Eternal Rose

ထာဝရ ႏွင္းဆီ
ေအာင္ဒင္/ဒတၳ
(၁၉၈၇)

ခြင့္လႊတ္ပါေလ
ေၾကကြဲမြန္းၾကပ္၊ အလြမ္းဇာတ္ထဲ
လက္တြဲမေခၚ၊ မေပ်ာ္ရက္ဘူး
ပန္းဦးသန္႕သန္႕ ေဝပါေစကြယ္...။

အေျဖမဲ့စြာ၊ ဒဏ္ရာေထြးေပြ႕
ေအာက္ေမ့တတ္ျခင္း
နက္႐ိႈင္းထြင္းေဖာက္
မေရာက္ႏိုင္ေသာ၊ ပန္းတို႕ေတာဟာ
ဟိုးမွာ အေဝး၊ ေငးရင္း...ေငးရင္း...။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
ကဗ်ာလိုလွ၊ ပန္းလိုလွရဲ့
ဘဝနဲ႕ရင္း၊ ပူေလာင္ျခင္းမွ
ရယူရန္ထက္၊ စြန္႕လႊတ္ရက္တာ
အခ်စ္ပါဆို၊ မင္းငိုမယ္လား...။

ႏွလုံးသားမွ
ထာဝရ ႏွင္းဆီရယ္....။

အငိုလြယ္ေသာ၊ အိပ္မကေတာမွ
အိပ္ပ်က္ညမ်ား၊ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့
ေရွ႕ဆက္မယ္႕လမ္း၊ ႏွင္းဆီပန္းဦး
ဆူးခက္ျခံရံ၊ ရွင္သန္ရုန္းထ
ဘဝမွတ္တိုင္၊ ၾကံ့ၾကံ့ခိုင္ေစ
ေမွ်ာ္လင့္ေနမယ္....။

History of an Old Bell

ေခါင္းေလာင္းသံအိုရဲ့ အတၳဳပၸတိၱ

ေအာင္ဒင္/ဒတၳ
(၁၉၈၅၊ ေမလ၊ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း)

ေခါင္းေလာင္းသံနဲ႕ ေက်ာင္းခန္းအို
ဆရာပ်ိဳကို ၾကိဳေနေလရဲ့။

ငိုတလွည့္ ျပဳံးတလွည့္
အမုန္းမဲ့ ကေလးတို႕ရဲ့
ေတးႏြဲ႕ခ်ိဳခ်ိဳ၊ ေက်ာင္းအိုတံခါး
ေျခသံမ်ားၾကား၊ ယိမ္းယိုင္ေန။

ေလသံနားစြင့္၊ ရင့္က်က္သက္ျပင္း၊
လမ္းခင္းတံတား၊ ၾကမ္းေပါက္ၾကားမွ
ရႊံ႕မ်ားေလွာင္ေျပာင္ ရုန္းထေန။

တခါတရံ၊ နာခံပီသ
စာအံၾကတဲ့အခါ
'အလိမၼာ' ဆိုတဲ့စကားလုံး
ပန္းကုံးပန္ဆင္၊ ရင္ခြင္ပိုက္ေထြး
အေဝးကပင္၊ ၾကားမယ္ထင္ရဲ့။

ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ
သင္ခန္းစာသစ္၊ စာခ်စ္တဲ့ကေလး
ဝမ္းေရးလႈပ္ရွား၊ အင္းအိုင္ၾကားမွာ
ငါးရွာဖားေကာက္၊ ရိုးေပၚေလွ်ာက္ယင္း
ျပည့္စံုျခင္းရသ၊ ၾကားဖူးပါစကြယ္။

ေျပာဖူးၾကပါရဲ့
ေရတမာပင္တန္း၊ ကံ့ေကာ္လမ္းမွာ
ျဖတ္သန္းဖြဖြ၊ ေျခရာခ်နင္း
'တက္ႂကြျခင္း' ဖြဲ႕၊ သူတို႕ရဲ့'ေတး'
'အေဝးဆုံး'သို႕ သြားၾကမယ္..တဲ့ေလ။

ေနပူထဲက၊ ဘဝၾကမ္းၾကမ္း
ပန္းႏြမ္းႏြမ္းတို႕၊ လန္းစြင့္ဝင့္ႂကြား
အသိျမင့္မားဖို႕၊ သူတို႕ကူညီၾကမယ္....တဲ့။

အဲ့ဒီလို
'တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက ေငြလမင္း'
ေတးခ်င္းဆို၊ ငိုခ်င္းခ်
ဪ....ဘဝဆိုတာ....။

စိတ္ကူးအိပ္မက္ထဲက
ဘဝရဲ့အၾကင္နာ
ကဗ်ာမဆန္၊ ပန္းမပန္တဲ့
ေႏွာင္ဖြဲ႕ရစ္သိုင္း၊ ျမဴတံတိုင္းျခား
ႏွလုံးသားမွာေဝဒနာ။

ေရေပၚဆီမဟုတ္
ေျခသားအုတ္ျမစ္၊ က်စ္လ်စ္ခိုင္ခံ့
ဝိညာဥ္သန္႕စင္၊ ျဖဴစင္႐ိုးသား
ေလးစားစရာ၊ ေက်းလက္မွာရွိ
ပကတိလူတန္းစား
ကံတရားကို၊ ကိုးစားယံုၾကည္။

လြင့္ျပယ္ေရာင္ေျပာင္း
အဝတ္ေဟာင္းတို႕ေအာက္က
လွပတဲ့ႏွလုံးသား၊ ခန္႕ညားတဲ့ေစတနာ
မာယာမဲ့သတိၱိ
ေသခ်ာၾကည့္မွ ေတြ႕လိမ့္မယ္။

ေက်းလက္ရင္ေသြး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတးဆို၊ ေခတ္ကိုၾကိဳဖို႕
ရိုက်ိဳးေတာင့္တ၊ သက္မသက္ျပင္း
တမ္းခ်င္းတဖြဲ႕၊
လာလွည့္ပါ၊ လာခဲ့ပါ...ဆရာ။

ေခါင္းေလာင္းသံနဲ႕ ေက်ာင္းခန္းအို
ဆရာပ်ိဳကို ၾကိဳေနေလရဲ့....။

With Many Loves

အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္

ေအာင္ဒင္/ဒတၳ
(၁၉၈၇ မတ္လ)

လာမယ္႕စေနေန႕မွာ
ခ်စ္သူဟာ
ႏွစ္ဆယ္႕ငါးႏွစ္ျပည့္ပါလိမ့္မယ္...
သူ႕ကိုကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ခဲ့တာကရွစ္ႏွစ္
သူကကြၽန္ေတာ္႕ကိုျပန္ခ်စ္တာကေျခာက္ႏွစ္
သူကကြၽန္ေတာ္႕ထက္
အသက္တစ္ႏွစ္ပိုၾကီးေပမယ္႕
ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ထက္
အခ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ပိုၾကီးခဲ့တယ္...

သုံးႏွစ္သုံးမိုးတဲ့
ကြၽန္ေတာ္တို႕ေခတ္မွာ
သိပ္ကိုပဲ အရာမဝင္ျဖစ္ခဲ့ပါျပီ
ဒီမွာ
ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ့ ခ်စ္သူဘဝ
ေျခာက္ႏွစ္ကို လေတြစြန္းခဲ့ေပါ့...

သူက
ဘဝကို လက္ေတြ႕ရင္ဆိုင္ေနခ်ိန္မွာ
ကြၽန္ေတာ္က
စာေမးပြဲေတြ ထပ္ခါထပ္ခါက်
စိတ္ဓာတ္လည္းက်
လံု႕လလည္းက်
အဲဒီအခါက်မွ
သူမရဲ့စိတ္ရွည္ခြင့္လႊတ္မႈနဲ႕
ကြၽန္ေတာ္႕အေပၚသည္းခံၾကင္နာမႈကို
နားလည္ဂ႐ုျပဳမိတယ္...

ေၾကကြဲမိရဲ့
တခ်ိဳ႕ဘဝေတြအလံထူူၾကပံုမ်ား
အားေပးစကားတစ္စံုတစ္ခုနဲ႕
အလုအယက္ ႐ႉတ္ခ်သံေတြၾကားမွာ
ႏွလုံးသားဖ်ားနာခဲ့ေပါ့....

အားေပးထားအခ်စ္ရယ္
မင္းရဲ့
က႐ုဏာနဲ႕ သံေယာဇဥ္ကို
အတိုင္းအဆမဲ့ဆြဲဆန္႕လို႕
ငါ့ကိုၾကင္နာစမ္းပါ့
အနမ္းဖြဖြ နမ္းသမွ်နဲ႕
ငါ့ရဲ့အလြမ္းေတြေျပေပ်ာက္
မနက္ျဖန္ေတြေရာက္ရွိလာေတာ့မယ္....

ဘဝဆိုတာ
ညေတြပဲၾကီးစိုးေနမွာမဟုတ္ဘူး
ေန႕ေတြလည္းအလင္းနဲ႕အတူရွိသတဲ့
အခ်စ္ရဲ့
မင္းေျပာခဲ့စကားတစ္ခြန္းကိုတမ္းတ
ငါ ညကိုျဖတ္သန္းပါ့မယ္
တကယ္...။