Burmese Society and Discrimination, Part (2)

(မဇိၨၽမေန႕စဥ္သတင္းစာ၊ ဇြန္ ၁၁၊ ၂၀၁၄၊ ဗုဒၶဟူးေန႕၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၇)

“ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းမ်ား”၊ အပိုင္း (၂)

ေအာင္ဒင္

#အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ မိန္းကေလးမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ခြဲျခားႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံျခင္း လုံးဝမရွိဘူး။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားနဲ႕ တန္းတူညီမွ်အခြင့္အေရးရၾကတယ္လို႕ ေျပာၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ေျပာၾကသူေတြက ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတဲ့အခါ အေနာက္ႏိုင္ငံက အမ်ိဳးသမီးေတြလို ခင္ပြန္းသည္ရဲ့  မ်ိဳး႐ိုးအမည္ကို ေျပာင္းလဲစရာ မလိုပဲ မူလနံမည္အတိုင္း ရပ္တည္ႏိုင္တာ၊ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ဇနီးသည္ရဲ့ သေဘာတူညီမႈမပါပဲ ခင္ပြန္းသည္က တဘက္သတ္ ကြာရွင္းျပတ္စဲခြင့္ မရွိတာ၊ လက္္ထပ္စာခ်ဳပ္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ပါတ္ဝန္းက်င္က အသိအမွတ္ျပဳရင္ အိမ္ေထာင္ေရးမည္တာမို႕ တရားဝင္ဇနီးျဖစ္ျပီး အလိုအေလ်ာက္အေမြဆက္ခံခြင့္ရွိတာေတြကို ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ့  အခြင့္အေရးမ်ားအျဖစ္ ေထာက္ျပၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့လည္း ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံၾကီးအခ်ိဳ႕မွာလို ေျခေထာက္ေသးေအာင္ အဝတ္စည္းစရာမလိုအပ္တာ၊ သမီးေမြးထားတဲ့ မိဘေတြက သမီးအတြက္ ေယာက်ၤားကို ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ားတင္ေတာင္းဖို႕ မလိုအပ္တာ၊ ဇနီးသည္က ခင္ပြန္းေသဆုံးျပီးေနာက္ ခင္ပြန္းသည္ရဲ့  ညီ သို႕မဟုတ္ အကိုရဲ့  သိမ္းပိုက္ျခင္းမခံရတာ စတဲ့ အခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပျပီး ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ့  လြတ္လပ္ခြင့္ကို အမႊမ္းတင္ၾကပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ျမန္မာ႕လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ မိခင္ၾကီးစိုးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာလႊမ္းမိုးတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္လို႕ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားက မယ္ေတာ္မာယာနဲ႕ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီတို႕ကို တန္ဘိုးထားသလိုပဲ ျမန္မာေတြအားလုံးကလည္း မိခင္မ်ားကို တန္ဘိုးထား၊ ေလးစားၾကတယ္လို႕လည္း ဆိုၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားနဲ႕ တန္းတူအခြင့္အေရးရွိၾကတယ္လို႕ ေျပာဆိုၾကသူေတြထဲမွာ ထင္ရွားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေခါင္းေဆာင္ၾကီးအခ်ိဳ႕ေတာင္ ပါဝင္ၾကပါတယ္။

အထက္ပါ မိခင္ဦးစားေပးအခ်က္အလက္မ်ား၊ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုင္ရာအခ်က္အလက္မ်ားနဲ႕ ပါတ္သက္ျပီး ျငင္းခ်က္ထုတ္စရာမရွိပါ။ သို႕ေသာ္လည္း ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားနဲ႕ တန္းတူညီမွ်အခြင့္အေရးရတယ္ဆိုတာ အျပည့္အဝမွန္တယ္ မထင္ပါ။ ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ့ ေရွးက်လွတဲ့ အေတြးအေခၚ၊ အစဥ္အလာေတြက ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ႏွိမ့္ခ်ခြဲျခား ဆက္ဆံထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။

#ဘာသာေရးအရ ႏွိမ့္ခ်ျခင္း

ကမၻာေပၚမွာ လူသားေတြ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာတရားအမ်ားစုမွာ အမ်ိဳးသားမ်ားကို တန္ဘိုးထားျပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ခြဲျခားႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အျခားဘာသာေတြကို မေျပာပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူမ်ားစုကိုးကြယ္ရာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ ပါတ္သက္ျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားေလာက္ ဘုန္းကံမရွိလို႕ သတ္မွတ္ထားသလို အမ်ိဳးသားမ်ား သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ျပီး နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳေရးၾကိဳးစားရာမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အေႏွာက္အယွက္၊ အဖ်က္အဆီးျဖစ္တယ္လို႕ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းဘဝကို ခံယူခြင့္မရွိ၊ ဘုရားဆုပန္ခြင့္မရွိလို႕လည္း ကန္႕သတ္ထားပါတယ္။ ဘုရားေစတီမ်ား ၊ သာသနာ့အေဆာက္အအံုမ်ားမွာ အမ်ိဳးသမီးဝင္ခြင့္မရတဲ့ ေနရာေတြ ကန္႕သတ္ထားပါတယ္။

လူေယာက်ၤားတို႕ သာသနာ့ေဘာင္ကို ရဟန္းဘဝနဲ႕ ဝင္ေရာက္ျပီး သာသနာျပဳၾကရာမွာ ကာမဂုဏ္ အာ႐ံုမ်ားက ၾကီးမားတဲ့ အဖ်က္တရားမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အဖ်က္တရားေတြအထဲမွာမွ လူမိန္းမတို႕ရဲ့  ဖ်ားေယာင္းမႈ၊ ေသြးေဆာင္မႈေတြက ပိုျပီး အနၱရာယ္ၾကီးမားတယ္လို႕ ယူဆျပီး လူမိန္းမေတြကို စိတ္မဝင္စားေအာင္လို႕ မိန္းမမေကာင္းေၾကာင္း တရားေတြ၊ မိန္းမမေကာင္းေၾကာင္း ဆုံးမစာေတြကို ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက တက္ညီလက္ညီ ေရးသားခဲ့ၾကပါတယ္။ မာန္လည္ဆရာေတာ္ရဲ့  "မိန္းမဟူဘိ၊ ထိုဣတိၳကား၊ မရွိလည္းခက္၊ ရွိလည္းခက္၏၊ မေပါင္းလည္းခက္၊ ေပါင္းလည္းခက္၏" အစခ်ီတဲ့ မာဃေဒဝလကၤာမ်ားဟာ အထင္အရွားျဖစ္ပါတယ္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္၊ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္မွာ သီလရွင္ ဆရာၾကီး မယ္ကင္းက ဘုရားဆုပန္ေၾကာင္း ၾကားသိတဲ့အခါမွာ "ငါ့ေပါင္ၾကားထဲကဟာ၊ နင့္ေပါင္ၾကားထဲေရာက္ေအာင္ အရင္ဆုေတာင္းဦး" လို႕ ေဒါသနဲ႕ေျပာတဲ့  ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ့  စကားဟာလည္း အထင္အရွားပါ။ အဲဒီလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားရဲ့  မိန္းမမုန္းတရားမ်ား ရဲ့  ဩဇာသက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ အဆင့္တစ္ဆင့္နိမ့္ တည္ရွိေနရပါတယ္။ 

#မဟာဖိုဝါဒ ၾကီးစိုးျခင္း

ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားကိုယ္၌က ေယာက်ၤားမ်ားက မိန္းမမ်ားထက္ ပိုျပီးျမင့္ျမတ္တယ္လို႕ သတ္မွတ္ထားေတာ့ ဗုဒၶဘာသာလႊမ္းမိုးတဲ့ ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ မဟာဖိုဝါဒ (သို႕မဟုတ္) ေယာက်ၤားဗဟိုျပဳဝါဒ ၾကီးစိုးတာ သိပ္ေတာ့မဆန္းပါ။ အထင္ရွားဆုံးျပႏိုင္တာကေတာ့ ေရွးျမန္မာဘုရင္မ်ား မိဘုရားေပါင္းမ်ားစြာ၊ ကိုယ္လုပ္ေတာ္မ်ားစြာနဲ႕ စံစားခဲ့ၾကတာနဲ႕ ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ယခုအထိ တည္ရွိဆဲျဖစ္တဲ့ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ကို တရားဝင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ထက္ပိုယူခြင့္ျပဳတဲ့ မယားျပိဳင္စနစ္တို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့ အခါ တစ္လင္၊ တစ္မယားစနစ္က်င့္သုံးတဲ့ ဘုရင္တစ္ပါးမွ မရွိပါ၊ ဘုရင္တင္မကပါ၊ အိမ္ေရွ႕စံေတြ၊ မင္းသားေတြ၊ ျမိဳ႕စားေတြ၊ နယ္စားေတြ၊ ေစာ္ဘြားေတြ၊ စစ္သူၾကီးေတြဟာလည္း ဇနီး၊မယား တစ္ဦးမက ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ မိဘုရားမ်ားခင္မ်ာ ဘုရင္အဆက္ဆက္ ရဲ့  ေတာ္ေကာက္ေပါင္းသင္းျခင္းခံရပါေသးတယ္။ ေယာက်ၤားမ်ားကို မယားျပိဳင္ယူခြင့္ျပဳထားေပမည့္ မိန္းမမ်ားမွာေတာ့ လင္ျပိဳင္ယူခြင့္မရွိပါ။ ဒါ့အျပင္ သမီးေတာ္၊ ႏွမေတာ္ မိန္းကေလးမ်ားဟာ စစ္ျပိဳင္ႏိုင္ငံမ်ားၾကားမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္၊ စစ္ပြဲရပ္စဲေရး၊ သစၥာခံေရးအတြက္ အလဲအလွယ္ အျဖစ္အသုံးျပဳတဲ့ သက္ရွိကုန္ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။

အိမ္ေထာင္စုတစ္စုမွာလည္း ခင္ပြန္းသည္၊ ေယာက်ၤားျဖစ္သူက အရွင္သခင္ပါ။ မိခင္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မိသားစုစနစ္လို႕ ေျပာၾကေပမည့္ "သားကို သခင္၊ လင္ကို ဘုရား" ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း ခင္ပြန္းနဲ႕ သားဆိုတဲ့  ေယာက်ၤားေတြက အိမ္ေထာင္စုတစ္စုရဲ့  အခြင့္ထူးခံေတြ ျဖစ္ၾကျပီး မိခင္နဲ႕ သမီး စတဲ့ မိန္းမေတြက အနစ္နာခံၾကရသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေဒါသျဖစ္ရင္၊ စိတ္ဆိုးရင္ အင္အားသုံးတတ္တဲ့ ခင္ပြန္းသည္ရဲ့  အၾကမ္းဖက္မႈ၊ အႏိုင္က်င့္မႈကို ၾကိတ္မွိတ္ခံစားေနရတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိၾကပါတယ္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ မိသားစုေတြမွာ သမီးမိန္းကေလးကိုေတာ့ ေသစာ၊ ရွင္စာတတ္ရင္ ေတာ္ျပီပဲဆိုျပီး ေက်ာင္းထုတ္ အလုပ္လုပ္ခိုင္းတတ္ၾကျပီး သား ေယာက်ၤားေလးကိုေတာ့ ပညာတတ္ျဖစ္ေစဖို႕ မျဖစ္မေန ေက်ာင္းတက္ေစၾကပါတယ္။  ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကိုယ္တိုင္က ခင္ပြန္းသည္  ေယာက်ၤားသားက ဇနီး မိန္းမကို ႐ိုက္ႏွက္အႏိုင္က်င့္တာကို အထူးအဆန္းမဟုတ္သလို ၾကည့္ေနတတ္ၾကျပီး ဇနီးမိန္းမက ခင္ပြန္းသည္ ေယာက်ၤားကို စကားနဲ႕ တုန္႕ျပန္တာ၊ ရန္ေတြ႕တာ၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ျပဳတာကိုေတာ့ သည္းမခံ၊ခြင့္မလႊတ္တတ္ၾကပါ။ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက အဲဒီလို ေယာက်ၤားသားမ်ားက မိန္းမမ်ားထက္ ပိုျမင့္ျမတ္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို မိန္းမမ်ားကိုယ္တိုင္က လက္ခံထားၾကတာပါ။

#ပါတ္ဝန္းက်င္က ဝင္စြက္ဖက္ျခင္း

က်ေနာ္တို႕ရဲ့  လူ႕ပါတ္ဝန္းက်င္က လူငယ္၊ ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ ရီးစားအမ်ားၾကီး ထားတာကို အျပစ္မေျပာတတ္ၾကေပမည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ရီးစားတစ္ဦးထက္ပိုရွိရင္ျဖင့္ အလုအယက္ အျပစ္ေျပာတတ္ၾကတာပါ။ ရီးစားမ်ားတဲ့  ေယာက်ၤားေလးကို ထူးထူးျခားျခား မေဝဘန္ေပမည့္ ရီးစားမ်ားတဲ့ မိန္းကေလးကိုေတာ့ အက်င့္သိကၡာကင္းမဲ့သူလို၊ တန္ဘိုးေလ်ာ့သြားသလို၊ တန္ဘိုးမဲ့သြားသလို ေျပာဆိုေဝဘန္တတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေယာက်ၤားေလးျဖစ္ေစ၊ မိန္းကေလးျဖစ္ေစ လူငယ္ဘာဝ ခ်စ္သူရီးစားထားၾကတာ၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ခ်စ္သူရီးစား တစ္ဦးထက္ပိုရွိတာ၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း တစ္ဦးနဲ႕ ျပတ္စဲျပီး ေနာက္တစ္ဦးကို လက္ခံတာ သက္ဆိုင္ရာ လူငယ္ရဲ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ မသက္ဆိုင္သလို ပါတ္ဝန္းက်င္က ပါဝင္စြက္ဖက္တာ၊ ေဝဘန္တာ မရွိသင့္ပါ။

ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက ခ်စ္သူ၊ ရီးစားမ်ားရဲ့  ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမွာလည္း ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တတ္ၾကတာပါ၊ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ရပ္ကြက္က၊ ကိုယ့္ေက်ာင္းက၊ ကိုယ့္ရြာက မိန္းကေလးနဲ႕ အျခားရပ္ကြက္၊ အျခားေက်ာင္း၊ အျခားရြာက အမ်ိဳးသားတို႕ ခ်စ္ၾကိဳက္ၾကတဲ့ အခါ ပါတ္ဝန္းက်င္ရဲ့ မဆီမဆိုင္ စြက္ဖက္မႈက အနၱရာယ္ၾကီးလွပါတယ္။ အျခားရပ္ကြက္၊ အျခားေက်ာင္း၊ အျခားရြာတင္မကပဲ အျခားဘာသာကပါ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ မဆီမဆိုင္ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာေစာင့္ထိန္းေရးဆိုတဲ့ အလံထူျပီး ခ်စ္သူရီးစားႏွစ္ဦးရဲ့  ဘဝကို ေသြးေတြရင္းျပီး ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဧျပီလ ၁၅၊ ၁၆ ရက္ေတြမွာ ပဲခူးတိုင္းေဒသၾကီး၊ နတၱလင္းျမိဳ႕နယ္ ျမိဳ႕ေပၚမွာေနထိုင္တဲ့ အစၥလမ္ဘာသာဝင္လူငယ္တစ္ဦးနဲ႕ ကံစုေက်းရြာက မိန္းကေလးတစ္ဦးတို႕ ခ်စ္သူရီးစားဘာဝ မိန္းကေလးရဲ့ ေနအိမ္မွာခ်ိန္းေတြ႕ၾကတာကို မေက်နပ္ႏိုင္ၾကတဲ့ ေဒသခံေတြက မိန္းကေလးရဲ့ အိမ္အပါအဝင္ အျခားအိမ္ေတြကို ဝိုင္းျပီး ဖ်က္ဆီးၾကတယ္လို႕ ၾကားသိရပါတယ္။ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းရဲ့  အနၱရာယ္ၾကီးမားမႈကို အထင္အရွား သက္ေသျပလိုက္သလိုပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးဟာ သူ႕ခ်စ္သူကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္ခ်စ္ပိုင္ခြင့္ေတာင္ မရွိသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။

အဲဒီလို အျမင္ဆိုးေတြက မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အိမ္ေထာင္က်လို႕ အိမ္ေထာင္ကြဲတဲ့အခါ၊ အိမ္ေထာင္ဘက္ေသဆုံးတဲ့အခါ ပိုျပီး ဆိုးဝါးလာပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ဘက္ေသဆုံးလို႕ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ မုဆိုးမတစ္ဦးအေပၚ၊ အိမ္ေထာင္ဘက္နဲ႕ ကြာရွင္းခဲ့တဲ့ တစ္ခုလတ္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအေပၚမွာ ပါတ္ဝန္းက်င္က မ်က္လုံး႐ိုင္းေတြနဲ႕ ၾကည့္ျပီး အျမင္႐ိုင္းေတြနဲ႕ ေဝဘန္တတ္ၾကပါတယ္။ အစကတည္းက အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ နိမ့္က်တယ္လို႕ လက္ခံယံုၾကည္ထားတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက ကံမေကာင္း၊ အေၾကာင္းမလွလို႕ မုဆိုးမ၊ တစ္ခုလပ္ျဖစ္ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ ပိုျပီးႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံတတ္ၾကပါတယ္။

ဒီေနရာမွာလည္း မုဆိုးမထက္စာရင္ တစ္ခုလပ္ျဖစ္ရသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ပိုျပီး ခြဲျခားဆက္ဆံခံံရတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ လင္နဲ႕ မယား၊ ေယာက်ၤားနဲ႕ မိန္းမ ႏွစ္ဦးစလုံးက တက္ညီလက္ညီ တည္ေဆာက္ၾကရမွာပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ အေပးအယူ မညီမွ်ၾကတဲ့ အခါ၊ အခ်စ္ေတြကုန္ဆုံးၾကတဲ့အခါ ကြာရွင္းဖို႕လိုအပ္တဲ့အေျခအေနကို ေရာက္ရွိလာတတ္ပါတယ္။ ခင္ပြန္းသည္ရဲ့  အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈ၊ မိသားစုအေပၚ တာဝန္မေက်မႈ၊ ဇနီးသည္ကို ႐ိုက္ႏွက္ညွင္းပန္းမႈေတြရွိရင္ ပိုဆိုးပါတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဇနီးသည္က မေကာင္းတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ကို ကြာရွင္းျပတ္စဲခြင့္ ရွိရပါမယ္။ ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ထပ္ခါတလဲလဲ သုံးစြဲလို႕ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ့ေနျပီျဖစ္တဲ့ "တည္မိတဲ့ ဘုရား၊ လဒပဲ နားနား" ဆိုတဲ့ ေျဖာင္းဖ်မႈမ်ိဳးနဲ႕၊ "အ႐ိုးကြဲေအာင္႐ိုက္တာ၊ အသည္းစြဲေအာင္ခ်စ္လို႕ပါ" ဆိုတဲ့ ပလီပလာစကားေတြနဲ႕ ပါတ္ဝန္းက်င္က ဇနီးသည္အမ်ိဳးသမီးကို ဒုကၡသက္တမ္းရွည္ေအာင္ မဆြဲေဆာင္သင့္ပါ။ ဇနီးသည္က မေကာင္းတဲ့ ခင္ပြန္းကို ကြာရွင္းျပတ္စဲျပီး ဘဝအသစ္တစ္ခုစတာကို နားလည္မႈ၊ ၾကင္နာမႈေတြနဲ႕ အားေပးကူညီရမွာပါ။ တစ္ခုလပ္ျဖစ္သြားတာနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးရဲ့  တန္ဘိုးက်သြားတယ္ဆိုတာမရွိပဲ သူ႕ရဲ့  လူ႕ဘဝကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းမႈ၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ တာဝန္ေက်ေက် ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႕သာ သူ႕တန္ဘိုးကို တိုင္းတာသင့္ပါတယ္။

#တိုးတက္သည့္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ေဟာင္းႏြမ္းသည့္အေတြးအေခၚမ်ား

ေခတ္သစ္၊ စနစ္သစ္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ရာမွာ ရွိျပီးသား အစဥ္အလာအေတြးအေခၚမ်ားထဲ ေက်နပ္နစ္ျမဳတ္ေနလို႕ ေရွ႕ကို ေရြ႕လ်ားႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ ႏွစ္ေပါင္း ရာေပါင္းမ်ားစြာ လက္ခံက်င့္သုံးခဲ့လို႕ ဆိုျပီး ရွိရွိသမွ်  အစဥ္အလာ၊ ဓေလ့ထုံးစံေတြအားလုံးကို မေျပာင္းမလဲ ဆက္လက္ လက္ခံက်င့္သုံးတာ မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတဲ့ ကမၻာၾကီးနဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈမရွိတဲ့ အစဥ္အလာ၊ ထုံးစံမ်ားကို အခ်ိန္မီစြန္႕ပစ္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ လူသားတိုင္းဟာ ေမြးဖြားလာကတည္းက တန္းတူညီမွ် ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႕ထက္ ပိုျပီး သာလြန္တယ္ဆိုတာ မရွိပါ။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ မနိမ့္က်ပါ။ အမ်ိဳးသားမ်ားဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ ပိုျပီး မျမင့္ျမတ္ပါ။ အမ်ိဳးသားမ်ား အားလုံးက ေယာက်ၤားဗဟိုျပဳဝါဒေတြကို စြန္႕လႊတ္ျပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို တန္းတူညီမွ် အေလးေပးဆက္ဆံၾကရမွာပါ။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကလည္း အားႏြဲ႕သူဝါဒ၊ အနစ္နာခံတတ္သူဝါဒမ်ားကို စြန္႕လႊတ္ျပီး အမ်ိဳးသားမ်ားနဲ႕ တန္းတူ တာဝန္ယူရဲသူမ်ား ျဖစ္ၾကရမွာပါ။ အစဥ္အလာေဟာင္း မစြန္႕လႊတ္လိုသူမ်ားကိုေတာ့ ေခတ္ရဲ့  ေနာက္မွာ ခ်န္ထားခဲ့ၾကပါစို႕။

(ေမ ၂၅၊ ၂၁၀၄)