခတ္" ဂ်ာနယ္မွာ အပါတ္စဥ္ေဖာ္ျပဖို႕ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕နဲ႕ ေဆြးေႏြးေပးမယ္လို႕ ေျပာပါတယ္၊

ဒီလိုနဲ႕ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ပထမဆုံးေဆာင္းပါးကို ေရးျပီး အန္ကယ္႔ဆီ ေပးပို႕ခဲ့ပါတယ္၊ က်ေနာ္ေပးထားတဲ့ မူလအမည္က "ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကို ေလ့လာသုံးသတ္ျခင္း" ပါ၊ ဒါေပမည့္ အန္ကယ္က "ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကို အနီးၾကည့္၊ အေဝးၾကည့္" လို႕ အမည္ေျပာင္းေပးျပီး ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာ အတြဲ (၃)၊ အမွတ္ (၁၂၄)၊ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႕၊ ၂၀၁၂ ကစလို႕ အပါတ္စဥ္ေဖာ္ျပပါတယ္၊ ဒီေဆာင္းပါးေတြကို အန္ကယ္႔ရဲ့ အားေပးမႈ၊ တည္းျဖတ္မႈေတြနဲ႕ ေရးျဖစ္၊ ေဖာ္ျပျဖစ္ခဲ့တာမို႕လို႕ အန္ကယ္႔ကိုို အထူးေက်းဇူးတင္ရပါတယ္၊

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၃) ရက္ေန႕မွာ စကၤာပူႏိုင္ငံကို က်န္းမာေရးစစ္ေဆးဖို႕ ေရာက္ေနတဲ့ အန္ကယ္႕ဆီက အီးေမးတစ္ေစာင္ရပါတယ္၊ စကၤာပူေဆး႐ံုက အဆုတ္ကင္ဆာလို႕ အတည္ျပဳလိုက္ေၾကာင္း က်ေနာ္႔ကို အသိေပးတာပါ၊ အဆုတ္ႏွစ္ဘက္စလုံးမွာပ်ံ႕ႏွံ႕ေနျပီး ဦးေခါင္းခြံမွာပါ ေရာက္ရွိေနလို႕ ဆရာဝန္မ်ားက ခြဲစိတ္ကုသျခင္းမျပဳပဲ ကီမိုသရပီ (Chemo Therapy) နဲ႕ ကုဖို႕ ဆုံးျဖတ္ၾကတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္၊ ကီမိုေဆးေတြကို ေျခာက္ၾကိမ္ (Six Cycles) သြင္းရမွာျဖစ္ျပီး တစ္ၾကိမ္ကို စကၤာပူေဒၚလာ ၁၈၀၀၀ ခန္႕၊ စုစုေပါင္း စကၤာပူေဒၚလာ တစ္သိန္းေက်ာ္ အနည္းဆုံးကုန္က်ႏိုင္တယ္လို႕ ခန္႕မွန္းပါတယ္၊

ကင္ဆာေရာဂါသည္တစ္ေယာက္အဖို႕ ဒီေဝဒနာဆိုးၾကီးကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ အေရးတၾကီးလိုအပ္ခ်က္ (၅) ခုရွိတယ္လို႕ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္၊ (၁) ကာယကံရွင္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္မႈ၊ (၂) မိသားစုရဲ့  ခ်စ္ခင္စည္းလုံးညီညြတ္မႈ၊ (၃) မိတ္ေဆြအသိုင္းအဝိုင္ရဲ့ ႐ိုင္းပင္းမႈ၊ (၄) ကုသနည္းမွန္ကန္မႈ နဲ႕ (၅) ေဆးဝါးကုသမႈကုန္က်စားရိတ္မ်ားအတြက္ ေငြေၾကးအလံုအေလာက္ရွိမႈ ျဖစ္ပါတယ္၊ အန္ကယ္ကိုယ္တိုင္က စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး အန္ကယ္႕မိသားစုဟာလည္း အန္ကယ္ကို အင္မတန္ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾက၊ စည္းလုံးၾကင္နာၾကပါတယ္၊ အန္ကယ္႕မွာ အင္မတန္မွ ႐ိုင္းပင္းကူညီတတ္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြ၊ ေလးစားၾကည္ညိဳသူေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္၊ ေရာဂါကိုလည္း ရွာေဖြေတြ႕ရွိျပီး ကုသမည့္နည္းလမ္းကိုလည္း ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါျပီ၊ ဒီေတာ့ လိုအပ္ခ်က္က ေငြေၾကးပဲျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ေငြေၾကးပမာဏကို အန္ကယ္႔ မိသားစု မတတ္ႏိုင္ေလာက္ပါ၊ ဒါေပမည့္လည္း အန္ကယ္႕ကို ခ်စ္သူ၊ ခင္သူ၊ ေလးစားသူမ်ားက ဝိုင္းဝန္းကူညီၾကတာေတြ႕ရေတာ့ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးရပါတယ္၊

အန္ကယ္႕ကို လူကိုယ္တိုင္ အားေပးခ်င္လို႕ စကၤာပူႏိုင္ငံကို သြားဖို႕ၾကိဳးစားပါေသးတယ္၊ ဒါေပမည့္ က်ေနာ္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားမဟုတ္လို႕ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ မရွိပါ၊ က်ေနာ္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ခရီးသြားလက္မွတ္ကိုလည္း စကၤာပူအစိုးရက ျပည္ဝင္ခြင့္မေပးပါ၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ အန္ကယ္႕ကို လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ဆံုျပီး အားမေပးႏိုင္ခဲ့ပါ၊  

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကင္ဆာဆိုတဲ့ မိစၦာဒိဌိၾကီးက အင္အားၾကီးမားလြန္းလို႕ က်ေနာ္တို႕ အေရးနိမ့္ခဲ့ရပါတယ္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ (၁၁) ရက္ေန႕မွာ အန္ကယ္႕ကို က်ေနာ္တို႕ ဆုံးရွုံးလိုက္ရပါတယ္၊

(၇) ကင္ဆာက်ဆုံးပါေစ၊

ဒီမွတ္တမ္းကို ေရးေနရင္း ကြယ္လြန္သူ ကဗ်ာဆရာၾကီး ဦးတင္မိုး ေျပာခဲ့ဘူးတဲ့ "ခ်စ္ေသာသူတို႕ အသက္တို၏၊ မုန္းေသာသူတို႕ အသက္ရွည္၏" ဆိုတဲ့ စကားေလးကို အမွတ္ရမိပါတယ္၊ အမည္မမွတ္မိေတာ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ့ "လူကိုသတ္တာ၊ ကင္ဆာတဲ့လား၊ ကင္ဆာ က်ဆုံးပါေစ" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာတိုေလးကိုလည္း သတိရမိပါတယ္၊ က်ေနာ္လည္း အန္ကယ္ဦးစိုးသိမ္းကို ႏွေမ်ာတသတဲ့ စိတ္နဲ႕ ဒီလို ေႂကြးေၾကာ္ခ်င္ပါတယ္၊

“ခ်စ္ေသာသူတို႕ အသက္ရွည္ပါေစ၊
ကင္ဆာ က်ဆုံးပါေစ၊”

ေအာင္ဒင္
ဧျပီလ (၃)၊ ၂၀၁၄