ေၾကာင္မေလး
ေအာင္ဒင္
(ဒီဇင္ဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၀)
ျမိဳ႕ျပရဲ့ ေထာင့္က်ဥ္းကေလးတခုမွာ
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ တံခါးပိတ္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေနတတ္ခဲ့၊
ဒါေပမည့္လဲ
ငါ့တံခါးက မလံုျခဳံေတာ့
မင္း ဝင္လာတာကို ငါမတားျမစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးကြယ္၊
ႏူးညံ့တဲ့ ေခါင္းအစံုနဲ႕
ငါ့ရင္ခြင္ကို တိုးေဝွ႕ေတာ့
အေလ့အက်င့္ရျပီးသား ေအးစက္မႈေတြ
ရုတ္တရက္ ျပိဳက်သြား၊
ငါ့စိတ္ကို ထိုးေဖာက္
အ႐ိုးထဲ အသားထဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ဝင္ေရာက္သြား
မင့္ႏႈတ္ခမ္းလွလွကေလးက
ခ်စ္စရာ စကားလုံးမ်ားစြာဖန္ဆင္း
ငါ့ကို တခ်က္မွ ျငင္းဆန္ခြင့္မေပးခဲ့
ဒီလိုနဲ႕
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္ကို မင္းသိမ္းပိုက္ခဲ့ေပါ့၊
မင္းဟာ အစားပုတ္တယ္
မင္းဟာ စကားမ်ားတယ္
မင္းဟာ စပ္စုတတ္တယ္္
မင္းဟာ ငါ့အိပ္မက္ေတြကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ရစ္ပတ္တယ္
မင္းဟာ အာဏာရွင္ပဲ
ေတာ္လွန္ဖို႕ ငါမဝံ႕ရဲခဲ့ပါ၊
ခုေတာ့လဲ
မလုံျခဳံတဲ့ တံခါးကပဲ
ႏႈတ္မဆက္ပဲျပန္ထြက္သြားခဲ့ေပါ့
ငါ့မွာေတာ့
မင္းလက္သဲခြၽန္ခြၽန္ကေလးေတြနဲ႕ ကုတ္ဖြခဲ့လို႕
ႏွလုံးသားမွာ ျခစ္ရာစင္းေၾကာင္းေတြနဲ႕က်န္ရစ္ခဲ့ရ
တခါတုံးက ေၾကာင္မေလး ေရ၊၊၊
2 comments:
အဟမ္း အဟမ္းးးး
ငါ႔အကိုၾကီး တယ္ႏုေနပါလား။
အစ္ကို ဒီကဗ်ာေလး ဖတ္လိုက္တာ ေခ်ာင္းဆိုးသြားတယ္ ။ :))
Post a Comment