BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Friday, December 25, 2015

ကမ႓ာႏွစ္ခု

(https://stolenchildhood.wordpress.com/2013/05/13/two-different-worlds/)


ကမ႓ာႏွစ္ခု

ေအာင္ဒင

ခရစၥမတ္ေန႕ဆိုတာ
မေန႕က ျပီးဆုံးသြားခဲ့တယ္
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတဲ့ အထိန္းအမွတ္ေတြကို
ေနာက္ ရက္အနည္းငယ္မွာ က်ေရာက္မယ္႔
ႏွစ္သစ္ကူးအတြက္ ခ်န္ထားရစ္ၾကတယ္
အဲဒီလို
ခန္းနားမႈေတြကို လက္ဆင့္ကမ္း
ႏွင္းဆီေတြ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ပြင့္တဲ့ ပန္းခင္းထဲမွာ
ခ်စ္သူတို႕ရဲ့ လတ္ဆတ္တဲ့အနမ္းေတြနဲ႕
ကမ႓ာတစ္ခုဟာ ဝင္းလက္လို႕၊ ေတာက္ပလို႕…။

အေျမာက္သံ၊ ဗုံးသံေတြၾကားက
ဒုကၡသည္စခန္းတစ္ခုမွာေတာ့
ခရစၥမတ္ေန႕ကို
က်င္းပဖို႕ အခြင့္အေရးမရွိ
လွလွပပေတြ ဆင္ယင္ဖို႕ေဝးလို႕
တရားေပးမယ္႕ ဓမၼဆရာေတာင္မရွိ
မလိုခ်င္ပဲ ရခဲ့တဲ့ဒုကၡေတြကိုပဲ
မခိုင္မာေတာ့တဲ့ ပုခုံးမ်ားေပၚမွာ ဆက္ထမ္း
ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕ ေဝးေနရဦးမယ္႔
ေနာက္တစ္ႏွစ္ကို အလိုလိုေရာက္
လူသားတစ္စုရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ
ကမ႓ာတစ္ခုမွာ နာက်င္စြာ ေပ်ာက္ဆုံးလို႕…။

(ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ ရက္၊ ၂၀၁၅)

Monday, December 21, 2015

To Support Myanmar Democratic Transition, U.S. May Need to Soften Policy toward Military (CSIS)



To Support Myanmar Democratic Transition, U.S. May Need to Soften Policy toward Military
 
Following the November 8 election, Myanmar’s political landscape has changed dramatically and the country is now stepping into uncharted territory. Both the National League for Democracy (NLD), which won a landslide victory, and the military, known as the tatmadaw and which ruled the country with an iron fist for decades, are about to do things they never have experienced.

Although the NLD won a landslide victory in the 1990 election, the party has never had a chance to hold power. Now, after 27 years, the NLD is going to govern the country. As the new Union Parliament will be dominated by the NLD and its allied ethnic parties, the tatmadaw representatives, who will be appointed by the commander-in-chief and take their allotted 25 percent of seats in parliament, will become an opposition group, a role in which the military has never served. The NLD and the military will have to govern the country together by sharing power, something neither side has done before. Myanmar’s military will have to recognize and respect a civilian president, who will be selected by party leader Aung San Suu Kyi.

At the start, the hope is that both the military and the NLD will try to work within the system of power sharing. However, sooner or later the situation may change.
The military’s leaders might choose one of the following options: (1) maintain the status quo, defend the powers of the tatmadaw outlined in the constitution, block the NLD government at every opportunity, revive the Union Solidarity and Development Party (USDP), and try to return to power in the next election. Or (2) the military can stop paying respect to the NLD president, seize political power back from the civilian government by staging a coup and take the country back into international isolation. Or (3) it can accept gradual civilian rule over the military and give up political power over time.

Aung San Suu Kyi and her party may choose one of the following options: (1) try to force the military to give up power immediately and make herself president by using her popular mandate and amend the constitution. Or (2) she can seek to avoid confrontation and work closely with the military leaders to promote positive civil-military relations, which could convince the generals to leave power gradually according to their own schedule.

Which path each side will choose will depend on the pragmatism and wisdom of the leaders of both the military and the NLD. If they can work together, the country can be united, peaceful, and can prosper. If they choose to confront each other, the country could face chaos, disintegration, and deep recession.

The new government has to address a number of pressing problems. For example, the NLD cannot stop the decades-long civil war with ethnic armed groups and move the ongoing peace process forward without the help of the military. The two also need to work together to boost the country’s weak economy. Neither problem can be tackled if the NLD seeks to drive the military from power or if the tatmadaw chooses not to cooperate with the new government.

For the sake of the country’s future, Aung San Suu Kyi will need to establish positive relations with the generals. However, her efforts and diplomatic skills will not be enough if the United States continues to maintain its policy of disengagement with the military.
Many U.S. lawmakers still view Myanmar’s military as a human rights violator and will only move to lift restrictions when the tatmadaw agrees to work under civilian authorities, something which may not happen soon. Some members of Congress blame the military for the ongoing offensives against ethnic armed organizations in Kachin and Shan states. However, the military is not alone responsible for this fighting.

While Myanmar’s armed forces are continuously pushing ethnic troops closer to the border, the ethnic armed groups are trying to expand their areas of control inside Myanmar, some of which they have not controlled before. As a result, armed clashes are unavoidable. The military leadership is blamed for human rights violations in ethnic areas, but the armed ethnic groups are not innocent. These groups also impose heavy taxes on the local populations, recruit child soldiers, steal the property of their own ethnic minorities, lay landmines on farmland, and kill anyone they suspect of being a government informer.

Today, whether we like it or not, the military is a key stakeholder in the transition to democracy and national reconciliation in Myanmar. Engaging with the generals and encouraging them to fully cooperate with the new civilian government will help to build trust between the military and the new civilian politicians in Myanmar. As long as tatmadaw leaders are singled out as villains and excluded from engagement with the United States, they are unlikely to feel incentives to help make the transition smoother and make the peace process more successful. Their frustration with the United States may be directed at the new government and Aung San Suu Kyi.

This does not mean selling weapons to and providing combat training for the military. But the U.S. Congress should not discourage the departments of State and Defense from engaging the military by facilitating high-level visits, exchanging professional experience, assisting tatmadaw leaders in obtaining international exposure, and training some mid-level officers at U.S. military colleges.

Earlier, the hardline position of Congress against the military helped the democracy movement to endure hardship and survive brutal military rule. U.S. sanctions also denied legitimacy to the military regime, which was one of the driving forces prompting the generals to initiate the current transformation from the military rule to constitutional government. But today, the still-hardline position of many in Congress against the military may hinder Myanmar’s national reconciliation process, undermine the efforts of the new NLD government and Aung San Suu Kyi, and prompt the military to take measures contrary to country’s political democratization.

Mr. Aung Din is a former political prisoner in Burma and currently lives in the United States. He serves as a consultant for Moemaka Multimedia, based in San Francisco, and as senior adviser to the Open Myanmar Initiative (OMI), a non-profit organization based in Yangon that promotes the right to information and education. See more information about OMI here.

Tuesday, December 15, 2015

President Aung San Suu Kyi? Probably Not Yet (CSIS)


President Aung San Suu Kyi? Probably Not Yet


Since Aung San Suu Kyi met on December 4 with former military dictator Than Shwe, who ruled the country from 1992 to 2010 and was the architect of the 2008 constitution, there has been widespread speculation that she could become president of Myanmar soon. These expectations were encouraged by a Facebook post the same day by Nay Shwe Thway Aung, a grandson of Than Shwe who facilitated the meeting, saying that Than Shwe accepted Aung San Suu Kyi as the future leader of the country and that he pledged to support her if she works for the development of the country.

Nay Shwe Thway Aung also posted the image of a 5,000 kyat bank note (just under $4), with the signatures of Than Shwe, President Thein Sein, and Aung San Suu Kyi on Facebook. Than Shwe’s signature is dated October 3, 2009, Thein Sein’s May 12, 2012, and Aung San Suu Kyi’s November 19, 2015. Aung San Suu Kyi also said that she reached an agreement with the former dictator, but without spelling out details.

Many observers interpreted Than Shwe’s gesture as giving a green light to the current military leaders to allow the amendment of the Section 59f of the constitution, which bars Aung San Suu Kyi from the presidency because her two sons are foreign citizens. At the same time, Aung Ko, a member of parliament from the ruling Union Solidarity and Development Party, floated the idea that she could become president if Section 59f is temporarily suspended by the approval of the parliament with a simple majority vote. Many believe this might be feasible.

However, even it is true that Than Shwe authorized military leaders to amend Section 59f, the new parliament, which will take office at the end of January 2016, cannot amend the constitution immediately. According to the constitution, the first order of business for the new parliament is electing chairmen of both the Lower and Upper Houses. Next the Union Parliament will divide into three groups to nominate three vice-presidential candidates. Then the Union Parliament as a whole will serve as the Electoral College and select one of the three vice-presidential candidates to be president.

As a result, the new parliament must elect the president before it can consider amending the constitution at its first session. Also during the first session, the new parliament will be busy debating the 2016-2017 budget, which will be submitted by the outgoing government, and approving nominations for more than 200 Union level positions, including cabinet ministers, that will be submitted by the president-elect.

Even if the new parliament amends Section 59f with the support of the military in the next session, a national referendum is needed for it to go into effect. Amending this provision will be a long process and take several months, if not years.

In addition, how much influence Than Shwe still has on the military leaders and whether they will agree to make her president is also in question. The offices of both President Thein Sein and Commander-in-Chief Min Aung Hlaing said that they were not informed about the meeting between Than Shwe and Aung San Suu Kyi in advance. Presidential spokesperson and Information Minister Ye Htut said, “Let me tell you frankly, Senior-General Than Shwe is now retired. We have some respect for him as he used to lead us. But he doesn’t have the right to reverse the policies we are taking. If he [tried to], we would not accept it.”

The president’s office director Zaw Htay also told the Myanmar Review Journal that the president was not informed in advance about the meeting and that he never signed the 5,000 kyat bank note because it is against the law. Senior military officials told The Irrawaddy that the commander-in-chief and top military leaders were at Pyin Oo Lwin at the time of the meeting and they were not informed about it in advance either. One unnamed general from the military’s information unit said that Than Shwe is already retired and has nothing to do with the military.

The idea of temporarily suspending Section 59f is also a pie in the sky notion. The 2008 constitution does not allow suspension of its provisions either permanently or temporarily. Adding the provision for “temporary suspension” of the constitution would need to be added before it could be used.

Judging by the negative responses from the offices of the president and the military commander, it is clear that for Aung San Suu Kyi to become president depends solely on the goodwill of Senior General Min Aung Hlaing and current military leaders. It will take some time for her to build trust with the military leaders and get their support.

On December 4, before Aung San Suu Kyi went to see Than Shwe in Naypyitaw, Min Aung Hlaing delivered a speech at the Defense Service Academy in Pyin Oo Lwin, at which he spoke about the military’s participation in politics. He said “since democracy enhances one’s value, we will have to proceed with respect for the betterment of the country with a reciprocal arrangement.” By stating “reciprocal arrangement,”, Min Aung Hlaing made clear that as long as Aung San Suu Kyi and her National League for Democracy party acknowledge the role of the military and treat it with respect, the military will respond with the same attitude.

Mr. Aung Din is a former political prisoner in Burma and currently lives in the United States. He serves as a consultant for Moemaka Multimedia, based in San Francisco, and as senior adviser to the Open Myanmar Initiative (OMI), a non-profit organization based in Yangon that promotes the right to information and education. See more information about OMI here.


Monday, December 7, 2015

တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနေသာ ေခတ္

(ေခတ္ရနံ႕၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ၂၀၁၅)



တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနေသာ ေခတ္
ေအာင္ဒင္

မိဘႏွစ္ပါး ခ်န္ထားရစ္ခဲ့တဲ့
ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ လမ္းမၾကီးနေဘးက
ေပ ၆၀ ပတ္လည္ အိမ္နဲ႕ေျမကြက္ကို
ဗမာစကားမေျပာတတ္တဲ့
ျမန္မာႏိုင္ငံသားအသစ္မ်ားထံ ေရာင္းခ်ျပီး
ေမာင္ႏွမ ၅ ေယာက္အေမြခြဲယူၾကေတာ့
က်ေနာ္က
ရပ္ကြက္အတြင္း၊ လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲမွာ
၁၀ ေပက်ယ္တဲ့ အိမ္ကေလးတစ္လုံး
အပိုင္ရလိုက္တယ္…။

ေနာက္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာတဲ့အခါ
အဲဒီ ၁၀ ေပအိမ္ကေလးကို
က်ေနာ္႔ သားသမီး ၃ ေယာက္
ေရာင္းခ်ျပီး အေမြခြဲၾကလိမ့္မယ္
သူတို႕ေတြ တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္စီ္ရၾကမလဲ
က်ေနာ္ စိတ္ပူမိတယ္
အဲဒီလို  အေမြခြဲႏိုင္ဖို႕ေတာင္
အဲဒီ အခ်ိန္ထိ
ဒီအိမ္ကေလး က်န္ရစ္ပါ့မလား
ဪ၊ မစဥ္းစားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္…။

(ႏိုဝင္ဘာလ ၁၄ ရက္၊ ၂၀၁၅)

 


Monday, November 23, 2015

ေအာင္ဒင္ရဲ႕ ၁၃လၾကာ ေႏြညမ်ားအေၾကာင္း




ေအာင္ဒင္ရဲ႕ ၁၃လၾကာ ေႏြညမ်ားအေၾကာင္း
Posted by: Kamayut Media Admin on November 16, 2015
 
၈၈မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေဟာင္း ကိုေအာင္ဒင္ ေရးသားထားတဲ့ ေႏြတစ္ညႏွင့္တူေသာညမ်ား စာအုပ္ကို ႏိုဝင္ဘာ ၁၆ရက္မွာ မိတ္ဆက္ခဲ့ၿပီး သူရဲ႕ ေက်ာင္းသားေဟာင္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြလည္း တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲ


စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲ
------------------
ေခတ္ျပတိုက္စာေပကထုတ္ေ၀တဲ ့ဆရာေအာင္ဒင္ရဲ ့ေႏြတစ္ညနဲ ့တူေသာညမ်ားစာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲျပဳ လုပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ဆရာေအာင္ဒင္ဟာ သူပါ၀င္လွဳပ္ရွားခဲ ့တဲ့ ၈၈ နိဳင္ငံေရးျဖတ္သန္းမွဳ ၊ေရၾကည္အိုင္၊စစ္ေၾကာေရးစခန္း၊အင္းစိန္ေထာင္တြင္း ျဖတ္သန္းမွဳ အေတြ ့အၾကံဳ မ်ားကိုမွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ကိုယ္ေတြ ့မွတ္တမ္းစာအုပ္။တစ္နည္းအားျဖင့္ျမန္မာ့နိဳင္ငံေရးအခ်ိဳးအေကြ ့ကိုမွတ္တမ္းတင္ထားတဲ ့ျမန္မာ ့သမိုင္းတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းလို ့လည္းဆိုနိဳင္တဲ ့စာအုပ္ပါ။စာေရးသူေအာင္ဒင္ဟာ ၈၈ မွာ စက္မွဳ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ဦး။ ဗကသ ဒု-ဥကၠဌ ၂ တာ၀န္ယူခဲ ့သူ။
မင္းကိုနိဳင္၊ကိုကိုၾကီးတို ့နဲ ့အတူလက္တြဲေဆာင္ရြက္ခဲ ့တဲ့သူငယ္ခ်င္း၊ရဲေဘာ္ရဲဘက္တစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ကိုေအာင္ဒင္ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာေနထိုင္လ်က္ရိွပါတယ္။ေလာေလာဆယ္ျမန္မာနိဳင္ငံကို ေခတၱျပန္ေရာက္ေနခိုက္ သူေရးသားတဲ ့စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲကိုတက္ေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲကို နိဳ ၀င္ဘာလ ၁၆ ရက္၊နံနက္ ၁၀ နာရီ၊ Orchid Hotel(ဗိုလ္တေထာင္ဘုရားလမ္းနဲ ့အေနာ္ရထာလမ္းေထာင့္)မွာျပဳ လုပ္ပါမယ္။စိတ္၀င္စားသုမ်ား တက္ေရာက္ရန္ဖိတ္ၾကားပါတယ္ခင္ဗ်ား။

ႏိုဝင္ဘာ ၈ ေရြးေကာက္ပြဲ။ ႏိုင္သူမ်ား၊ ရွုံးသူမ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္





ႏိုဝင္ဘာ ၈ ေရြးေကာက္ပြဲ။ ႏိုင္သူမ်ား၊ ရွုံးသူမ်ားႏွင့္
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္

ေအာင္ဒင္

ေရြးေကာက္ပြဲၾကီး မတိုင္ခင္မွာ က်ေနာ္က အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ဒီခ်ဳပ္) ဟာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေနရာအမ်ားစုကို အႏိုင္ရလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ အစိုးရဖြဲ႕ႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိေတာ့ ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႕ ခန္႕မွန္းခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြဟာ သူတို႕ရဲ့ သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္ေတြမွာ ေနရာအမ်ားစုအႏိုင္ရျပီး ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရာထူးအတြက္ ယွဥ္ျပိဳင္ၾကမယ္႔ ပါတီၾကီးမ်ားကို အေရးဆို၊ အခြင့္အေရးေတာင္းႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးရွိလာလိမ့္မယ္လို႕လည္း ခန္႕မွန္းခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီး ျပီးခဲ့ပါျပီ။ က်ေနာ္ခန္႕မွန္းခ်က္ေတြ မွားေၾကာင္း ဝန္ခံပါတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ့ ရင္ထဲ၊ အသည္းႏွလုံးထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္မ်ားနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ားရဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီအေပၚ မုန္းတီးမႈနဲ႕ ေဒါသေတြရဲ့ အတိုင္းအတာ ပမာဏကို က်ေနာ္ ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့မိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ျပည္သူလူထုအေပၚ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းကို က်ေနာ္ ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့မိပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္က ျပည္ေထာင္စုအစိုးရဖြဲ႕ႏိုင္႐ံုမက ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသၾကီး အစိုးရမ်ား၊ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္မ်ားကိုပါ ခန္႕အပ္ႏိုင္တဲ့အထိ အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကိုသာမက ရခိုင္ျပည္နယ္နဲ႕ ရွမ္းျပည္နယ္မွ အပ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသၾကီးလႊတ္ေတာ္အားလုံးကို စိုးမိုးႏိုင္တဲ့အထိ အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ရခိုင္အမ်ိဳးသားပါတီကလြဲလို႕ က်န္တဲ့ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားကေတာ့ အေရးနိမ့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဟာ ျပည္သူလူထုက ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူတို႕ကို စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့တဲ့၊ သူတို႕ရဲ့ လြတ္လပ္မႈနဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကို ကန္႕သတ္ခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကို လွလွပပ ဂလဲ့စားေခ်လိုက္တာပါပဲ။

ဒီေရြးေကာက္ပြဲၾကီးက အဆုံးအျဖတ္ေပးလိုက္တဲ့ အႏိုင္ရသူမ်ားကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႕ ျမန္မာျပည္သူတစ္ရပ္လုံး ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အရွုံးသမားမ်ားကေတာ့ တပ္မေတာ္၊ သမၼတဦးသိန္းစိန္၊ ျပည္ေထာင္စု ၾကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးပါတီ (ျပည္ခိုင္ျဖိဳး) နဲ႕ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕လာမယ္႕ ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အနာဂတ္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး မင္းေအာင္လိႈင္ တို႕ ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ ဒီခ်ဳပ္ပါတီနဲ႕ တပ္မေတာ္တို႕က ပံုသြင္းၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္သူမ်ား

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲၾကီးရဲ့ အျငင္းပြါးစရာမရွိတဲ့ အၾကီးမားဆုံး ေအာင္ျမင္သူပါ။ ဒီခ်ဳပ္ပါတီရဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြ အားလုံးက သူမရဲ့ ရုပ္ပံုကို ကိုင္ေဆာင္ျပီး၊ သူမရဲ့ မိန္႕ခြန္းေတြကို ရြတ္ဖတ္ျပီး၊ သူမကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳျပီး သူတို႕ကို မဲဆႏၵရွင္မ်ားက ေထာက္ခံမဲေပးေအာင္ စည္းရုံးခဲ့ၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲၾကီးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တစ္ဦးတည္းက မဲဆႏၵနယ္အားလုံးမွာ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ျပီး ျပိဳင္ဖက္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအားလုံးကို တစ္ဦးတည္း အႏိုင္ယူခဲ့တယ္လို႕ ေျပာ
လို႕ရႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲၾကီးဟာ ျပည္သူလူထုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အာဏာကို ေပးႏိုင္တဲ့အထိ ယံုၾကည္ေထာက္ခံမႈ ရွိ၊ မရွိ သေဘာထားခံယူတဲ့ ျပည္သူ႕ဆႏၵခံယူပြဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္သူမ်ားဟာလည္း အႏိုင္ရသူေတြပါ။ သူတို႕ရဲ့ တိုင္းျပည္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္သူ႕ဆႏၵနဲ႕ ဆန္႕က်င္ျပီး အဓမၼအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့၊ သူတို႕ ဘဝေတြ၊ သူတို႕ရဲ့ မိသားစုေတြ၊ သူတို႕ရဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို အၾကမ္းမဖက္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႕ သူတို႕ရဲ့ ဆႏၵမဲေတြကို အသုံးခ်ျပီး ျပန္လွန္တိုက္ခိုက္ အႏိုင္ယူလိုက္ၾကပါျပီ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅ ႏွစ္လုံးမွာ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ၊ အႏိုင္က်င့္မႈေတြကို ခါးစည္းခံစားခဲ့ရတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဟာလည္း ဒီေရြးေကာက္ပြဲၾကီးရဲ့ အဓိက ေအာင္ျမင္သူပါ။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရျပီး အာဏာမရခဲ့တဲ့ ဒီခ်ဳပ္ပါတီဟာ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ထပ္မံအႏိုင္ရျပီး ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ဆက္ခံရေတာ့မွာပါ။ ဒီတစ္ၾကိမ္ ေအာင္ျမင္မႈက ပိုျပီးၾကီးမားပါတယ္။ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္နဲ႕ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္မ်ားပါဝင္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုဥပေဒျပဳအဖြဲ႕အစည္းကို ဦးေဆာင္ႏိုင္႐ံုတင္မကပဲ ရခိုင္ျပည္နယ္နဲ႕ ရွမ္းျပည္နယ္မွအပ က်န္ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသၾကီး လႊတ္ေတာ္မ်ားကိုပါ ဦးေဆာင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးက ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ျဖစ္လာျပီး အဲဒီ သမၼတက ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသၾကီး အစိုးရမ်ား၊ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္မ်ားကို ခန္႕အပ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားစီရင္ေရးအာဏာအတြက္ ျပည္ေထာင္စုတရားသူၾကီးခ်ဳပ္နဲ႕ ျပည္ေထာင္စုတရားသူၾကီးမ်ား၊ ျပည္နယ္/တိုင္း တရားလႊတ္ေတာ္မ်ားကို ဒီခ်ဳပ္ပါတီကပဲ ေရြးခ်ယ္ခန္႕အပ္ တာဝန္ေပးႏိုင္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္၊ ဒီကာလဟာ ဒီခ်ဳပ္ပါတီအတြက္ အေကာင္းဆုံး၊ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆုံး အခ်ိန္ျဖစ္သလို ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း သက္ေသျပရမယ္႕ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အရွုံးသမားမ်ား

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ ဒီေရြးေကာက္ပြဲရဲ့ အၾကီးမားဆုံး ရွုံးနိမ့္သူပါ။ စစ္အစိုးရအျဖစ္နဲ႕ တိုင္းျပည္ကို တစ္သက္လုံးအုပ္ခ်ဳပ္လို႕ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိတဲ့ စစ္အာဏာရွင္မ်ားက တပ္မေတာ္ကို တိုင္းျပည္အေရးဆုံးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာေတြ အပ္ႏွင္းထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဖန္တီးျပီး တိုင္းျပည္ကို တပ္မေတာ္နဲ႕ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီ လက္တြဲလို႕ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အစိုးရအျဖစ္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႕ စီစဥ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္မ်ားရဲ့ အိပ္မက္ ၅ ႏွစ္နဲ႕တင္ ျပိဳကြဲသြားခဲ့ပါျပီ။ တပ္မေတာ္နဲ႕ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီအၾကား ညီညြတ္မႈေတြ အားနည္းသြားသလို ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္မွာ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီရဲ့ အခန္းက႑ဟာ အလြန္ေသးငယ္သြားပါျပီ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို လက္ကိုင္ထားတာေတာင္မွ တပ္မေတာ္ဟာ ဖြဲ႕စည္းပံုက ေပးအပ္ထားတဲ့ အာဏာေတြကို ဒီခ်ဳပ္ပါတီနဲ႕ ညွိႏိႈင္းျခင္းမျပဳပဲ အျပည့္အဝ အသုံးခ်ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။

ရွုံးနိမ့္သူမ်ားထဲမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကိုလည္း ထည့္သြင္းရမွာပါ။ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက သမၼတကို သူကိုယ္တိုင္ျပန္လည္အေရြးခံရဖို႕အတြက္မွ အပ ႏိုင္ငံေရးပါတီအတြက္ မဲဆြယ္စည္းရုံးမႈမျပဳရလို႕ တားျမစ္ထားပါတယ္။ ဒီကန္႕သတ္ခ်က္ေတြကို သမၼတက ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ပါတယ္။ မဲဆြယ္စည္းရုံးေရးကာလမွာ သမၼတက တပ္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး မင္းေအာင္လိႈင္ လိုက္ပါျပီး ႏိုင္ငံတဝွမ္းကို သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သမၼတတစ္ဦးအေနနဲ႕ တာဝန္အရ ျပည္သူလူထုနဲ႕ ေတြ႕ဆံုဆက္ဆံျခင္းျဖစ္တယ္လို႕ အေၾကာင္းျပေပမယ္႕ ဒီခရီးစဥ္ေတြဟာ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီအတြက္ မဲဆြယ္စည္းရုံးေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား ေဆာင္ရြက္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ႕ရဲ့ ဦးေဆာင္မႈေအာက္က ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီ၊ တပ္မေတာ္ရဲ့ ေထာက္ခံမႈအျပည့္အဝရထားတဲ့ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီဟာ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးအတြက္ အေကာင္းဆုံး ေရြးခ်ယ္စရာျဖစ္တယ္လို႕ ႏိုင္ငံလွည့္ျပီး စည္းရုံးေနသလိုပါ။ သမၼတရဲ့ လစဥ္ ေရဒီယိုမိန္႕ခြန္းတစ္ခုမွာလည္း သူ႕ရဲ့ ေနာက္ငါးႏွစ္သက္တမ္းမွာ ျမိဳ႕နယ္ေတြကို ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး႒ာနက ခန္႕အပ္တဲ့ ျမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားအစား ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္တဲ့ ျပည္သူ႕ေကာင္စီမ်ားနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႕ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ေရး ၾကိဳးစားမယ္လို႕ ကတိျပဳ စည္းရုံးခဲ့ပါေသးတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီ ကတိေတြကို သူ ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။

ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီကိုလည္း အရွုံးသမားမ်ား စာရင္းထဲမွာ ေရွ႕ဆုံးက ထည့္ရမွာပါ။ ဒီခ်ဳပ္ပါတီက "ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ျပီ" လို႕ ေႂကြးေၾကာ္စည္းရုံးတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီကိုယ္စားလွယ္မ်ားက အာဏာရွင္စနစ္မွ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႕ အေျပာင္းအလဲကို သူတို႕ပါတီက စခဲ့တယ္။ အေျပာင္းအလဲေတြကို သူတို႕ပါတီကပဲ ဆက္လုပ္ေနတယ္လို႕ တန္ျပန္ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူမ်ားက သူတို႕လိုခ်င္တဲ့ အေျပာင္းအလဲက ႏိုင္ငံေရးစနစ္အေျပာင္းအလဲတင္မကပဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူူအေျပာင္းအလဲကိုပါ လိုခ်င္တာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာလိုက္ၾကပါျပီ။
ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားကိုလည္း အရွုံးသမားစာရင္းမွာ ထည့္သြင္းရတာကိုပါ။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေနရာအမ်ားစုကို အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ “ရခိုင္အမ်ိဳးသားပါတီ” ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားဟာ သူတို႕ရဲ့ ျပည္နယ္မ်ားမွာ အေရးနိမ့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္နဲ႕ ရခိုင္ျပည္နယ္ေတြမွာ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားက အမ်ားစုအႏိုင္ရျပီး သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား၊ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ားကို ဦးေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ က်ေနာ္ ခန္႕မွန္းခဲ့ေပမယ္႕ ဒီခန္႕မွန္းခ်က္ဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္တစ္ခုတည္းအတြက္သာ မွန္ခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားမွာ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပိုင္းမွာ ျပိဳကြဲမႈ၊ အားျပိဳင္မႈေတြ၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြါးဦးစားေပးမႈေတြနဲ႕ မြန္းၾကပ္ေနျပီး သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသားမ်ားကိုေတာင္ သူတို႕ကို ေထာက္ခံအားေပးဖို႕ စည္းရုံးႏိုင္စြမ္းမရွိၾကတာကို ဝမ္းနည္းစြာ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အနာဂတ္ပံုသ႑န္ကို တပ္မေတာ္နဲ႕ ဒီခ်ဳပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး မင္းေအာင္လိႈင္နဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႕က အနည္းဆုံး လာမယ္႔ ငါးႏွစ္မွာ ပံုသြင္းတည္ေဆာက္ၾကမွာပါ။ ဒီခ်ဳပ္ပါတီက လႊတ္ေတာ္အားလုံးကို ဦးေဆာင္ႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ္႕ တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက လႊတ္ေတာ္မ်ားရဲ့ ၂၅ % ကို ကိုင္တြယ္ထားျပီး ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈေတြကို ဟန္႕တားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္ သမၼတဟာလည္း တပ္ခ်ဳပ္က ခန္႕အပ္တဲ့ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီး၊ နယ္စပ္ေရးရာဝန္ၾကီးမ်ားကို သူ႕ရဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕ထဲမွာ လက္ခံျပီး အလုပ္လုပ္ရမွာပါ။

လက္ရွိဖြဲ႕စည္းပံုအရ ေဒသႏၱရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးက ကိုင္တြယ္ေနတာကိုလည္း လက္ခံရမွာပါ။ တရားစီရင္ေရးမွာလည္း တပ္မေတာ္သားမ်ားကို အရပ္ဖက္ တရားစီရင္ေရးနဲ႕ မစီရင္ႏိုင္ပဲ တပ္ခ်ဳပ္ကဖြဲ႕စည္းတဲ့ စစ္ခံုရုံးမ်ားကသာ တရားစီရင္ခြင့္ရွိမွာပါ။ တိုင္းျပည္ရဲ့ အျမင့္ဆုံး အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ျပီး တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကို ခန္႕အပ္ႏိုင္တဲ့ အာဏာရွိတဲ့ "အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုျခံုေရးေကာင္စီ" (ကာလံု) မွာလည္း သမၼတက ဦးေဆာင္တယ္ဆိုေပမယ္႕ အဖြဲ႕ဝင္ (၁၁) ဦးမွာ တပ္ခ်ဳပ္ဘက္က (၆) ဦးရွိျပီး အမ်ားစုမဲနဲ႕ သမၼတရဲ့ အာဏာကို ကန္႕သတ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ ဒီခ်ဳပ္ပါတီနဲ႕ ေရြးေကာက္ခံမဟုတ္တဲ့ တပ္မေတာ္တို႕ ခြဲေဝအုပ္ခ်ဳပ္ရမယ္႕ အေနအထားမွာ တိုင္းျပည္ရဲ့ အနာဂတ္ဟာ ေကာင္းတာေတြျဖစ္ႏိုင္သလို ဆိုးတာေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

က်ေနာ္ကေတာ့ အဓိက ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး မင္းေအာင္လိႈင္တို႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္၊ တစ္ဘက္နဲ႕ တစ္ဘက္ အျပန္အလွန္ လက္ခံႏိုင္ၾကေအာင္ သူတို႕ရဲ့ အေတြးအေခၚေတြ၊ စိတ္ေနသေဘာထားေတြကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ဒါမွလည္း တိုင္းျပည္ရဲ့ အနာဂတ္ဟာ အေကာင္းဖက္ကို ဦးတည္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
တကယ္လို႕မ်ား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တပ္မေတာ္ကို ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈကေန ဖယ္ရွားႏိုင္ေရးအတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ ဒီခ်ဳပ္ပါတီနဲ႕ တပ္မေတာ္အၾကား တင္းမာမႈေတြ၊ မယံုၾကည္မႈေတြ၊ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေတြ႕မႈေတြနဲ႕ တိုင္းျပည္မွာ မတည္ျငိမ္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႕ တပ္မေတာ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ဦးေဆာင္မႈအေပၚ မယံုၾကည္ပဲ၊ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးမဟုတ္ေတာ့တဲ့ အရပ္သားပါတီအစိုးရကို လက္မခံပဲ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးၾကိဳးပမ္းမယ္ဆိုရင္လည္း တိုင္းျပည္ရဲ့ အေျခအေနဟာ အင္မတန္ အႏၲရာယ္ၾကီးမားမွာပါ။ အစြန္းေရာက္ျခင္းမ်ားရဲ့ အႏၲရာယ္ကို ႏွစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အနည္းဆုံး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ အေသအခ်ာ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၊ တပ္ခ်ဳပ္  ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး မင္းေအာင္လိႈင္၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္နာယက ဦးေရႊမန္းတို႕နဲ႕ ေနာက္လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းမစခင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၾကဖို႕ ကမ္းလွမ္းဖိတ္ေခၚလိုက္တာပါ။ ဒီဖိတ္ေခၚမႈဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ ရင့္က်က္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ျပီး တိုင္းျပည္အတြက္လည္း အေျပာင္းအလဲကာလမွာ မေသခ်ာမႈမ်ားကို ၾကိဳတင္ ညွိႏိႈင္းေျဖရွင္းေရးအတြက္ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေပၚလာျပီး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားက တဆင့္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈမ်ား၊ ယံုၾကည္မႈမ်ား တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

(ႏိုဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္၊ ၂၀၁၅၊ ရန္ကုန္)
(7Day ဂ်ာနယ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၅ ရက္၊ ၂၀၁၅)